түрақты, кызмет етуші жөне динамикалық жүйелер «ішінде» өмір сүреді. Олар ішкі формамен салыстырғанда ерекше турактылығымен, кажеттілігімен, үнемі кайталанатындығымен жэне өзгермейтіндігімен сипатталады. Сонымен, ендігі жерде бүкіл алуантүрліліктің тұтастығы мәселесі философиялык «мөлдірлікке» ие болады. Оның шешімі белгісіз біртұтас затты іздеуде емес, қозғалыстың барлык формасын бір қарапайымына экеліп тіреуде емес, тек эр түрлі заттардың ғана өмір сүруін мойындаумен катар, оларға карсы универсалдык ұғымдарды мойындауда емес, накты өмір сүретін кұбылыстардың алуан түрлі формаларының объективті байланыстарымен жэне өзара эрекетпен қамтылғанын мойындауда болып отыр. Оның ішінде үнемі түрақты жэне іштей кажетті байланыстар мен катынастар объективті зандарды білдіреді. Бул картинада элем ѳте кѳптеген шексіз ірілі-усакты жүйелерден кур алатын бүтіндей алып динамикалык жүйе түрінде көрінеді. Әрбір жүйенің, эрбір кұбылыстың өзінің жекелеген, элементарлы кұрамдастары, өзара байланысты жай жүйелері (жүйелер оған катысында нақты жалпьшык болып табылады) бар. Бірақ сол жүйелер мен құбылыстар өздерінен гөрі неғүрлым жалпы, оларды камтушы жүйелердің элементтері мен ерекше бөліктеріне айналуы мүмкін. Бұл жерде барлығы қарастыру деңгейі мен объективті нактылық құрылысына байланысты. Бул турғыдан алғанда «жалпы», «ерекше», «жалкы» категориялары өзінің ортагасырлық философия мен теология берген мистикалык бояуынан айрылып, табиғаттың, коғам мен ойлаудың, бүтіндей алганда элемнің күрделілігін шартты, диалектикалык формада бейнелейтін ұғымдар ретінде көрінеді.
