5.Әдебиет:
Негізгі:
Медициналық биология және генетика, Әбилаев С.А. 2-ші бас. 2010
Қазымбет П.К. Аманжолова Л.Нуртаева Қ. Медициналық биология. Алматы, 2002 ж.
Қуандыков Е.Ө., Әбілаев С.А. Медициналық биология және генетика. Алматы, 2006 ж.
Стамбеков С.Ж. , Петухов В.Л. Молекулалық биология, Новосибирск, Семей МУ, 2003 ж.
Медициналық радиобиология негіздері
Биология.Под ред. В.Н.Ярыгина Кн.1,2.М., Высшая школа, 2004, 320 с.
Генетика. Учебник для ВУЗов/ Под ред. академика РАМН В.И. Иванова. – М.: ИКЦ «Академкнига», 2006.– 638 с.
Гинтер Е.К. Медицинская генетика. М., Медицина, 2003.
Казымбет П.К., Мироедова Э.П. Биология. Учебное пособие для студентов медицинских вузов. – Астана, 2006, 2007.
Медицинская биология и генетика/ Под.редакцией Куандыкова Е.У., Алматы, 2004
Ярмоненко С.П. «Радиобиология человека и животных», М., «Высшая школа», 2004 г.
Қосымша:
Стамбеков С.Ж. , Генетика, Новосибирск, 2003 ж.
Акоев И.Г. Теоритические и количественные аспекты радиационного порожения организма. М.,1976
Булдаков Л.А. Радиоактивные вещества и человек. М., 1990
Кузин А.М. природный радиоактивный фон и его значения для биосферы Земли. М, 1931
Мироедова Э.П. Радиобиология. Астана, 1999
Переслигин М.А. Саркисян Ю.Х. Клиническая радиобиология М.,1973
Радияция. Дозы, эффекты, риск. М., 1988
Иванов В.П.,Гребенник Л.А. и др. Биология, Курск,2003,374с.
Пехов А.П. Биология и общая генетика Учебник, Санкт-Петербург, Москва, 2006, 640 с.
Вопросы и задачи по общей биологии и общей медицинской генетике. Под ред. Иткеса В.А.М.: Гоэтар-Мед., 2004, 444с.
Введение в молекулярную медицину./Под.ред. М.А.Пальцева, М.Медицина, 2004
Общая вирусология. М. Медицина 1982
Северин Е.С. Биохимия – М,: ГОЭТАР – Медиа,2007-784с.:ил.
Айала Ф. Современная генетика. В 3 томах,1987
Мяделец О.Д.Основы цитологий эмбриологий М. 2002.
Алиханян С.И. Общая генетика – М, 1985
Ратнер В.А. Молекулярная генетика – Новосиб.1983
Инге – Вечтомов С.Г. Генетика с основами селекции М. 1989
Бочков В. Клиническая генетика, М, 2006
Баранова Е. Код ДНК. М.:АСТ. Спб:Астрель, 2007-222с.
Коничев А.С.,Севастьянов Г.А. Молекулярная биология. -.М.: изд-во Центр «Академия», 2003-400с.
Мушкамбаров Н.Н. Кузнецов С.Н. Молекулярная биология. Учебное пособие для студентов медицинских вузов, Москва: Наука, 2003, 544 с.
Фаллер Д.М., Шилдс Д. Молекулярная биология клетки. Руководство для врачей. Пер с англ. М.: БИНОМ – Пресс, 2003.- 272 с.
Акоев И.Г. Теоретические и количественные аспекты радиационного поражения организма. М., 1976
Булдаков Л.А. Радиоактивные вещества и человек. М., 1990
Кузин А.М. Идей радиационного гормезиса в атомном веке. М., 1935
Мироедова Э.П. Радиобиология, Астана 1999
Переслигин И.А. Саркисян Ю.Х. Клиническая радиобиология М.,1973
Радиация Дозы, эффекты, риск. М., 1988
6. Қорытынды сұрақтары: (кері байланыс)
Геномика және протеомика?
Ақуыздар полимерлер?
Ақуыздардың мономерлері?
Ақуыз қызметтері?
Біріншілік құрылымы?
Екіншілік құрылымы?
Үшіншілік құрылымы?
Фолдинг (ақуыздардың шумақталуы)?
Фолдинг факторлары:
шаперондар
фолдинг ферменттері
приондар
Нуклеин қышқылдарының түрлері?
Нуклеин қышқылдарының құрылысы мен қызметі?
РНҚ түрлері – аРНҚ, тРНҚ, рРНҚ?
№3
1.Тақырыбы: Транскрипция және трансляция механизмдері. Прокариоттардағы гендер экспрессиясының реттелу механизмдерінің оперондық теориясы. Эукариоттардағы гендер экспрессиясының реттелуы
2.Мақсаты:
3.Дәріс тезистері: ДНҚ молекуласының ең маңызды қасиеттерінің бірі – оның өздігінен екі еселенуі (репликациялануы) болып саналады. ДНҚ репликациялануы салдарынан тұқым қуалаушылық ақпарат ұрпақтан - ұрпаққа өзгеріссіз, тепе – тең мөлшерде беріліп, ұрпақтардың жалғасуы қамтамасыз етіледі. ДНҚ репликациясы жасуша циклінің S – синтетикалық кезеңінде жүзеге асады. ДНҚ молекуласының репликациялану қасиеті 1953ж. Дж. Уотсон және Ф.Криктің ДНҚ молекуласының құрылысының қос ширатпалы болатындығы ашылғаннан кейін белгілі болды.
Теория күйінде ДНҚ репликациясының 3 түрлі әдісі болжамдалған: 1) консервативті (тұрақты); 2) жартылай консервативті; 3) дисперсті.
Көптеген тәжірибелер нәтижесінде ДНҚ молекуласының репликациялануы жартылай консервативті жолмен жүретіндігі дәлелденді. Оны алғашқылардың бірі болып 1958ж. М.Мезельсон және Ф.Сталь Е.coli жасушасында байқаған.
Кейбір прокариоттардың және барлық эукариоттардың ДНҚ молекуласы сызықша тәрізді болып келеді және олардың репликациялануы белгілі бір нүктеден, репликативтік ісінудің пайда болуынан басталып, хромосоманың қарама-қарсы жағына қарай бағытталады. Эукариоттардың ірі хромосомаларында бір мезгілде жүздеген репликациялық ісінулер пайда болады және олар бір – бірімен қосылып У- тәрізді аралық құрылым пайда етеді. Мұны У – тәрізді жартылай консервативті репликациялану деп атайды.
4.Иллюстрациялы материалдар:
Достарыңызбен бөлісу: |