шындығын шынайы ашып, оны эстетикалық қуатпен бейнелеудің
көркемдік үлгісіне айналуы жолында аянбай еңбек етті.
ХХ ғасырдың басында көзі ашық, көңілі ояу қазақ азаматтарын
ойландырған барлық мәселе – поэзияда айқын көрініс тауып отырды.
Азаттықтың, тәуелсіздіктің биік идеясымен қатар қазақтың өз ішіндегі
өзекті проблемалары – партиягершілік, әйел теңдігі, надандық, қара
халықтың жағдайы поэзияның өзекті тақырыбына айналды. Қандай
бағыт өкілі болмасын қазақтың мұңын мұңдап, жоғын жоқтады.
Сондықтан олардың шығармалары сарындас, желілес болып отырды.
ХХ ғасырда қазақ поэзиясын әлемдік деңгейге көтерген біртуар
ақындар дүниеге келіп, олардың әрқайсысы соны үнімен, тың
тынысымен қазақ поэзиясы айдынында емін-еркін жүзді.
Поэзиясы аз да болса саздығымен, қазақ өлеңінің төл табиғатынан
туған тазалығымен, бір естігенде-ақ көңілге қона кетіп, ойға ұялай
қалатын әрі бейнелі, әрі мағыналы сөз үлгісімен ерекшеленетін Ахмет
Байтұрсынов жеке басының, әлеуметтік топтың, немесе белгілі бір
таптың мүддесі емес, үлт мұңы, ел зарын жырлаған Міржақып
Дулатов, заманымыздың атақты жазушысы Мұхтар Әуезов айтқандай
“жарқыраған әшекейімен, Европалығымен” тамсандырған жыры сұлу,
сезімі сыршыл Мағжан, терең танымдық өлеңдерімен, асқақ
романтикалық эпикасымен толғандырған Шәкәрім, қазақ ой-
санасының аспанына жарық “күн” сәулесінің нұрын шашуды, өлең
өнерінің “толған айы” болуды аңсап, ұлтының ұлы мұратын алға
асыруға ұмтылып, поэзия көгінде жарық жұлдыздай жарқырап өткен
Сұлтанмахмұт қазақ әдебиетінің “алтын кезеңінде” өмір сүріп, туған
әдебиетімізге қайталанбас туындылар сыйлады.
Достарыңызбен бөлісу: