52
I бөлім. Педагогиканыц жалпы негіздері
нақты ғылымдарға сырттай еліктеуді көрсетеді: математикалық рәміздерді
шебер пайдалануда; дәл ғылымдарға тән форманы философиялық-дүние-
танымдық және әлеуметтік-гуманитарлық пайымдауларға берілуінде.
Педагогика да ғылыми дәлелділік (шынайылық) пен “түтас” түр беруге
келе бермейтін көпқырлы адами қатынастар арасындағы айырмасы нәзік және
бір мағыналы емес. Бүл жағдайды елемеу әрекеттері көзбояушылыққа,
мазмүнсыз болжамдарға және белгілі түжырымдарға алып келмек.
Соңғы онжылдықтарда оқыту мен тәрбиелеудің табиғатын қазіргі
математикалық қүралдар арқылы жазып сипаттау орын алған. Бірақ мүндай
қүралдар олар қолданылатын объектінің мәні айқын болғанда ғана пайда
тигізеді. Бүндай объектілер ерекшелігін ескермей, нақты гылымдар әдістерін
пайдаланудың нәтижесіздігін көптеген ғалымдар атап өтті. Осындай пракгикаға
қарсы шыққан академиктер А.Д.Александров, А.Н.Крылов, Ю.А.Митролький.
А.Н.Крылов математиканы диірменмен салыстырады. Егер математикалық
әдістің күшін ақымақтыққа пайдаланса, бүрынғыдан да үлкен ақымақтық
шығады. Сонымен, бүл екі шеткері бағыттардың ешқайсысы да - бір жағынан,
педагогиканы "“колданбалы философиямен” шектесе, ал басқа жағынан, педаго-
гиканы философиялық және өзіндік теориялық негіздерден ажырату әрекеттері -
ғылымға да көмектеспейді әрі білім беру практикасын жетілдіруге эсер етпейді.
Дегенмен, осы уақытта философиямен байланыс - педагогикалық ойдың
дамуының кажетті шарты. Философиялық қағидалар педагогикалық зерттеу-
лерді әдіснамалық түрғыдан қамтамасыз ететін жалпы бағдарлар болып табы
лады. Олар педагогикалық теорияларды қүрастыру және олардың мәнін ойластыру,
сондай-ак, педагогикалық идеялар мен жазылымдардың қоғамға тигізетін
әсерін болжау үшін қажет. Философия мен педагогиканыц ара қатынасын
талдау адами білімнің бүл салаларының күрделі байланыста екенін көрсетеді.
Философиялық бағыттар мен мәселелердің білім беру мәселелерімен ара қаты-
насының табиғатын түсіну қателер мен шектен тыс шешімдерден қүтқарады.
Достарыңызбен бөлісу: