Республикалық ғылыми-тәжірибелік конференциясының материалдары

86 

 

 

Ертеңгі күннің бүгінгіден гӛрі мазмұнды да мәнді, нұрлы болуына ықпал 

етіп адамзат қоғамын алға апаратын құдіретті күш – білім.  

 

Демек қай елдің болсын ӛсіп-ӛркендеуі, ӛркениетті дүниеде ӛзіндік орын 

алуы  оның  ұлттық  білім  жүйесінің  деңгейіне,  даму  бағытына  тікелей 

байланысты болмақ. 

Осы тұрғыдан  келгенде, қазіргі  білім беру жүйесіндегі басты проблема –  

білім мазмұнына жаңалық енгізудің тиімді, жаңа әдістемесін іздестіру.  

 

Мұндағы ең негізгі мақсат – жас ұрпақтың әр кезеңде үздіксіз білім алып, 

ӛздігінен  ізденіс  негізінде  білімін,  шығармашылығын  дамыта  отырып,  сын 

кезеңінен алып шығатын ӛзгермелі ӛмірге бейімделуіне  жағдай жасау. 

 

Білім  беру  мазмұнын  жаңарту,  үздіксіз  білім  беру  жүйесін  дамыту  – 

ӛмірдің  ӛзі  талап  етіп  отырған  бүгінгі  күннің  объективті  заңдылығы.  Ендеше 

қазіргі  білім  беру  жүйесінің  инновациялық  процесс  сатысынан  ӛтпей  дамуы 

мүмкін емес.  

  Әрі бұл мәселелерді шешу – білім берудің ұлттық кеңістігінде де, жалпы 

әлемдік кеңістікте де күрделі проблемалардың бірі.  

 

Сондықтан 

да 

білім 

беру 

саласын 

реформалаудың 

ғылыми 

методологиялық 

негізі 

– 

әлемдегі 

білім 

беру 

концепцияларының 

(тұжырымдамаларының)  ұстанымдары мен идеяларын басшылыққа алу болып 

табылады.   

Осыған  орай,  кезінде  ЮНЕСКО  институттарының  белсенді  араласуымен 

«Үздіксіз  білім  беру  тұжырымдамасы» 

(бакалавриат    магистратура 

докторантура),

  «Білім  берудің  кӛп  мәдениеттік  тұжырымдамасы»  деп 

аталатын  методологиялық  әрі  саяси-әлеуметтік  мәні  зор  тұжырымдамалар 

жасалды.    «Үздіксіз  білім  беру  тұжырымдамасын»  ХХ  ғасырдың  баға  жетпес 

мәдени қазынасы деп атағандығын ғылыми еңбектерден кӛруге болады [1].  

Себебі  үздіксіз  білім  берудің  жаңа  ұстанымы  еңбек  пен  білім  алуды 

оқытудың    бүкіл  барысында    үзбей  ұштастыруды,  екінші  жағынан,  еңбек  пен 

білім алуды бүкіл ӛмір бойы алма-кезек ауыстырып отыруды міндеттейді.  

Әрі  ол  еңбекті  оқу,    білім,  ғылым,    ӛндіріспен    шынайы  ұштастыруды 

біртұтас білім беру жүйесінің барлық буындарынан талап етеді. 

Осы 

орайда, 

Қазақстан 

Республикасының 

Президенті 

Н.Ә.Назарбаев«Қазақстан жолы 2050: Бір мақсат, бір мүдде, бір болашақ» атты 

жолдауында:  «  ...  барлық  дамыған  елдердің  сапалы  бірегей  білім  беру  жүйесі 

бар.  Ұлттық  білім  берудің  барлық  буынының  сапасын  жақсартуда  бізді 

ауқымды  жұмыс  күтіп  тұр»,  –  дейді.  Әрі  Қазақстан  жоғары  оқу  орындарына 

үлкен міндеттер жүктей отырып: «ХХІ ғасырда білім беру ісін дамыта білмеген 

мемлекет  құрдымға  кетері  хақ.  Бұл  орайда  Қазақстандағы  жоғары  оқу 

орындарының міндеті – әлемдік стандартқа сай білім беру, ал олардан алынған 

дипломдар дүние жүзі мойындайтындай болуы қажет», – деп атап кӛрсетеді.   

 

Ал  «Білім беруді дамытудың 2011-2020 жылдарға арналған мемлекеттік 

бағдарламасында»  білімге  және  оның  сапасын  жақсартуға  жұмсалатын 

инвестицияны  дамыту  негізінде  Қазақстанға  білім  беруді  түбегейлі 

87 

 

модернизациялау қажет екендігі айтылады [3,7].  Әрі аталған құжатта жоғарғы 

оқу  орындарының  қызметін  жоғары  білім  берудің  әлемдік  үлгісіне 

сәйкестендіріп,  академиялық  ұтқырлықты  қалыптастыру  жүзеге  асырылуға 

тиісті міндеттердің бірі ретінде кӛрсетілген. 

Соған  сай  ҚР  МЖМБС-ның  негізгі  Ережелерінде  мамандықтардың  білім 

беру бағдарламаларын Еуропалық білім кеңістігіне сай Дублин дескрипторлары 

негізінде жоғары оқу орындары ӛздері құрастыра алады делінеді [4,5].   

Ал  біліктіліктің  Еуропалық  кеңістігі  дегеніміз  –  бұл  біліктілік  пен  оқыту 

нәтижелерін  үш  циклда  сипаттау,академиялық  кредиттерді  Еуропалық  ӛзара 

есепке алу жүйесінің кредиттер диапазонын құрау, студенттер мен түлектердің 

шетелдік  ұтқырлығын  қалыптастыруды,  біліктілікті  халықаралық  дәрежеде 

танытуды, халықаралық деңгейде теңестіруді қамтамасыз ету.  

 

Болон  декларациясына  қол қойған мемлекеттер арасындағы  жоғары білім 

беру  бағдарламаларының  ӛзара  үйлесімділігі,  кредиттерді  есептеудің  бір 

жүйеде болуы білім алушылардың академиялық ұтқырлығына жол ашады.  

 

Осыған орай,  қазақстандық жоғарғы оқу орындарының халықаралық білім 

мен 

ғылым 

кеңістігіне 

интеграциялау 

үрдісінде 

студенттер 

мен 

оқытушылардың академиялық ұтқырлығына маңызды орын берілуде.    

       Академиялық  ұтқырлық  дегеніміз  –  бұл  еліміздегі  кез  келген  жоғары    оқу 

орындарында  оқып  жатқан  білім  алушының  оқу  орнын,  оқу  бағдарламасын, 

профессор-оқытушыны  еркін  таңдауына  мүмкіндік  беру,  оқу  кезеңінің 

аралығында  білім  алушының  белгілі  бір  оқу  бағдарламасын  еліміздегі  немесе 

шет  елдегі  оқу  орнында  игеруге  жағдай  жасау.  Бұл  Болон  процесінің 

шеңберіндегі ең негізгі мақсаттардың бірі ретінде айқындалған.   

Болон  процесі  –  білім  беру  бағдарламасының  негізгі  тірегі.  Сондықтан,  білім 

беру  бағдарламасы  еліміздің  қарқынды  индустриалды-инновациялық  дамуына 

үлес қосатын кадрларды дайындауға негіз болады. 

Білім  беру    бағдарламасының  құрылымы  модульдеу,  тіл  табысу  құзыреттілігі, 

Дублин дескрипторлары, метарамкалар, кәсіби стандарттардан тұрады. 

 

Білім  беру  бағдарламасын  жасауғажұмыс  берушілер,  оқытушы-

профессорлар құрамы, студенттер қатысады. Бұл – жаңаша оқыту жүйесінің  ең 

басты жаңалығы. 

Білім  беру  бағдарламасын  жасаудың  ұстанымдарына  бағдарлама  мазмұнына 

сай  таңдау  компонеттеріне  енгізілетін  пәндерді  анықтау,  қажет  ресурстарды 

белгілеу,  бағдарламаның  нақты  сипаттамасы  (бағыт/профиль,  мамандық)  мен 

мақсат-міндеттерін айқындау, жалпы және арнайы құзыреттіліктер терминдері 

арқылы  бағдарлама  профиліне  сәйкес  келетін  оқыту  нәтижелерін  белгілеу, 

академиялық мазмұн мен құрылымды қалыптастыру және оны сипаттау, оқыту 

бағдарламалары  мен  қорытындыларына  сай  келетін  оқыту  мен  бағалаудың 

әдістерін  құрастыру,  білім  беру  сапасын  кӛтеру  және  қамтамасыз  ету  арқылы 

тиісті баға жүйесін анықтау жатады.  

Бағдарламаның мақсаты – білімді бағалау, студент құзыреттіліктерін кӛрсетуге 

негізделген  бағалаудың  жаңа  формаларын  анықтау,іскерлік  қызметін  жүзеге 

асыру мүмкіндіктері мен үдерістерін бағалау. 

88 

 

       Оқыту  нәтижелерінің  сипаты  ішкі  бағалау  және  сыртқы  бағалау  деп  екіге 

бӛлінеді.  Ішкі  бағалауға  ішкі  аудиторлар  арқылы  білім  беру  бағдарламаларын 

сараптау,  білім  беру  бағдарламаларын  ӛзіндік  бағалау  жатады.  Сыртқы 

бағалауға  білім  алушылардың  жетістіктерін  ішкі  тексеру,  аттестациялау, 

Республикалық  аккредитациядан  ӛткізу,  халықаралық  аккредитациядан  ӛткізу 

жатады.  

Білім беру бағдарламасы бойынша түлектер тӛмендегілерді меңгеруі қажет: 

 

Түрлі ғылым саласы бойынша теориялық білімдерін интеграциялай алу   

мүмкіндігін таныту және қиын мәселелерді ӛздігінен шеше алу; 

  Қолданылатын әдістеме мен әдістердің шегін жан-жақты түсіну; 

  Кәсіби  міндеттерді  шешу,  зерттеу  мен  ғылыми  жобаларды  жасау, 

практикалық іскерлігін дамытуда ӛз білімі мен білігін пайдалана алу.  

Білім  беру  бағдарламаларын  қалыптастыру  моделіне  еңбек  нарығының 

қажеттілігін талдау, білім беру бағдарламаларының қажеттілігін растау, жұмыс 

берушілер  Одақтастығын  ұйымдастыру,  кәсіби  құзыреттілікті  қалыптастыру, 

білім  беру  бағдарламаларының  траекторияларын  анықтау,  пәндерді 

модульдерге  кіріктіру,  ақпараттық  қорды  қалыптастыру,  үздіксіз  кәсіби 

тәжірибені  ұйымдастыру,  түлектердің  еңбекпен  қамтамасыз  етілуін  талдау 

(бағдарламаға сәйкес), бағдарламаның тұрақты дамуының мониторингісі кіреді. 

Үздіксіз білім беру тұжырымдамасының ұстанымы да –  осы. 

   Ал Дублин дескрипторлары дегеніміз – циклды аяқтаған білім алушы нені 

білуі  керек,  нені  түсінуі  керек,  нені  үйренуі  керектігін  сипаттау  кӛрсеткіші 

немесе  білу  және  түсіну,  білгенін  және  түсінгенін  қолдану,  коммуникативтік 

құзыреттілігін шыңдау, ӛз пікірін айта білу.   

Ол  үшін  жұмыс  берушілермен  әрекеттестікте  оқытудың  теориясы  мен 

практикасының  сабақтастығын  нығайту  мақсатында  кафедра  филиалдары, 

дуальды  (қос)  практика,  экспериментальды  алаң  сияқты  бірнеше  жұмыс 

формаларын енгізуге болады.  

       Бұл  жұмыс  формаларының  білім  беру  бағдарламаларын  құрастыруда, 

кәсіби практиканы ұйымдастыруда, оқу процесін әдістемелік тұрғыдан бірлесіп 

қамтамасыз  етуде  (семинар,  конференция  ұйымдастыруда,  оқу-әдістемелік 

құралдар шығаруда),ғылыми-зерттеу жұмысын жүргізуде ғылыми-методикалық 

сипатта тиімділігі зор. 

Әрі енгізілген жұмыс формалары ЖОО-да кәсіби шыңдалған студенттерді 

дайындау  мен  ӛзара  әрекеттестіктің  жаңа  белесіне  апробация  жасауға 

мүмкіндік береді. 

Мәселен,  экспериментальды  алаң  құрудыңӛзектілігі:  дәстүрлі  білім 

берудегі  басымдылықтар  мен  құндылықтардың  ӛзгеріске  ұшырауы,  ұлттық 

және  адамзаттық  құндылықтарға  негізделген  жаңа  білім  философиясының 

қалыптасуына  ықпал  етуінде,  педагог  мамандардың  білім  сапасын  жетілдіру 

бағытындағы  жоғары  деңгейдегі  педагогикалық  ізденістік  және  проблемалық 

зерттеушілік  құзыреттілігін  қалыптастыру  қажеттілігінің  тууына  сай 

жұмыстануына  ықпал  етуінде.Әрі  менеджмент  және  маркетинг  жетістіктері 

негізінде білім сапасын басқару теориясы мен тәжірибесінің дамуы, білім беру 

89 

 

жүйесіндегі  сабақтастық  пен  интеграциялық  үрдістің  маңыздылығының 

артуына  ықпал  етуінде,  оқу  орындарына  енгізіліп  жатқан  алдыңғы  қатарлы 

оқыту  технологиялары  мен  жаңа  әдістемелік  жобалардың  тиімділігін 

насихаттай алуында.  

Экспериментальды  алаңның  мақсаты:  кредиттік  оқыту  жүйесі  бойынша 

білім  беру  бағдарламасы  негізінде  тіл  табысу,  коммуникативтік  құзіреттілігі 

дамыған мамандарды дайындауды жетілдіру әрі оқыту үдерісіне инновациялық 

технологияларды енгізу, педагогикалық ізденістер негізінде  сапалы білім мен 

жаңа  мазмұндағы  сауаттылықты  қамтамасыз  ететін  отандық  және  шетелдік 

ғылым  мен  тәжірибе  жетістіктерін  терең  меңгеру  және  тиімді  пайдалану, 

оқытудағы  бірізділікті  жойып,  студенттермен  жұмыста  филология  мамандығы 

бойынша  болашақ  ұстаздың  дербес  мүмкіндіктерін  дамыту  арқылы  білім 

сапасын кӛтеру болып табылады.  

 

Ол теория мен практиканың бірлігін нығайту, яғни қазақ тілі мен әдебиеті 

мамандығы  бойынша  тілдік  білік  пен  коммуникативтік  біліктің  қатар 

қалыптасуына  жол  ашады.  Әрі  білім  мазмұны  мен  білікті  қалыптастыру 

жүйесіндегі  сатылы-сабақтастықты  сақтау,  яғни  тереңдетілген  білім 

мазмұнында  қазақ  тіл  білімі  салаларының  бір-бірімен  ұштастырыла  берілуін 

қамтамасыз  ете  отырып  оқытуымен  қатар,  сол  білімді  тілдік  білікпен 

сабақтастыруға  мүмкіндік  береді.  Білім  мазмұнының  қоғамдық-әлеуметтік 

сұраным  талаптарына  сәйкестігі,  тілдік  білімнің  болашақ  маманның  ӛзіндік 

кӛзқарастары мен дүниетанымын жетілдірудің басты факторы бола алады.  

 

Осы тұрғыдан келгенде, «Жалпы орта білім берудің тұжырымдамасында» 

атап  кӛрсетілгендей,  бағдарлы  оқытуды  енгізу  елеулі  жаңалықтардың  біріне 

жатады. Болашаққа бағдарланған білім моделі болып табылады [5].  

 

 

Әдебиеттер: 

 

1.  Осипов  В.Г.  Социально-философский  анализ  современной  концепции 

неприрывного образования. Ереван, 1989. 

2.  «Қазақстан  жолы  –  2050:  Бір  мақсат,  бір  мүдде,  бір  болашақ»  Қазақстан 

Республикасының    Президенті  Нұрсұлтан  Назарбаевтың  Қазақстан  халқына 

Жолдауы // «Арқа ажары» №6 (17417), 18 қаңтар, 2014 ж. 

3.  Қазақстан  Республикасында  2011-2020  жылдарға  арналған  білім  беруді 

дамытудың Мемлекеттік бағдарламасы. - Астана, 2010. 

4.  ҚР  МЖМБС  5.04.019–2011  «Жоғары  білім.  Бакалавриат.  Негізгі 

ережелер». - Астана, 2011 ж. – 5 б. 

5.  Қазақстан 

Республикасының  2015  жылға  дейінгі  білім  беру 

тұжырымдамасы//Қазақстан жоғары мектебі. – 2004. №1.      

 

 

 

 

 

 

90 

 

ЭКСТЕНСИВНОЕ ЧТЕНИЕ КАК ОСНОВА РАЗВИТИЯ 

НАВЫКОВУСТНОЙ И ПИСЬМЕННОЙ РЕЧИ 

 

Жукенова А.К., Астафьева А.А. 

