Комиссар:- Демек қалатын болдың ғой
Әлия:- Жоқ қалмаймын. Егер майданға жібермесеңіз биік ағаш басына шығамында түспеймін сонда күні, түні отыра беремін.
Комиссар: Шының ба?
Әлия:-Шыным жолдас комиссар
Комиссар;Жібереміз майданға
Әлия:- Отанымыз үшін қызмет етемін!
II-жүргізуші; 1943ж.жазында Әлия майдан мектебіне аттанады: аз уақыттың ішінде мергендер винтовкасымен ол 32 фашисттің басын жояды.1944 жыл Әлия атқыштар бригадасының құрамында жүріп соғысады. Бұл соғыс сұрапыл табан тірескен ауыр ұрыс болды.
Әлия хаттарынан 1-оқырман Әубәкір аға, алдымен,
Кінәлай көрме сен мені
Кеткесін сонда барлық ел
Меніңде қалғым келмеді
Әйтеуір маған ұрыспа,
Осылай болды ақыр күн.
Өздеріңе мен ұқсап
Сазайын беріп жатырмын.
2-оқырман Есіңде ме, анау күндері- «Қорқағым» деуші ең әрдайым
Қөрсең ғой өзің бір келіп,
Қорқағын қазір қандайын
Жүрушең бағып тек мені
Секілді сәби бағып тек мені
Әлия міне бетпе-бет
Аңдасып жатыр жауменен
Ә.Молдағұлова Казачиха деревниясын азат етуге бұйрық алды.Ол жауынгерлерді соңынан ерітіп атакаға шықты.Осы ұрыста Әлияға минаның шарықшақтары тиіп, сол қолы жараланды.Ол жарасын таңып алып, жауға оқ ата берді. Көп ұзамай........ұрыс басталады.Әлия неміс офицеріне бетпе-бет келіп қалады.Әлия автоматын жауға кезеп береді. Фашист бірінші болып атып жібереді. Әлия бетін қып-қызыл қан жауып кеткеніне қарамастан ақтық күшін жинап автоматынан оқ жаудырады.Гитлершіл сеспей қатады. Алия осылайша қаза табады.
