ұу,
үу
тіркесі келетін болса, онда сөз бастан-аяқ ерін
үндестігімен айтылады. Мысалы:
сүйкімдену
–
сүйкүмдөнүу
(сүйкүмденүу емес),
бірақ
сүйкімденбеу – сүйкүмденбеу.
Төмендегі сөздердің айтылу нормасын сақтап, жаттығып
көріңіздер:
түлкілену – түлкүлөнүу
түркілену – түркүлөнүу
түнделету – түндөлөтүу
түрткілену – түрткүлөнүу
түртпектелу түртпөктөлүу
түрпілену – түрпүлөнүу
Дауыстылардың үндесімін сөз еткенде үнемі мына бір нәрсені
есте ұстаған жөн. Дауыссыздарға қарағанда дауыстылардың ай-
тылу реңкі өте құбылмалы, тұрақсыз болып келеді. Оның үстіне
жалпы көпшілікке ұсынатын әдебиеттерде (орфографиялық сөздік,
айтылу нормасының анықтағыштары) дауыстыларды белгілейтін
әріп таңбасы да әліпбидегі дауысты таңбасынан ас-пайды және
сонымен бірдей болады. Сондықтан әрпіне қарап, дыбысын да
солай оқып, аздап қайшылық туады. Сол себепті тіл үндестігінде
де, ерін үндестігінде де, яки жіңішке буыннан жуан буынға (
ә→а
)
және еріндік дауыстыдан езулік дауыстыға бірте-бірте ауысарда,
үнемі дауыстыға қатысты «анық айтылу», «солғындау»,
«көмескілену», «
ә
мен
а
-ның», немесе «
ө
мен
е
-нің», «
ү
мен
і
-нің
ортасында айтылу», «жартылай
ө
», «жар-тылай
е
» болып
дыбысталу деген түсініктерді есте ұстап оты-ру керек. Сонда ғана
сөз құрамындағы, тіркес құрамындағы бейүндестіктен құтылуға
болады. Дауысты дыбыс негізгі реңкінен бірден айрылмайды, өз
реңкін сақтай отырып, келесі буын үндесуіне бірте-бірте өтеді.
Ерін үндестігін сақтап, жаттығып көріңіздер:
құрылыс – құр
ұ
лұс бұйығысу –
бұйұғұсұу бөдененің –
бөдөнөнүң көпенені – көпөнөнү
дөңгелекті – дөңгөлөктү тауық –
тауұқ сауықтыру – сауұқтұрұу
Қ
ұралай Күдеринованың
«Орфоэпиялық анықтағыш»
(Алматы, 2005.) жинағындағы мақаласынан алынды.
150
151
|