Қалпақ жасауды сыртқы жағындағы жиектерді біріктіруден бастаған жөн. Шеткі бөлікті айналымдағы сақина тігіспен біріктіру қажет. Оны түбімен біріктіріп, тігістерді іште қалдыру керек. Астарды да алдын ала дайындап алған дұрыс. Сосын оны негізгі тігістер бойынша ішке тігу керек. Жиектерді шеткі сақинаға шеттерін жауып тігіңіз. Астына тігілетін бөлікті қалпақтың түбінен тігіп тастаңыз. Сонымен қатар нуножүннен әртүрлі басқа тағатын орамалдар мен мойын шарфтарын әзірлеуге болады. [2]
Киіз басудың өзіндік құпиялары аз емес. Оның бірнеше тәсілдері бар. Дегенмен қазір заман басқа, сондықтан мейлінше қол күшін азайту керек. Сол үшін киіз басқанда сабын көпіршігін жиі қолдануға болады. Оны киізге себу арқылы аз күш жұмсауға болады. Сосын киізді шлифті машинамен тегістеп, артынан кәдімгі нан жаятын оқтаумен илейді. Сонда киіздің қалыңдығы біркелкі шығады. Киізден сондай-ақ қазіргі заманауи бешпенттер, пальтолар жасауға болады. Ол үшін биязы ақ қойдың жүні қолданылады. Жүнді қалаған түсіңізге бояп, түтеді. Боялып түтілген жүнді үстел үстіне тегістеп жайып шығу керек. Пальто тігу үшін жүнді жұқалап жаяды. Жүнді түсіне қарай әртүрлі етіп үйлестіруге болады. Сан-алуан етіп құлпырту шебердің ой-қиялына байланысты. Тігілетін киімнің көлеміне қарай жайылған жүнге жылы су себіліп тегіс етіп сабын жағылады. Жылы су мен сабын қой жүнінің жақсы бірігуі үшін қолданылады. Сабынды сумен жапсырылған жүнді матаға орап бойына сіңген судан жайлап ажыратып алады. Оны қатты орап сығуға болмайды. Себебі киіз ажырап кетуі мүмкін. Содан соң тағы бір құрғақ матаға орап қамыр тәрізді илейді. Киізді илеу ұзақ уақытқа созылады. Әбден иі қанған киіз қатайып, киіз тіккен кезде жыртылып кетпейді. Білектеу кезінде орауды бірнеше рет шешіп, қайта орау керек. Әйтпесе киіз матаға жабысып қалады.
Достарыңызбен бөлісу: |