6 Белдемелі ұшықпен науқасқа қандай дәрі-дәрмектер тағайындалу қажет (3 жауап):
7 Сүйелдің емдеу әдістерін көрсетіңіз (3 жауап):
Физикалды тәсіл
1. Электрокоагуляция
2. Криодеструкция
3. Лазерлі деструкция
4. Радиохирургиялық деструкция
Химиялық тәсіл
1. 50% 2-хлоропропион қышқылындағы хлорпропионат мырышының 1,5% ерітіндісі
2. Азот, сірке, қымыздық, сүт қышқылдары мен мыс нитратының үш гидратының комбинациясы
Цитотоксикалық 25% раствор подофиллина, подофиллотоксин (кондилин♠), демеколцин (колхаминовую мазь)
8 Түйіншек патогенезіндегі патогистологиялық өзгерістер - акантоз, гиперкератоз, гранулез - қай қабаттарда байқалады (3 жауап):
9 Қуысты бөртпелерге жататын түрлерін атаңыз (3 жауап):
Көпіршік,
Көпіршікше,
Іріңдік(Пустула)
10 Табан эпидермофитиясының түрлерін көрсетіңіз (3 жауап):
Сквамозды түрі (45-сурет, а). Аяқ ойығының терісі аздап гиперемияланған аймағында айқын емес қабыршақтану байқалады. Қабыршақтану аз ғана немесе үлкен аймақты алып жатуы мүмкін. Кей жағдайда науқастарда тұрақты емес және аздаған қышу болады. Аурудың бұл түрі науқастарға білінбейді, сондықтан эпидемиологиялық тұрғыдан қауіпті. Процесстің өршу кезінде сквамозды түрі дисгидротикалыққа және, керісінше, дисгидротикалық түрі сквамозды болып аяқталуы мүмкін. Бастапқыда ауру барлық жағдайда бір жақты болады да, кейіннен екінші аяқ басында зақымдауы мүмкін.
Интертригинозды түрі (45-сурет, б). Аяқ басы микозының жиі кездесетін клиникалық түрі болып табылады. Өздігінен дамуы мүмкін, бірақ жиі айқын емес сквамозды түрінен дамиды. Процесс жиі 4–5-ші, сиректеу 3–4-ші башпайлардың қыртыстарының арасынан бастап дамиды.
Дисгидротикалық түрі (45-сурет, в) жедел ағымды және табан күмбезі аймығында диаметрі 2 мм-ден 6-8 мм-ге дейінгі көпіршіктердің болуымен сипатталады. Көпіршіктер қосылып, көп камералы көпіршіктер түзеді. Процесстің интертригинозды түрі патологиялық ошақ түзе отырып, аяқ басының сыртқы және ішкі бүйір беткейіне жайылады. Субъективті қышу және ауырсыну байқалады. Инфекция қосылған кезде көпіршіктердің құрамы лайлы болады, оларды ашқанда ірің бөлінеді, лимфангит және лимфаденит дамуы мүмкін. Қабыну реакциясының азаюына қарай, эпителизацияланған және зақымдалған ошақ сквамоздыға айналады.
НҰСҚА 7
Достарыңызбен бөлісу: |