Жібісін деп жүректерің жыр төгем, Перзент білсін анаға қол сілтеген

Адамды Алла нар мақсатпен жіберген, 

Мақсатыңды танып, сезіп білер ме ең. 

Ата-анадан биік қойған бар малын, 

Қуыс кеуде, топан бас көп, білем мен. 

Сеніп еді табылар деп қасынан, 

Ғибрат алып, ойға қалып байқап көр, 

Оқиғаны баяндайын басынан:

Бала еді терең ойлап көрмеген, 

Мектептегі сабақ, тәртіп тым жақсы, 

Сондықтан да жоқ кедергі көлденең. 

Уайым бар еді...

Мазалайды, ойын ылғи бөледі.

Қысылатын, жасқанатын сұрауға, 

Анасының бір көзі жоқ себебі. 

Сол мектепте аспазшы еді анасы,

Ақша тауып асты-үстіне түсетін, 

Қарны ашпасын, киінсін деп баласы. 

Ал баласы асханаға кірмейтін, 

Ас беретін соқыр әйел анасы 

екендігін достары да білмейтін... 

Әрбір тәулік ашып жаңа парағын, 

Кім біледі ғұмырын бұл жұмбақтың 

Қанша уақыт жұмбақ болып қаларын...

Құпяны ашпаса кім біледі, 

Баласының талабы мен талантын 

Білейін деп сабағына кіреді. 

Жаутаңдатып жалғыз ғана жанарын: 

Білейін деп келіп едім сабағын, 

Анасы едім мына отырған баланың. 

деген кезде...балалар ғой ешкімді 

 – Анасының бір көзі жоқ, сұмдық-ай,

- деген сұмдық, суық мысқыл естілді. 

Баласының кетті түсіп қабағы, 

Ыза буып сал есікті сарт ұрып, 

Шығып кетті бетке ұстап даланы. 

Келді үйіне, уақыт асқан ақшамнан, 

Анасы жүр бәйек болып ас әкеп, 

Баласының қамын ойлап аш қалған. 

Деді ұлы: – «Ана неге келесің? 

Мені іздеп келмеші енді мына жұрт 

«Анасының көзі соқыр демесін». 

Мен ұялам, сыртта маған жолама, 

Неге соқыр, қайда сенің бір көзің, 

Айтшы анашым сырын білсем бола ма?» 

Жылады ана, еңіреді, егілді, 

 Шын жылады соқыр көзден жас шықы. 

Көкіркегінде бар құпия көмулі.

 – «Кешір қалқам не десең сол болады, 

Сені ұялтқан, саған еткен қатемнің 

Бүгін мынау ең соңғысы болады»... 

Иә, дәл солай,

Екінші рет бармады онда ол кісі. 

«Сыртынан-ақ тілеуімді тілейін, 

Осы болар істердің ең оңдысы»... 

Баласының тілегі осы қалаған,

Деп ой түйді: – «Құтылар ем шешемнен 

Оқу бітсем, келмей қойсам қаладан»

Солай жүріп бітірді оқу бала да, 

Білім алып қайтамын деп жиналып, 

Тартып кетті шет ел асып қалаға. 

Айтқандай-ақ ол анасын ұмытты,

Әйел алды, бала сүйді, анасын

Есіне алмай ойсыз-қамсыз жүріпті...

Күз. Сезімдерді сілкіп жауын жауып тұр, 

Құлақ салды әйелі де, өзі де

Есіктерін біреу келіп қағып тұр. 

Кім болды деп есік қаққан жаңағы, 

Әйелі де, баласы да қорықты, 

Іздеп кепті соқыр ана баяғы. 

Жігіт жеке шықты дағы далаға,

 –«Әйелім мен баламды сен қорқыттың, 

Неге келдің, не бар мынау қалада?» 

– «Саған келдім, демейм оған өкінем, 

Үйленіпсің, балаң бар деп есіттім, 

Сүйейінші немеремнің бетінен...» 

Сескенді ана жабысар деп сор тағы, 

– «Жоқ, болмайды. Рұқсат жоқ, себебі, 

Бір көзің жоқ, бала сенен қорқады». 

Бітті әңгіме, болмас қайта бастауға, 

Күңіреніп ақ жауынын төгіп тұр,

Анаменен бірге жылап аспан да... 

Уақыт сырғып айлар өтті, жыл өтті, 

«Ауылға кел, сағындық»- деп достары, 

Хат жіберіп шақыртыпты жігітті. 

«Жол ұзақ» деп жігіт аздап қиналды, 

Әйелді алып, баланы алып сол күні, 

Жол жүрмекке отбасымен жиналды. 

Келді ауылға, мауқын басты, тарады, 

«Балалықты еске алсам» деп жаяулап, 

Өзі тұрған ескі үйге барады. 

Үйден шықты егде әйел: 

 Анаң қайтқан, қалдырып ед аманат, 

Мен ашпадым, оқы өзің жарығым»...

Берді қағаз төрт бұрыштап бүктеген, 

Ашып көріп оқимын деп оңаша 

Кетті жігіт бар-ау хабар күтпеген. 

– «Балам, ботам, айым, күнім, асылым, 

Кеудемді өртеп барады сол күрең ой,

Нәресте едің түспейтұғын қолымнан, 

Әкең бар ед жаны жақын балаға, 

 Булықты да бірге кетіп арманы, 

Түстік солай бұл тағдырдың тезіне, 

Дәрігерлер көрді, білді, байқады, 

"Қатты зақым алған екен ұлыңыз,

Жай таппаса бұған егер жаныңыз, 

Бақытты өмір сүру үшін балаңыз, 

Есім шықты ет жүрегім дүрсілдеп,

Құрбан еттім бағың үшін өзімді, 

Міне, балам, содан бері соқырмын, 

Осы көзбен көп ұялтсам өзіңді,

Оқып бітті, жүрегі аттай тулады,

Біреуі өз, бірі ана көзімен 

Алдындағы ақ парақты сулады...

 Бауырлар,

Дәл сондай әрбір істің себебі көп.

 Себебін білмей қате қадам басып, 

Отырма бармақ тістеп, не дедім деп.

 Ата-ана разылығын тапсақ Аллаһ 

Айтыпты Жәннәттан жай беремін деп.