144
Ата (р.а.) айтады: «Бір күні Убайд ибн Умайрмен (р.а.) бірге әзірет Айшаға (р.а.)
бардық. Ол бізбен перденің артынан сөйлесті. «Уа, Убайд, сені бізбен амандасып
келуден тосқан қандай себеп?» – деп сұрады. Убайд: «Пайғамбарымыздың (с.а.с.)
«
Кей-кейде зиярат қылсаң, сүюің артады
»
384
деген хадисі», – деп жауап берді.
384
Баззар, Әбу Нуаймин.
Сосын Убайд: «Уа, мүминдердің анасы, Алланың Елшісінің өміріндегі өзің куә болған
таңғаларлық оқиғалардан айтып берші», – деді. Әзірет Айша көздерінен жас төгіп:
«Оның әрбір іс-әрекеті ғажайып емес пе еді! Бір күні түнде жаныма келіп, денесін
денеме тигізіп тұрды да: «Рұқсат берсең, Жаратқан Иеме ғибадат жасайын», – деді.
Мен рұқсат бердім. Ол барып дәрет алды. Намазға тұрды. Көз жасы салалай ағып,
сақалын су қылды. Содан соң сәждеге барды. Жайнамазы да көз жасқа жуылды.
Намаздан кейін жамбастап жата кетті. Міне, сол сәтте Біләл таң азанын айтты. «Уа,
Алланың Елшісі, сізді не жылатты? Сіздің бұрынғы және келешектегі бүкіл
күнәларыңыз кешірілмеді ме?!» – деп сұрады Біләл (р.а.).
Пайғамбарымыз (с.а.с.): «
Ой, Алла жазалағыр Біләл! Мені одан не тыя алады? Алла
маған сол түні:
«
Достарыңызбен бөлісу: 
