бөлену, бақыт сиякты субъективтік кұбылыстарды адамдардың іс- әрекетінің негізгі өзегі (мотив) жэне максаты ретінде қарастырады. Осы өнегелілік батытты басшылыкка алып, іс-эрекет жасаған адам өз замандастарының алдында да, болашак алдында да зор сыйға бөленеді. 37
Аристипп мемелектті, онда калыптаскан завдарды т.б. рахатка белену, бакытқа жету жолындағы кур ал деп қарастырады. Аристипп ізбасарлары - данышпандарға эдептілік кағидаларды сактаудың кажеті жоқ, мысалы данышпан өзін отаны үшін кұрбандыкка шалмайды, себебі “оның отаны - бүкіл элем” (Феодор) деген идеяларды өз ілімдерінің басты кағидаларының бірі етіп кабылдып, онда ең жоғары данышпандыктың белгісі жатыр деп есептеген. Киниктердің, гедонистердің ілімдері кейін калыптаскан стоиктер, эпикуршылық т.б. сол сиякты бакыт мэселесін өз философиясының өзегі етіп кабылдаған ағымдарға зор эсер етті. Атомистер ілімі. Бұл бағытка ежелгі грек ойшылдары Левкипп, Демокрит, Эпикур жэне Ежелгі Рим ѳкілі Лукреций Кар т.б. жатады. Бул ойпшлдардьщ шыгармаларында кейін материалистік бағыт деп аталып кеткен дүниетанымдык көзқарас толығымен қалыптасып, өзіндік ерекшеліктері бар философиялык ілімге айналды. Атомистік бағыттың қалыптасуына үлкен үлес коскан ойшыл Левкипп (шамамен б.д.д. V ғ.) болды. Ол әлем бөлінбейтін ұсак бөлшектерден, “атомдардан” түрады жэне олар бос кеңістікте алқұйын козғалыста болады да, бір-бірімен байлыныска түсіп, жеке денелерді күрайды. Космостың өзі шексіз көп әлемдерден түрады, олар бір-біріне ауыспайды, бірак әркайсысы жеке алғанда пайда болып, даму шыңына жетіп, жоғалып жатады.
