313
Һижрет
мұншалықты көзсіз жанкештілігінің сырын сұрағанда,
«Уа, Расулаллаһ, ізімізге түскен біреу-міреу бар ма деп
қорқамын», – деп жауап береді. Аллаһ расулы (с.а.с.):
«Айтшы, Әбу Бәкір, менің басыма келетін қатердің
өзіңнің де басыңа келгенін қалар ма едің?» – деп
сұрайды. Әбу Бәкір
(р.а.)
: «Иә, сені хақ дінмен жіберген
Раббыма ант етемін, қалар едім», – дейді. Үңгірге келіп
жеткенде де, Пайғамбарымыздың жағдайын ойлаған
Әбу Бәкір (р.а.): «Уа, Расулаллаһ, сен осы жерде тұра
тұр, мен үңгірдің ішін ретке келтірейін», – деп алды-
мен ішке өзі кіреді. Үңгірден шыққаннан кейін әлдебір
саңылауды бітемегені есіне түсіп: «Уа, Расулаллаһ, сәл
тоса тұр», – деп, ұмыт қалдырған саңылауды да бітеп
шығады».
Омар
(р.а.)
осыларды айтты да, «Аллаһқа ант етемін,
Әбу Бәкірдің сол түнгі һижреті менің бүкіл отбасымнан
да қайырлы», – дейді»
311
.
Достарыңызбен бөлісу: