ЕҢБЕК ЕРІ
Күн ыстаған жүзінде мейірім бар,
Кен жазира даладай пейілің бар.
Құрмет тұтар айбарлы азаматсың,
Құйма құлақ, зерделі, зейіні бар.
Шаттанғандай шуағын шаша қарап,
Білем Сізге құшағын ашады алап.
Көктемде еккен, ағатай, дәніңізден
Өсіп шықты ақ бидай шашын тарап.
Әппақ бидай етегін түріп алып,
Самал желмен билесе мың бұралып.
Биыл тағы молшылық болады деп,
Кәрі-жасы ауылдың жүр қуанып.
Туған жерге арнаған бар қуатын,
Биік қойған бәрінен ел мұратын.
Еңбек Ері Рахимов үлгі бізге,
Жалған, жалтақ мінезді ар қылатын.
Мұрагері сияқты қыр басында,
Мәрттік нұры ойнайды тұлғасында.
Атой салып шығады трақтормен,
Алай-түлей қар көшкін, бұрқасында.
Топырақтың құпия сырын біліп,
Тілдеседі кіршіксіз күйін ұғып.
Көркейсін деп аяулы атамекен,
Кісінейді кеудеде құлын - үміт.
Арманыңың атқызып жарық таңын,
Абзал аға ойлайды халық қамын.
От пен суға түссе де көрсетпейді,
Тар жол тайғақ кешуде тарыққаның...
Достарыңызбен бөлісу: |