Бактериологиялық зерттеу кезеңдері

Аэробты және анаэробты бактериялардың таза дақылдарын бөлудің және сәйкестендірудің негізгі кезеңдері бактериологиялық зерттеу алгоритміне енгізілген. Бірінші кезеңде зерттелетін клиникалық материалдан жағындылар дайындайды, оларды микроскопиялайды, содан кейін бөліп алудың тығыз қоректік ортасына (зерттелетін үлгіні жағу тәсілі әдісіне байланысты таңдалады) себуді жүзеге асырады. Бірқатар инфекциялар кезінде (мысалы, сальмонеллезді, иерсиниозды диагностикалау кезінде және т.б.), бөлу ортасына материалды енгізумен қатар байыту ортасы пайдаланылады, олар өз кезегінде ортаның құрамына байланысты бөлінеді. Санитариялық-микробиологиялық зерттеулер кезінде байыту ортасын пайдалану-бұл бактериологиялық зерттеу алгоритміндегі міндетті кезең. Егістерді инкубациялау оңтайлы жағдайда жүргізіледі-әдетте 35-370 С кезінде 20-24 сағат.

Екінші кезеңнің мақсаты биологиялық белгілерді (оқшауланған колониялардың культуральдық қасиеттерін, морфологиялық және тинкториалдық қасиеттерін зерттеу үшін боялған жағындылардың микроскопиясын) зерттеу негізінде іріктелген таза дақылдарды бөлу болып табылады.

Үшінші кезең-болжамды (жекелеген жағдайларда белгіленген) Отбасы қатыстылығын ескере отырып, басқа биологиялық қасиеттерді зерттей отырып сәйкестендіру. Ол биохимиялық қасиеттерді (ферментативті белсенділікті): сахаролитикалық, протеолитикалық, декарбоксилдейтін және дезаминдейтін қасиеттерді; тотығу-қалпына келтіру әлеуетін; қозғалғыштықты зерттеуден тұрады. Кейбір жағдайларда шигеллаларды, сальмонеллаларды, энтеропатогенді эшерихияларды, иерсинийді сәйкестендіру антигендік құрылысты коммерциялық сарысулармен агглютинация реакциясын қою арқылы зерттеуді көздейді. Анықталған эпидвспышкалар жағдайында міндетті компонент: биотиптеу, фаготиптеу, колицинотиптеу, колициногенотиптеу, генотиптеу әдістерімен түрішілік үлгілеу болып табылады.

Таза дақылы бар антибиотикограмма бір мезгілде эпидметті анықтау әдісі болып табылады және этиотропты ем тағайындау үшін негіз болады.

Бактериологиялық зерттеу алгоритмінің кезеңдігінде дифтерияның диагностикасы ерекшелік болып табылады, ол кезде негізгі зерттелетін биологиялық белгі "токсигенность" болып табылады және содан кейін ғана биохимиялық қасиеттерге назар аударылады.

Нәтижелерді есепке алу бактериологтың алдына қойылған мақсатына сәйкес түсіндіру үшін зерттелетін изолятордың биологиялық қасиеттері бойынша алынған барлық ақпаратты жүйелендіруді қамтиды.