Ақбөпе. Сауыт мен – бақыттымын.
Сауытбек. Қалайша?
Ақбөпе. Сені сүйдім, құштым.
Сауытбек. Баянсыз, өткінші бақыт қой ол.
Ақбөпе. Өлі судан өткінші жаңбыр өткір,
Өбістік өлермен боп, куә - өрт тіл.
Қайтейін, барамдағы алғаныма,
Көңілде кетіп барад өте көп кір.
Сауытбек. Келмей тұр, Бөпешім-ау, қалғым енді,
Амал жоқ, алғаныңа барғын енді.
Екі көзің төрт болып сен жүрерсің,
Боп жүрермін мен дағы қайғы жеңді.
Ақбөпе кетеді.
Сауытбек жер болып тұр. Сақ қарт шығады.
Сақ (разы кейіппен). Сауытбек, жігіт екенсің, сөзіңде тұрдың.
Сауытбек (өзіне-өзі налып). Жігіт емес, мігітпін мен.
Ағатай-ау, өртеніп барад өзегім,
Таппады дертім өз емін.
Ақбөпеден айырған,
Жат болды маған өз елім.
Басымды қайда ұрамын,
Бетімді қайда бұрамын?
Ақбөпесіз өмір жоқ,
Болады қайда тұрағым?
Беріп едім сізге серт,
Болды оным маған дерт.
Мұрындық салған мен - өгіз,
Жетекте, аға, үйге ерт.
Достарыңызбен бөлісу: |
