Материализм - материя, табиғат, болмыс алғышқы, ал сана, рух, ой - материяның қасиеті болғандықтан туынды деп санайтын, идеализмге түбірінен қарама-қарсы ғылыми-философиялық бағыт. Материалисттік ілім бойынша дүние, табиғат мәңгілік, ол жаралмайды да, уақыт пен кеңістікте шексіз-шетсіз өмір сүреді. Материализмнің алғашқы басты формасы (антикалық Материализм) ертеде Қытайда, Үндістанда, Грекияда құлдық қоғам тұсында ғылыми білімдердің әлі дами қоймаған шағында құл иеленушілердің прогрессивті топтарының дүниеге көзқарасы ретінде пайда болған. Ежелгі философтар (Лао Цзы, Ян Чжу, Ван Чун - Қытайда, локоята мектебі - Үндістанда, Фалес, Гераклит, Анаксагор , Демокрит, Эпикур - Грекияда) материалисттік көзқарасты ұстағанымен, өз қағидаларын ғылыми дәлелдеуге, негіздеуге мүмкіндік болмаған. Материализмнің тарихи екінші басты формасы - 17-18 ғ-да буржуазияның көзқарасы болған
