178
жа зық да ла да кө шіп жү ре тін дік тен, да ла бүр кіт те рін дей қы ра ғы жа рал ған.
Жау ға бұ лар дан жа сы ры нып қа лу тіп ті мүм кін емес-ті.
Жау әс ке рін кө рі-
сі мен-ақ, бұ лар
же бе ні қар дай бо ра тып, ат қоя тын.
Қар сы жа ғы бе рік бол са,
қор қып кет кен дей жор та кей ін ша ба жө не ле тін.
Қаш қан қып шақ тар ды жауы
оп-оңай қу ып
тас та мақ боп тұ ра ұм тыл са, бір жа сы рын
қой нау да ты ғы лып тұр-
ған мер ген де рі олар ды оқ тың ас ты на ала тын. Жа ңа
ға на қа шып ке ле жат қан
қып шақ тар ке нет ат та ры ның ба сын кей ін бұ рып, қай та дан атой са ла тын. Мұн-
дай тә сіл ге үй рен бе ген жау әс ке рі быж-тыж бо лып қа ша жө не ле тін.
Олар ды
қып шақ тар арт та ры нан қу ып жү ріп са дақ пен атып не
бол ма са бо лат ал дас пан-
да рын
құ лаш тай сер меп, қы рып са ла тын.
(Ілияс Есен бер лин «Көш пен ді лер»)
Достарыңызбен бөлісу: 
