ойын ретіндегі ойында пайда болады. Бұл касиетті ойын, алайда өзінің осы касиетгілігінде бүл ойын үнемі күмарлыктың, әзілдің, көңіл көтерудің жиегінде калып кояды. Әсемдіктің кажетгілігін саналы түрде өтеу элі де болса жок. Ол экстаз ретінде, мерекелік масайрау, ғажайып ретінде сезілетін жэне өзін поэтикалык формада іске асыратын касиетгі актінің кайта тірілуінде жасырынған (Самосознание европейской культуры XX века. М., 1991, 70-72 бет). Көркемдік мәдениеттің постмодернистік парадигмасында ойын күнделікті ѳмірді де камтиды. Адам өзінің кэсібін тандағанда, белгілі дѳрежеде ѳз өмірінің гипернактылыгын да - белгілі бір тілдік ойындарды, коммуникацияныц белгілі бір шеңберін, белгілі бір дүниетанымды тандайды. Кэсіби эрекеттен тыс кезде ол ѳзге элемге кетеді, өзінің «бетпердесін» ѳзгертіп, иллюзиялар курастырады. Мұндай ахуалды Г. Гессе өзінің «Бисер ойыны» деген романында сипаттайды. Бисер ойыны - бұл гипермэдени кеңістік-уакыттык континуум. Немесе Т. Манньщ «Доктор Фаустус» романының кейіпкері былайша пайымдайды: «Формалармен ойнағанда, олардың кайсысыныц ѳмірден кеткенін біле отырып, ойынды жогары сатыга дейін кѳтеруге болады». Постмодернистік эстетикадагы жаңашылдық объект пен карастыру пэнінің ѳзгешелігімен гана емес, кѳркем акпаратты аду тэсілдері мен формаларының классикалык емес методологиясын колданумен де сипатгалады. Көрнекілік үшін деконструкция мен мотивті (сарынды) 139
талдауды алайык. Бірінші эдіс негізін калаған постструктурализм мен постмодернизмнің кѳрнекті ѳкілі Жак Деррида. Көркемдік мэдениет құбылыстарына бұл тэсілді колдану мэні мэдениет мэтініне катысты
