181
Тыңдалыммәтіндері
Қол ба сы
ой ла нып оты рып, оны сы на мақ бо ла ды да:
– Жа рай ды, мен се ні қыр шы ның нан қи май-ақ қояйын.
Ма ған сол өмі рің нің
бір бөл ше гін
ға на бер сең бо ла ды, – дей ді.
– Ол не? – дей ді до сын құт қа ру ға асық қан жі гіт.
– Ма ған се нің көз де рің ке рек? –
дей ді қол ба сы, – екі кө зің ді ой ып ала мын.
– Ол да бол сын! Кө зім ді ал да, до сым ды те зі рек бо сат! – дей ді.
Жі гіт бұл сын нан сү рін бей өте ді.
Әл гі жау ын гер тұт қын нан бо са ған до сы ның
иы ғы на қо лын са лып, за ғип
күйі қуа нып, кү лім деп ке ле жа та ды.
Мұ ны көр ген қол ба сы: «Мы на дай ер ле рі бар
ха лық ты тұт қи ыл дан ке ліп,
қа пы да бас
сал ған жағ дай да бол ма са, бет пе-бет ұрыс та же ңу қи ын ға со ға ды», –
деп ой түйеді. Сөйт іп, өз әс кер ле рі не ше гі ну ге бұй рық бе ріп ті.
(http://topreferat.com.kz/ar-tyrli/10814-dos.html)
Достарыңызбен бөлісу: 
