Оқулық Медициналық жоғарғы оқу орындарының студенттеріне, дәрігер педиатрларға және
жүктеу/скачать 7,26 Mb.
|
1 балалар хирургиясы кітап
| Артқы тесіктің атрезиясында сыртқы сфинктердің орналасуын анықтау. Баланың жасына сай дозада, 50% анальгин және седуксен ерітінділерін бұлшық етке енгізеді. 15-20 минуттан кейін, науқасқа литотомиялық қалып беріледі. Сфинктердің болжамалы орналасу орнының шап аралық терісін 3%-дық йод тұнбасымен және этил спиртімеен өңдейді. Одан кейін екі перпендикулярлық сызық сағат циферблаты бойынша бойынша 11-ден 5-ке сағат және 13-тен 19-ға тері астына 0,5 см тереңдікте стерилизациядан өткен таза биполярлы миографиялық инелі электрод енгізіледі. Электромиограмма 5 мм/с жылдамдықта қағазға тіркеледі де, ол арқылы, көлденең жолақты бұлшық ет талшықтарының биоэлектрлік белсенділігінің жоғары нүктесі анықталады. Осы нүкте бойынша сыртқы сфинктердің орналасуын және сфинктер сақинасының орталығын анықтайды. операция кезінде, тері тілініп, анальдық канал қалыптастырылады.
Тоқ ішектің моторлық белсенділігін және ректоанальдық аймақтың функциялық жағдайын зерттеу. Проктологиялық науқастың ректоанальды аймағының және көлденең ішегінің функциональды жағдайын шынайы (объективті) бағалауда кешенді зерттеудің үлкен маңызы бар. Сфинктерометрия – тік ішектің жапқыш аппаратының күшін анықтау. Сфинктерометриядан басқа да, жақсы мәліметті, ректальдық аймақ функциялық зерттеу әдістері қолданылады. Арнайы емдеу орындарында және ғылыми орталықтарда қазіргі кезде ДИЗА-2100 (Дания) аппараты қолданылады. Ол үздіксіз профилометрияны өзіндік жиырылуды және тыныштықтағы ректоанальдық қысымды анықтауға мүмкіндік береді. Сонымен қатар, тік ішектің жылжытушылық (моторлық) функциясын, бірлескен электромиография және монометрия арқылы бір мезгілде ішкі және сыртқы сфинктерлерді, анальдық рефлекстерді зерттеуге болады. Алынған мәліметтер аурудың патогенезін жақсы ұғынуға, емдеудің қажетті тәсілін таңдауға, органикалық және функциялық негізінде зақымдалуларды ажыратуға (дифференциялауға) мүмкіндік береді. Тік ішектің және сигма тәрізді ішектің моторлы әрекетін зерттеу баллонография немесе электромиография көмегімен жасалады. Баллонография. Жұқа қабырғалы, бір немесе бірнеше резина баллонның орталық бөлігінде қауырсынды рычаг бекітілген. Ішектің жиырылуы кезіндегі қысымның өзгерісі тіреку жүйесіне беріліп жазылынып алынады. Оның ауалы, сулы және ауалы-сулы түрлері (модификациялары) бар. Баллондық және рентгенографиялық кешендерді қолдану, ішектің моторлық әрекетін зерттеуді жеңілдетеді. Электромиография ішек қабырғасының бұлшық етінің электрлік потенциясының тербелісін тіркеуге негізделген. Биотоктың тіркелуі екі тәсілге бөлінеді: 1) ішек қуысына енгізілген электрод көмегімен биотокты зерттеу 2) алдыңғы құрсақ қабырғасынан биотокты зерттеу. Тәжірибеде негізінен алғашқысы тиімді. Мысалы тексерістен (апробациядан) өткен бір тәсіл. Тоқ ішектің моторлық функциясын электромиографиялық зерттеу, анальдық тесіктен 10-15 см деңгейде сигма тәрізді ішектің шырышты қабатында моноэлектродты пайдалану арқылы іске асырылады. Зерттеу аш қарынға жүргізіледі. Алдын ала тоқ ішекті сифондық клизма жасау арқылы тазалайды. Изоляцияланған, ұзын жұмсақ өткізгіштің төменгі бөлігінде, 1,0х1,8 см аудандық белсенді электрод орналастырылады. Электродты ректороманоскоп арқылы тоқ ішектің қуысына енгізеді. Ректороскоптың тубусын алып тастағаннан кейін екінші электрод –60х40 мм өлшемді изотоникалық натрий хлорид ерітіндісіне малынған қорғасынды пластина қосарланған төсеніш арқылы оң жақ санның ішкі жағына бекітіледі. Баланстанған қарсыласу «көріністері» қағаз лентада, қисық сызықты биоток ағымы түрінде тіркеледі. Лентаның қозғалыс жылдамдығы 1 см/мин. Тоқ ішектің биопотенциалын тіркеуге ең қолайлысы- микроампервольтметр н-373-3. Осы кезде екі шкаланы: 5 мВ 5 мм и 1 мВ в 4 мм-де қолданады. Сызықты ұзындығы бойынша бағаланады, ол уақыт бірлігі арасында курвиметрмен (10 минут) өлшенеді. ЭМГ параметрін М.А.Собакина және М.А.Неверова (1965) әдісі бойынша бағалайды. Электрод, ішек қабырғасының биопотенциалын тіркеуді 6-10 минуттан кейін бастайды. Микроампервольтметр тілінің жылжуын, ішек қабырғасының тегіс бұлшық етінің тонусының көрсеткіші ретінде бағалауға болады. Бұлшық ет тонусын өлшегеннен кейін микроампервольтметрді 15 мВ шкаласында ауыстырады. Ары қарай, 15-20 минут ішінде, бұлшық еттердің спонтанды ырғақтық қозғалысын тіркейді. Сонымен қатар, тері астына (жасына сәйкес дозада) прозеринді енгізіп, механорецепторларды тітіркендірулерге жауап ретінде моторлық қозғалысын зерттейді. Ол үшін ішек қуысына анальдық тесіктен 20-26 см тереңдікке дейін жұқа қабырғалы резина баллон енгізеді. Электрод 10 см тереңдікте орналастырады да, 35-40 мм с.б. дейін қысымды көтереді. Тітіркендіру орташа 10 минутқа созылады. Сау балалардағы ЭМГ параметрі ІІІ.5. кестеде көрсетілген. Кесте ІІІ.5 Сау балалардағы сигма тәрізді ішектің ЭМГ параметрінің сандық сипаттамасы
жүктеу/скачать 7,26 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|