ШЕГІНІС
Айгүл мен Қаратан
Айгүл(Мадина ) (қорқақтай сөйлеп)-Ақтан шақырады деп едін ғой.Ол келмепті ғой. Әлде мені алдап әкелдін бе?
Қаратан(Әли)(түнеріп)-Қазір келеді. Жүрген шығар қанғырып, тоса тұрайық. Кел отыр. (Екеуі жасыл шөпті жапыра қатар жайғасады)
Орманда құстың сайрағаны, еліктің әупілдігіне естіледі. Соншалықты бір тамаша көрініс. Ағаш басынан асып батқан күннің алауы әлі де сме қойған жоқ.
Айгүл(Мадина)(көңілді)-Қаратан мен берген ақ тасты жоғалтқан жоқсын ба?
Қаратан(Әли)(көңілсіздеу-)-Міне (Қалтасынаң алып көрсетеді).
Айгүл(Мадина)-Қалтана салып жүргенін не? Жоғалтып алмайсың ба! Мінеки, (мойнынан алып) мен бойтұмар қылып тағып алғанмын.
Қаратан ундемейді. Құстар мазасыз сайрап тұр. Орман ішіндегі жарық бірте-бірте сөне бастайды.
Айгүл(Мадина)(елегізіп) Ақтан кешікті гой.....Мүмкінкелмейтін шығар...қас қарайып кетер. Жүр, қайтайық ауылға
Қаратан ләм демейді. Түнерген күйі Айгүлдін білегінен ұстайды да, өзіне қарай икемдеп тартады.
Қаратан(Әли)-Сонымен сен менін шанамда отырдын ә.... Бірақ есінде болсын, егер құлап қалсақ, өмір бақида жолда қалдырмаймын.
Айгүл(Мадина) (шошынып). Не болды саған?! Түу,білегімді ауыртып жібердін гой. Жіберші. Саған не болды? Жіберші деймін....
Міз бақпаған калпы бауырына басып, сүйе бастайды.
Қаратан(Әли) (демігіп). Айгүл жаным, егер бугіннен кешіксем, сенен мәнгіге айрыларымды білемін. Өз есемді өз үлесімді ешкімге қиғым келмейді, жаным. Өз бақытыма өзгеден бұрынырақ ұмтылмасам, өмір бақи өкініп өтерімді білемін, жаным. Енді сен мендіксін. (Ессіз сүйе бастайды) Бүгіннен кешігуге болмайды.
Алыс-жұлыс, Айгүлдің зар еңіреген даусы естіледі
Айгүл(Мадина) Актас ше? Ант ше? Актин ше?..
Жазығым не жазығым не, жазыгым адалдығым ба, адал адамның маңдайына азан шегу жиылған ба?
Общем мен мойнымдағы тасты лақтырып жылайм потом суға то есть көпірден секіріп өлем. ВСЕ БіТТІ.
Достарыңызбен бөлісу: |