академиялық шешендік ЖӘне
оның сиПаттары
Қ
азақ шешендік өнерін зерттеудің егемендікке дейінгі
талайлы тағдыры салдарынан шешендік сөздің бір
түрі саналатын академиялық шешендік жайы енді ғана
сөз бола бастады. Қазақтың ғұлама ғалымы А. Байтұрсы-
нов шешендіктің бұл түрін: «Білімділердің, ғалымдардың
пән мазмұнды сөйлегені білімір шешен сөзі деп аталады»/
1, 405/, – деп көрсетеді. «Шешендік өнер» атты танымал
еңбектің авторы, профессор С. Негимов «академиялық
шешендік»/2, 115/ деген көнеден келе жатқан терминдік
атауға ден қойып келсе, шешендік өнерді тіл тарапынан
зерттеуші Г. Косымова оны «білім-ғылым мазмұнды ше-
шендік» /3, 199/, – деп жіктейді. Дегенмен, күнделікті
өмірімізге кеңінен сіңіп кеткен «академик», «академиялық»
деген сөздердің халықаралық мәні бар екенін де ұмытпа-
сақ керек. Шынтуайтында, қазіргі риторикада шешендік
өнерді ең алғаш тек пен түрге бөліп көрсеткен Москва
университетінің профессоры А.Ф. Мерзляков (1778-1830)
екені XVII-XVIII ғасырлардағы Ресей риторикасының
тарихын зерттеген ғалым В.П. Вомперскийдің еңбегінде
/4,242/ айтылады. Әйткенмен, шешендік өнердің көптеген
жіктемелері бар. Соның ішінде, көбінесе Г.З. Апресянның
жіктемесі /5, 83-85/ басшылыққа алынғанымен, қазіргі
риторикада академиялық шешендік: жоғары оқу орында-
рындағы (мектептердегі) лекция, ғылыми баяндама, ғылы-
ми шолу, ғылыми хабарлама, ғылыми-көпшілікке арнал-
ған лекция түрлеріне жіктеледі. Г.Апресян: « В даваемой
нами классификации красноречие под «академическим»
емес. Мәселен, қаһарманды басқаның көзімен кескін-
деу тәсілін айтуға болады. Әрине, мүсіндеу өнерінің ал-
ғашқы бастау көзі болған ауыз әдебиеті идеал образды,
сатиралық, юморлық бейнелерді сомдаудағы суырып-
салмалыққа негізделген ықшам стилімен ерекшеленеді.
Дегенмен, кескіндеу мәтінінің идеялық мазмұндық құ-
рылымынан пластикалық бедер, бояулардың нышанын
аңғармау мүмкін емес. Алайда, біз сөз еткен эпостық
жыр мен авторлы ауыз әдебиетіндегі мүсіндемелердің
баршасын жорамал портрет деп танығанымызбен, олар-
дың идеялық құрылымының тұтастығы, стильдік нақ-
тылығы мен ықшамдылығы, басқа да қилы ерекшелік-
тері тарихи диахронияда терең зерделеуді қажет етеді.
Өйткені, портрет телімдері баяндау жүйесіндегі мінез-
демелік-эстетикалық сипаты мол іргелі құрылым болып
табылады.
Достарыңызбен бөлісу: |