Кіріспе Тритикале дақылының селекциялық жұмыстарының үлкен жетістікке жеткеніне
қарамастан, бұл дақылдың таралуының шырқау шегіне жеткен жоқ. Ол үшін жоғары өнімді
және өнімі сапалы, қысқа төзімді, тез пісетін, технологиялық және экологиялық икемді
бейімделген сорттар шығару бойынша селекциялық зерттеудерді жүргізу қажет [1,2,3].
Заманауи тритикале селекциясының маңызды міндеті – өнімділікті тұрақтантыру
және шығарылатын сорттардың сапасын жақтару. Бірақ, өнімділіктің генетикалық
потенциалы және сыртқы ортаның қолайсыз факторларына төзімділіктің бір сортта үйлесу
өте қиын, бір генотипте бейімдеушілік белгілерінің бірігуі генетикалық мүмкіндікпен
шектеулі. Тритикале дақылы үшін өте өзекті, өткені бидайдың генетикалық бөлінген
геномдары мен қара бидайдың геномының тритикале генотипінде бірігуі нәтижесінде
теңгерімсіздікпен ерекшеленеді. Бұл біріншіден тритикаленің эволюциялық дамуының
қысқа кезеңімен, нақты экологиялық жағдайларға сорттардың бейімделуінің әлсіздігімен
және дақылды селекциялық зерттеудің жеткіліксіздігімен байланысты.
Татар АШҒЗИ тритикале бойынша селекциялық бағдарламалар бұл бағытта 2005
жылдан бері ашық күйінде (2). Осы көрсеткіш бойынша бастапқы материалдарды үнемі
шығару және жан-жақты бағалау, жоғары қысқа төзімді генотиптерді шығару, жергілікті
аймаққа бейімделген сорттарды шығару үшін маңызды.