Сөз мүшелерін жалпы алып таптастырғанда, екі түрлі мүше болады. Оның
бірін – дара өзі тұрып та белгілі мағына бере алатын; басқа, өздігінен пайдаға
аспайтын мүшелерді ертіп алып та мағыналы бола алатын, сөйлем ішінде
сөйлемнің белгілі бір мүшесі бола алатын сөз мүшелерін
түп мүше
немесе
қысқартып,
түбір
деп атадық.
Бұл термин де бұрынғы өз орнында.
Екінші түрлі сөз мүшелері, түбіршілеп, өздігінен пайдаға аса алмайды екен;
тек түбірге жамалып, жалғанып қана, түбірдің шылауында тұрып қана белгілі
мағына шығара алады екен. Бұлардың осы қасиетіне қарай,
жамау мүше
немесе
шылау мүше
деп атадық. Шылау деген термин де біз жасаған емес, бұрыннан бар-
ды.
Бұл шылау мүшелерінің өзі құрылысына қарай екі ірі жікке айырылады.
Оның бірі – өздігін сонша жоғалтқан, түбірдің маңынан аулақ кете алмай,
түбірге қабысып қана тұра алады. Оның үстіне, түбірдің соңғы буынындағы
дыбыстардың ықпалына қарай, дыбыс құрылысы өзгеріп, бірде жуан, бірде
жіңішке болып, бірде үнді, бірде үнсіз болып өзгеріп отырады екен. Бұлардың
көбісінде жуандық–жіңішкелік, үнді-үнсіздік жағынан тұрақтылық жоқ. Түбірдің
ауанымен бірде жуандап, бірде жіңішкеріп, бірде үнденіп, бірде үнсізденіп
отырады екен. Осы қасиеттерінің себебінен бұлар түбірге өте тығыз байланысқан
шылаулар болады екен. Міне, осы шылауларды
Достарыңызбен бөлісу: