кәсіби дис
-
позиция
мәселелерін қосуға баса назар аудару қажет деген ұсыныстар
болған (Katz and Raths, 1985; Dottin, 2010). Бұл қоғамдағы үлкен әлеу
-
меттік және технологиялық өзгерістер жағдайындағы мұғалім рөлін
қайта қарастыруды қажет етті. Қазіргі уақытта мұғалім білім нәрін
беруші болудан гөрі Google дәуіріндегі
фасилитатор
қызметін атқару
-
шыға айналды.
Өз ісінде табысты болу үшін олар ақыл-ой көкжиегін күнделікті
кеңейтіп отыруы керек, яғни:
бар білімін жаңғыртып, жетілдіріп, жинақтауы;
оқушыларымен бірге идеяларды қабылдап, зерттеп, тудыруы;
жаңа жағдаи�ға беи�імделе алуы;
оқыту моделі мен өнегелі мінез-құлқының болуы;
тиімді қарым-қатынас (тыңдау, сөи�леу, оқу және жазу) орната алуы;
басқаларға жанашырлық танытып, үміт сыи�лаи� алуы, сенім көрсетуі;
оқушыларға барын салып, оқуға шабыттандыруы қажет.
Зерттеушілер әртүрлі атаумен болса да, бірнеше онжылдық бойы
мұғалім ұстанымы мен оқушылардың жетістіктері арасындағы бай
-
ланысты зерттеп келеді, атап айтқанда олар: қабылдау (Combs
et al.,
1974), кәсіби сипат (McBer, 2000); ақыл-ой дағдылары (Costa and Kallick,
2000a), ойлау диспозициясы (Ritchhart, 2001), мінез-құлық диспози
-
циясы (Sockett, 2006), «синергия» (MacDonald and Shirley, 2009) және
«мұғалімнің тиімділігі жоғары әдеттері» (Turnbull, 2013).
Бұл модельдердің мұғалім ақыл-ой көкжиегін ашық көрсе
-
те алуы қажет деген сияқты ортақ элементтері бар (2.1-кесте).
МакДональд пен Ширли (2009) мұны бірінші әрі өте маңызды «синер
-
гия» немесе «потенциалды ресурс» деп санайды. Өйткені оқушылар
Өзіңді таны
74
Достарыңызбен бөлісу: |
