170
Сахабалар салған сара жол
ешкімге айтпадым. Жеңіліс тауып, салымыз суға кетіп,
Меккеге оралып, сонда қалдық. Құрайыш ерлері бірі-
нен кейін бірі Исламға кіріп жатты. Худайбия келісімін-
де елшілік қызмет атқардым. Келісімшарттың мерзімі
біткенге дейін тырысып бақтым. Осылардың барлығы
Исламға күш-жігер беріп, Аллаһтың қалауы жүзеге асып
жатқан еді. Худайбия келісімшартын жазған кезде, ең
соңғы куәгер мен болатынмын. Ішімнен: «Құрайыштар
Мұхаммедтен жамандық болмаса, жақсылық көрмес.
Әлі-ақ талай зиян шегеді», – деп ойладым. Мен
Құрайыштың оған найзамен қарсы тұрғанын қалап едім.
Пайғамбар
(саллаллаһу аләйһи уә сәлләм)
Худайбия келісімшарты
бойынша келесі жылы ұмра қажылығын қаза ету үшін
Меккеге келгенде, Құрайыштар шаһардан шықты. Біз
Сүһәйл ибн Амр екеуміз Меккеде қалдық. Мақсатымыз
– келісімшартта көрсетілген мерзім аяқталғаннан кейін,
Аллаһ расулын (с.а.с.) Меккеден шығару болатын.
Үш күн мерзім біткеннен кейін, Сүһәйл ибн Амр еке-
уміз оған барып: «Мерзіміңіз аяқталды, енді жеріміз-
ді босатыңыздар», – дедік. Ол: «Ей, Біләл, күн батпай
тұрып бізбен бірге келген мұсылмандардан ешкім
қалмай Меккеден шықсын!» деп жар сал», – деді
159
.
Достарыңызбен бөлісу: