Игілігіміз үшін болатын азаптар Құдай неге қиындыққа жол береді?

Пауыл Құдайдың күші өзінің толық әлсіздігінде ғажап түрде көрінетінін түсінді. Пауылдың айтқан «шаншылып түйрелу азабының» не екенін біз білмейміз. Бірақ біздің білетініміз ол елшіні азап шегуге мәжбүр етті. Себебі «шаншу» өткір ауру тудырады. Біз бұл «шаншудың» оның денесіне әсер еткенін білеміз, өйткені ол «тәніне» берілген. Біз бұл шаншудың Пауылдың өзін әлсіз сезінуге мәжбүр еткенін де білеміз.

Осы «тәндегі шаншу» Пауыл үшін нәтижесінде одан арылтуды сұрауын доғарған күйреу құралы болды. Елші оның жарылқауға әкелетінін көргенде «шаншуға» көндікті. Пауыл кез келген жағдайда Құдайдың өзімен бірге екені жеткілікті екенін түсінді.

Менде ешқашан да тәндегі шаншу болған емес. Бірақ менде түйіні шешілмеген және жеңілмейтін тәрізді жеке мәселелерім болды. Не істесем де олар тоқтамады. Бұл мәселелер маған айқын ойлап шешудің жолын көруге кедергі жасайтын. Мен неғұрлым осы мәселелердің шешілуін тілеп сиынсам да, олар одан бетер қыса түсетін.

Сонымен қатар, менің Құдайға деген қызметімнің өркендегенін көрдім. Адамдар Мәсіхке сеніп, құтқарылып жатты. Ізгі хабар бұрын естілмеген жерде уағыздалып жатты. Құдай мен сезінген сол азаптарға қарамастан, әрекет етуін жалғастырды.

Мен жүрек ауруынан азап шегіп, қиналып жүрген кезде, маған адамдар келіп уағызым бұрынғыдай емес, олардың жүректеріне әсер етіп жатқанын айтататын болды. Олар: «доктор Стенли сіз арқылы, Құдай менің өмірімді өзгертіп жатыр», – дейтін.

Сөйтіп, мен бір күні былай дедім: «Бұл Сенің ісің, Тәңірім. Бұл – анық менікі емес. Егер менің жеке өмірімдегі барлық дүрбелеңдер Сенің мақсатыңа жеткізсе, ал адамдар Сені мадақтаса, онда мен өзімнің барлық мәселелерім үшін алғыс айтқым келеді».

Құдайдың рақымының шексіздігі туралы осы сабақта біз тек қайғы-қасірет пен азап-бейнетті бастан кешіп, өз күшіміз бен мүмкіндігіміздің шегіне жеткен кезде, біздің қаншалықты көтере алатынымызды Ол анық біледі.