үкімет ұсынатын игіліктер деп атайды.
Үкімет ұсынатын игіліктер бір нақты тұтыну деңгейіне дейін тұтынушыны таңдамайды,
бірақ, жаңа тұтынушыардың саны көбейген сайын бұрынғы тұтынушылардың тұтыну
деңгейлері төмендей бастайды. Мұндай игіліктерді
шегінен шыққан игіліктер деп атайды.
Кейбір игіліктерді тұтынудан ешкімді ажырата алмағанмен, қосымша тұтынушыларды анықтау
және оларды ақы төлеуге мәжбүр ету немесе тұтыну мүмкіншілігінен ажырату қиын болмайды.
Осындай игіліктерді жеке фирмалар да өндіріп, нарықта сата алады. Демек, үкімет ұсынатын
игіліктерді аралық игіліктер деп атауға болады. Оларға таза қоғамдық игіліктер мен таза жеке
игіліктердің ерекшеліктері ортақ болып табылады.
Таза жеке игіліктерге қарағанда таза қоғамдық игіліктерді жеке – жеке бағалап, сатуға
мүмкіндік болмайды. Олардың сұраныс көлемі баға деңгейіне байланысты болмайды. Таза
қоғамдық игіліктердің жекелеген бірліктеріне баға белгілеу мүмкін болмағандықтан оларға
деген жалпы сұраныс ерекше түрде болады. (сурет15.1). Бұл жағдайда баға өзгермелі шама
болып табылмайды. Сондықтанда таза қоғамдық игіліктерге деген сұраныс қисығы сол таза
қоғамдық игіліктердің қолдағы барлық көлемінің шекті пайдалылығын бейнелейді. Барлық
тұтынушылар (мысалы, олардың санын үшеу деп аламыз, А, Б, В тұтынушылары — төмендегі
суретті қараңыз) шығарылған игіліктердің көлемін тұтастай тұтынуы қажет. Таза жеке
игіліктерге деген жалпы сұранысқа қарағанда (ол жеке сұраныс қисықтарын көлденең қосу
арқылы алынады) таза қоғамдық игіліктерге деген жалпы сұраныс жеке шекті
пайдалылықтарды тігінен қосу жолымен анықталады.
Таза қоғамдық игіліктің бағасы әрбір тұтынушының төлейтін бағаларының
қосындысымен анықталады. Экономикалық ресурстарды тиімді қолдану үшін таза қоғамдық
игіліктерді тұтынудан алатын шекті пайдалылық оларды өндіруге кететін шекті шығынға тең
болу қажет.