57-
сурет
.
Параплатформалық
аймақтардағы
қозғалыстар
:
1-
магматизм
ошақтары
, 2-
шөгінді
жыныстар
, 3-
кристалды
іргетас
Материктер
аумағындағы
қозғалмалы
жерлер
В
.
Е
.
Хаин
бойын
-
ша
геосинклинальдық
жəне
геоантиклинальдық
аудандарға
жіктеледі
.
Олардың
барлық
аумағында
тектоникалық
жарықтар
жиілігі
жоғары
болғандықтан
ішкі
күштердің
ықпалы
күшті
байқалады
.
Сондықтан
магманың
жоғары
көтерілуі
қарқынды
жүреді
,
бұл
өз
тарапынан
жанартау
атқылауы
,
жер
сілкіну
құбылыстарына
себепші
болады
.
Неотектоникалық
қозғалыстарға
жиі
ұшыраған
платформалар
шегінде
эпиплатформалық
таулар
жүйесі
қалыптасады
.
Геосин
-
клиналдарда
ішкі
күштер
əсерінен
қатпарлану
қозғалыстары
жүреді
.
Соның
нəтижесінде
антиклинорийлер
(
тау
жоталары
)
мен
синкли
-
норийлер
(
тау
аралық
жəне
тау
алды
ойыстары
)
түзіледі
.
Кавказ
та
-
улы
аймағында
Үлкен
Кавказ
,
Кіші
Кавказ
жоталары
антиклинорий
-
лерге
,
ал
олардың
арасындағы
Колхида
мен
Ленкорань
ойпаттары
синклинорийлерге
сəйкес
келеді
.
Мұндай
құрылым
Гималай
тауы
мен
Үнді
-
Ганг
ойпатына
да
тəн
(
58-
сурет
).
Материктердің
қозғалмалы
зоналарында
–
ішкі
геосинклиналь
-
ды
қатпарлы
белдеудер
мен
эпиплатформалық
орогендік
белдеудер
орналасқан
.
Ішкі
материктік
геосинклинальды
қатпарлы
зоналар
өте
139
ауқымды
да
қарқынды
тектоникалық
қозғалыстармен
,
сейсмикалық
қарқындылығының
биік
дəрежесімен
,
қатпарлар
мен
үзілмелі
кұрылымдарының
жаппай
етек
алуымен
ерекшеленеді
.
58-
сурет
.
Гималай
тау
жүйесі
мен
оған
жалғасқан
жазықтар
Жер
бедерінде
мұндай
белдеудердің
орнында
биік
қатпарлы
жəне
қатпарлы
-
жақпарлы
тау
жоталарының
жүйелері
пайда
бо
-
лады
.
Эпиплатформалық
орогенді
белдеулер
жоғары
бағытталған
қозғалыстардың
қарқынды
жүруімен
байланысты
қатпарлы
-
жақпарлы
таулардың
түзілуімен
сипатталады
.
Материктер
жер
бедерінің
64%-
ға
жуығын
жазық
-
платформалық
аймақтар
, 36%-
ға
жуығын
таулы
аймақтар
алып
жатыр
.
Мұхит
түпкі
жер
бедері
құрылымдары
.
Мұхит
түбінің
геотектоникалық
құрылымы
оны
құрайтын
жер
қыртысының
қасиеттеріне
тəуелді
.
Дүниежүзілік
мүхит
табанында
материктік
жер
қыртысы
мұхит
табанының
материкке
жалғас
жатқан
шеткі
бөліктерін
алып
жатса
,
мұхиттық
жер
қыртысы
мұхит
табанының
негізгі
бөлігін
алып
жатыр
.
Мұхиттық
жер
қыртысы
əдетте
,
салыстырмалы
түрде
жұқа
болып
келеді
,
басым
түрде
екі
:
базальт
жəне
шөгінді
жыныс
қабаттарынан
тұрады
.
Мұхиттық
жер
қыртысының
орташа
қалыңдығы
5-15
км
дейін
жетеді
.
Алайда
соңғы
геофизикалық
зерттеулер
нəтижесінде
мұхиттық
жер
кыртысы
құрамынан
өтпелі
жəне
рифтілік
жер
қыртысы
типтерін
ажыратып
жүр
.
Мұндай
жер
қыртысының
күрделі
құрылымды
типтерінің
қалыптасуы
литосфералық
тақталар
қозғалысы
немесе
глобалды
тектоника
тұжырымдамасына
сəйкес
жүзеге
асады
.
Бұл
тұжырымдама
бойынша
мұхиттық
жер
қыртысы
бірінші
қалыптасып
,
Жер
ғаламшары
эволюциясы
нəтижесінде
спрединг
(
ажырау
шекарасы
)
жəне
субдукция
(
жымдасу
шекарасы
)
зоналары
140
аймағында
қасиеттері
əртүрлі
екі
типтегі
жер
қыртысы
бір
күйден
екінші
күйге
үнемі
ауысып
,
өзгеріп
отыратындығы
қарастырылады
.
Оған
Атлант
мұхитының
екі
жағында
орналасқан
материктердің
2000
м
изобат
сызығы
бойымен
бір
-
бірімен
сəйкес
келетіндігі
дəлел
болады
.
Ежелгі
Панталассо
(
Тынық
мұхит
аналогы
)
мұхиты
мен
Пангея
(
Лавразия
мен
Гондвана
)
алып
құрлығының
жағалық
сызықтарының
өзгерісі
ұзақ
геологиялық
кезең
аралығында
жүзеге
асты
.
Бұл
құбылыстар
дүниежүзілік
мұхит
табанындағы
суасты
орта
жоталары
мен
материктік
жəне
мұхиттық
плиталардың
шекаралас
аймағында
жүріп
жатқан
белсенді
тектоникалық
қозғалыстар
салда
-
рынан
айқын
көрінеді
.
Материктік____беткей'>Материктік____кайраң'>Материктік
кайраң
құрлыққа
жалғасқан
,
теңіз
(
мұхит
)
суы
-
мен
шайылып
жатқан
теңіздің
(
мұхиттың
)
тайыз
шеткібөлігі
.
Бұл
өңірдегі
суасты
жазықтығының
еңкіштік
дəрежесі
өте
төмен
, 1°
шамасында
,
оның
беті
мейлінше
тегіс
,
немесе
керісінше
,
ойлы
-
қырлы
болып
келуі
мүмкін
.
Көлденең
қимасы
бірнеше
метрден
1500
км
-
ге
дейін
,
Солтүстік
Мұзды
Мұхит
жағалауларында
материктік
қайраңның
ені
800-1000
км
-
ге
жетеді
,
алайда
бұл
өлшемнің
орташа
көрсеткіші
70-80
км
,
ал
тереңдігі
20-550
метрге
дейін
жетеді
,
əдетте
,
200
м
шамасында
болады
(
59-
сурет
).
59-
сурет
.
Мұхит
түпкі
жер
бедері
:
1-
материктік
қайраң
, 2-
материктік
беткей
, 3-
мұхит
табанындағы
қазаншұңқырлар
, 4-
терең
шұңғымалар
Материктік
беткей
қайраң
қабатынан
төмен
қарай
2000-
2500 (
кейде
3000)
метрге
дейінгі
тереңдікте
орналасады
.
Беткей
еңкіштігінің
орташа
көрсеткіші
5-7°,
кейде
15-20°-
тан
асады
.
Кейбір
жағдайда
материктік
беткейдің
беті
тектоникалық
жарылымдар
мен
жіктелу
себебінен
сатыланып
тұрады
да
,
оның
үсті
тік
жарлы
шатқалдармен
тілімделеді
.
Материктік
көтерілім
материк
беткейі
мен
мұхит
түбінің
141
шегіндегі
ені
жүздеген
км
,
тереңдігі
2000-3000
метрден
3500-4500
метрге
дейін
жететін
беті
тегіс
немесе
шамалы
ғана
толқынданған
жазық
болып
келеді
.
Мұхиттарға
тəн
жер
қыртысы
континенттік
қыртыспен
салыстырғанда
тек
қана
шөгінді
жəне
базальтты
қабаттардан
тұрады
,
мұнда
гранитті
қабат
мүлдем
болмайды
.
Мұхит
түбіндегі
шөгінді
қабаттың
қалыңдығы
да
бірнеше
км
аспайды
жəне
олар
көбінесе
,
əлі
қатайып
үлгермеген
борпылдақ
жыныстар
түрінде
таралады
.
Дүниежүзілік
мұхит
түпкі
жер
бедері
қалыптасу
ерекшелігіне
қарай
мынадай
ірі
құрылымдарға
жіктеледі
:
Материктің
шеткі
жағалық
бөлігі
(
материктік
қайраң
,
материктік
беткей
,
материктік
еңкіш
жазықтар
),
дүниежүзілік
мұхит
айдынының
20,5%-
ын
құрайды
.
Өтпелі
зона
(
шеткі
теңіздер
,
аралдар
доғасы
,
терең
шұңғымалар
),
дүниежүзілік
мұхит
айдынының
6%-
ын
құрайды
.
•
Суасты
орта
жоталары
(
осьтік
жоталар
,
ұзына
бойғы
рифт
аңғарлары
,
көлденең
тектоникалық
аңғарлар
),
дүниежүзілік
мұхит
айдынының
32%-
ын
құрайды
.
•
Мұхит
табаны
(
қазаншұңқырлар
,
жекелеген
тау
жоталары
мен
көтерілімдер
),
дүниежүзілік
мұхит
айдынының
41,5%-
ын
құрайды
.
Дүниежүзілік
мұхит
гипсометриясы
–
батиметрия
(
батос
–
тереңдік
деген
мағына
береді
)
деп
аталады
.
Батиметриялық
көрсеткіші
бойынша
мұхит
табанының
0-200
м
-
ге
дейінгі
бөлігі
не
-
рит
зонасы
, 200-3000
м
-
ге
дейін
батиаль
зонасы
, 3000-6000
м
-
ге
дейін
абиссаль
зонасы
, 6000
метрден
терең
бөлігі
гипабиссаль
зо
-
насы
деп
аталады
.
Жер
бедерінің
алуан
түрлі
көрсеткіштерін
салыстыра
отырып
,
белгілі
бір
аумаққа
тəн
пішіндердің
геологиялық
құрылысының
түрліше
болуының
,
қазіргі
жаңа
тектоникалық
қозғалыстар
мен
экзогендік
процестердің
əсерінен
өзгеруінің
себептерін
анықтауға
болады
.
Алайда
осы
көрсеткіштер
негізінде
ғана
жер
бедерін
толық
сипаттай
алмаймыз
,
өйткені
сыртқы
пішіні
ұқсас
,
бірақ
шығу
тегі
түрліше
(
мореналы
төбе
мен
эолдық
жон
)
немесе
сыртқы
пішіні
түрліше
,
алайда
,
шығу
тегі
ұқсас
жер
бедерлері
(
тау
арасындағы
сай
жəне
оның
етегіндегі
қорым
)
бір
деңгейге
біріктіріліп
кетуі
мүмкін
.
Сондықтан
да
жер
бедерін
шығу
тегі
бойынша
топтастырудың
мəні
өте
жоғары
.
Жер
бедерінің
қалыптасуы
тектоникалық
қозғалыстармен
қатар
142
сыртқы
күштердің
əрекетіне
де
тəуелді
болады
.
Сыртқы
күштердің
барлық
əрекеттерінің
қозғаушы
күші
–
Күн
сəулесінің
түсу
мөлшері
мен
соған
сəйкес
климаттағы
өзгерістердің
сипаты
болып
табылады
.
Жер
бедері
тез
арада
қарқынды
түрде
биіктесе
сыртқы
күш
əрекеттерінің
жүру
сипаты
мен
жылдамдығы
да
өзгереді
.
Жер
бедерінің
қалыптасуы
мен
дамуы
жаңа
жағдайдағы
өзгерістерге
сəйкес
бейімделіп
отырады
.
Демек
,
қазіргі
жер
бедерінің
қалыптасуы
ішкі
жəне
сыртқы
күштердің
ұзақ
геологиялық
уақыт
аралығындағы
өзара
əрекетінің
нəтижесі
болып
табылады
.
Достарыңызбен бөлісу: |