215
де қара да болады. Сұр түсті тарының қабығы қалың, ал басқа əсіресе,
қара, қоңыр түсті дəндерді ақтау өте қиынға түседі. Сондықтан стан-
дарттарда тарының түсіне қарай типтерге бөледі.
Тарының қабығы 12-35 пайызға дейін болады. Ол
оның өсіп-өнген
ауа райына, жер қыртысының құнарына, қолданылған агротехникалық
шараларға байланысты өзгеріп отырады.
Осы аталған жағдайлар
келіспесе, орысша «остряк» деп аталатын қазақша шөпек немесе
ұршық дəн деп аталатын тары көбейіп кетеді. Олар сопақ пішінде бо-
лып, жоғарғы шеті үшкір болады.
Тарыдан жарма алғанда түсетін қабықтарында
қоректік заттар бол-
майды, тек таза клетчаткадан тұрады. Бірақ оны гидролиз жасап, одан
бірмолекулалы алты немесе бескөміртекті қанттар алуға болады.
Тарының орташа химиялық құрамы: су – 13,5, ақуызы – 11,2, май
– 3,8, қант – 2,5, крахмал – 55, клетчатка – 8, күлдік заттар – 3% шама-
сында. Күлдік заттарда K, Ca, Mg, P, Fe көп. Тары дəнінің
бір кемшілігі,
оның ақуызында лизин аз. Тарының майы тез ашып, қышқылданып
кетеді. Сондықтан оның
жармасын көп сақтауға болмайды, онда тіпті,
ащы болып кетуі мүмкін. Дегенмен, жарма
жасау алдында оның ұрығын
бөліп, алып тастауға тырысады. Ол ұрықтарды жемге қоспа ретінде не-
месе май алуға пайдаланылады.
Достарыңызбен бөлісу: