70
классификациясы т.б. сияқты белгілі нәтижелі тұжырымдыр әлі
жасалмаған. Дегенмен, әлеуметтік лингвистикалық әдебиеттерде
тілдердің қызметтік типологияларының бірнеше үлгілері аталып
жүр. Мұндай топтастырудың алғашқысы КСРО халықтары тіл-
дерін қызметтік даму деңгейі бойынша қарастырылды. Онда тіл-
дер:
1) көне жазулы тілдер;
2) жаңа жазулы тілдер;
3) жазуы жоқ тілдер деп үшке бөлініп көрсетілді [29].
КСРО халықтары тілдерін ұлттық-аумақтық автономия формасы
бойынша топтастырудың екінші түрін 1963 жылы Ю.Д.Дешериев
ұсынды. Бұл топтастыруда тілдер мынадай топтарға бөлінеді:
1) орыс тілі – ұлтаралық қарым-қатынас тілі;
2) одақтас республикалардың ұлттық әдеби тілі;
3) автономиялы республикалар мен облыстардың әдеби тілдері;
4) қоғамдық шектелген жазба тілдер (корякт, ненец, нанай тілі
т.б.);
5) шағын ұлыстардың жазусыз тілдері.
Бұл топтастырушылықтар әмбебаптық мәнге ие бола алмай-
ды. Өйткені бірінде жазу түрі назарға алынса, екіншісінде елдің
ұлттық-аумақтық ерекшелігін ғана көрсетуге бағытталған.
Тілдердің қолданылатын өмір салалары мен әлеуметтік орта
түрлеріне басты назар аудара отырып, тілдердің үшінші қызметтік
типологиясын В.А.Аврорин «Проблемы изучения функциональ-
ной стороны языка» (1975) атты еңбегінде ұсынды. Бұл топтасты-
ру кейіннен Л.Б.Никольскийдің, А.Д.Швейцердің әлеуметтік лин-
гвистика пәні бойынша жазылған оқу құралдарында үлгі ретінде
талданып берілді [30]. Мұнда тілдер бес түрлі қызметтік типке
бөлініп топтастырылады. Олар:
Достарыңызбен бөлісу: