біріктірудің ғарыштык себебі. Өзара күресте филия мен нейкос алма- кезек жеңіске жетеді. Олардың жеңіс кезеңдері ғарыштык циклдың төрт фазасына сәйкес келеді. Бірінші, үшінші фазаларда махаббат (сүйіспеншілік) жеңеді. Бұл фазаларда элем шарға (сфайрос) ұксайды да, төрт алғашкы бастама тепе-тең түрде бір-бірімен араласкандыктан, сондықтан бүл кезендерде заттар жеке-дара болып калыптаспаған. Ал, екінші, төртінші фазаларда жек көрушілік пен махаббат тепе-тен болады. Бірак бұл тепе-тендік тұраксыз, демек олардың үздіксіз козғалысының аркасында олардың дамуы бірлік пен жаксылыктан көпшілік пен жамандыкка (екінші фаза) жэне көпшілік пен жамандықтан бірлік пен жақсылыққа (төртінші фаза) бағытталады. Эмпедокл әлемді мэңгі кайталанып отыратын кұбылыс деп санайды. Әлем өзінің тамырлары деңгейінде жэне “уакыт айналымың шеңберінде өзгермейді де, ал жеке заттар деңгейінде жэне “уақыт айналымының” ішінде ылғи да өзгерісте болады. Ғарыштын махаббат пен жек көрушілікті адам өзіне тэн осы сиякты махаббат пен жек көрушілік арқылы танып-біле алады. Эмподокл жанның көшіп-қонатынына сенеді. Өз жанының бұрынгы өміріндегі кім болғанын айта келіп, барлык денелерде ақыл мен оймен камтып отыратын “қасиетті акыл” арқылы түсіндіруге тырысады, ал оның материалдык негізі затгардың төрт тамыры тең араласкан. Әлемді толык танып-білу осы “касиетті акьшға” тэн, ал адам осы шексіз әлемнің өз жүрегі көрсеткен кішкене ғана бөлігін танып біле алады. Эмпедоклдың пікірінше, жанды денелер жансыз тіршіліктен пайда болады, бірак олар тұтас күйінде емес, алдымен олардың жекелеген
