Кереге ~ керекү/керегү – көне дәуірде пайда болған сөз. «Кереге» сөзі («Гадательная книга» – Irg Bitig) – көне мәтінде кездеседі. Ол – гер- ~ кер-, етістігіне әкеледі және туынды семантикасы да сәйкес келеді. Аталған етістіктің құрамдық мағынасында `қою, шатырды құру` түркі., шув., бұдан басқа `керу, жазу, созу` т.б. сияқты ұғымы бар. Гереге ~ кереге < гер-/кер- +-е-+-ге/-ке және керекү ~ керегү < кер- + -е- + -кү > керекү. Гер «танымал» формасын түрік диалектісіндегі gere- етістігімен `жабу, жамылу` салыстыруға болады. (Э.В. Севортян. Этимологический словарь тюркских языков. – М., Наука. 1980. – С. 24-25).
Түйін. Қосымша қараңыз: Н. К. Антонов (Якутск) // К этимологии термина КЕРЕКСУР. Проблемы этимологии тюркских языков. – А., Ғылым. – С. 274-279. Жалпы, топонимикаға байланысты жазылған еңбектерде тіл мамандарының этимологиялық талдауы басшылыққа алына бермейді.
Достарыңызбен бөлісу: |
