Қамбар өзің қолдасаң,
Қолдамайтын кім бар-ай!
Қазанға қайдан жол қылдың,
Қараман деген заңғар-ай?
Қала қоймас Бурыл ат
Қатар шапқан жарыстан,-
Деп келеді. Мұндағы өлеңнің алты жолының қ деген дауыссыздан, дәлірек айтсақ, қам, қол, қа деген буындардан басталып тұруы осы жолдардың алдындағы:
Көл иесі Қамбар-ай,
Шөл иесі Қамбар-ай!-
Деген «ие» атты Қамбар сөзімен үндес етіп тұр. Міне, бұл енді белгілі бір негізі, дәлелі бар қолданыс, яғни бұл жердегі аллитерациялық анафора образ жасау мүддесін көздеген деуге болады.
Өлең жолдарының біркелкі дыбыыстан басталуы 15-17 ғасыр ақын-жазушыларында тіпті жиі кездеседі. Бұларда өлеңнің қатар келген төрт-бес жолында ассонанс немесе аллитерацияның қолданылуы – кәнігі амал. Мысалы, Қазтуған жырау өзінің «Еділмен қоштасуында»:
Достарыңызбен бөлісу: |