Кокшетауский государственный университет им. Ш. Уалиханова,  

г. Кокшетау 

Zhukenalma@rambler.ru

 

 

Как  известно,  в  процессе  обучения,  в  том  числе  и  иностранному  языку, 

чтение  является  одним  из  первостепенных  источников  языковой  и 

социокультурной  информации.  Знакомство  с  оригинальной  художественной 

литературой погружает читателя в культуру той страны, на языке которой 

написана данная книга. Это, в свою очередь, способствует развитию речевых 

навыков,  аналитического  мышления,  обогащает  лексический  запас, 

совершенствует  навыки  устной  и  письменной  речи  и  пробуждает  интерес  к 

изучаемому  языку.  Но  чтобы  чтение  было  увлекательным  и  в  то  же  время 

развивающим  речевые  навыки,  необходимо  проводить  работу  над  текстом, 

как  перед  чтением  отрывка,  так  и  после,  чтобы  помочь  учащимся  понять 

текст  и  активизировать  новые  языковые  явления.  Следовательно, 

преподавателю нужно знать различные упражнения по работе с текстами. 

Объект нашего исследования – введение в учебный процесс экстенсивной 

модели  чтения  при  обучении  английскому  языку,  методы  и  приемы  его 

внедрения. Так же в нашей статье мы исследуем имеющиеся методы и приемы 

на предмет эффективности. 

 

Чтение это необходимый компонент любого процесса освоения языка. Но 

в  отличие  от  других  его  видов,  именно  экстенсивное  (домашнее)  чтение 

направлено    на  воспитание  культуры  самостоятельной  работы  при  изучении 

иностранного  языка.  Задача  преподавателя  состоит  в  том,  чтобы  отобрать 

подходящее  содержание  обучения  и  обеспечить  рациональную  организацию 

самостоятельной работы. 

В  новом  словаре  методических  терминов  и  понятий,  самостоятельная 

работа  определяется  как  «вид  учебной  деятельности,  выполняемый  учащимся 

без  непосредственного  контакта  с  преподавателем  или  управляемый 

преподавателем  опосредованно  через  специальные  учебные  материалы»  [1, 

с. 103].  

Существует  много  различных  классификаций  видов  чтения.  В  основу 

каждой из них кладутся разные принципы[2, с. 241]: 

 

по  психологическим  особенностям  их  восприятия:  переводное  и 

беспереводное; аналитическое и синтетическое; 

 

по  условиям  их  выполнения:  самостоятельное  и  несамостоятельное, 

подготовленное и неподготовленное; 

 

по обилию прочитываемого: экстенсивное и интенсивное. 

На 

сегодняшний 

день, 

наибольшее 

распространение 

получила 

91 

 

классификация, предложенная С.К. Фоломкиной: «Чтение можно разделить на 

следующие виды: изучающее, ознакомительное, просмотровое и поисковое»[3, 

c. 78]. 

Под домашним чтениеммы понимаем обязательное для всех учащихся, 

дополнительное  по  отношению  к  учебнику,  постоянное  и  обильное  чтение  с 

целью  извлечения  содержательной  информации.  По  способу  чтения  —  это 

чтение  про  себя  или  в  идеальном  виде  –  визуальное  чтение,  ―как  наиболее 

совершенное и зрелое чтение‖ (О.Д. Кузьменко)[2, с. 240]. 

В  качестве  основных  функций  домашнего  чтения  можно  назвать 

следующие: 

– развитие коммуникативных умений чтения как особого вида человеческой 

деятельности и одного из видов речевой деятельности; 

– формирование 

умений 

так 

называемого 

«интеллектуального 

и 

коммуникативного 

чтения», 

которое 

предполагает 

интерпретацию 

прочитанного, соотнесение содержания произведения со своим личным опытом 

и 

умение 

изложить 

своѐ 

понимание 

проблем, 

затронутых 

в 

художественномпроизведении. 

Если  затронуть  цели  в  организации  домашнего  чтения,  то  в  настоящее 

время можно наблюдать две тенденции: 

 

чтение с целью понять текст, т.е. собственно чтение; 

 

чтение как подготовка к беседе по прочитанному. 

Некоторые методисты, такие как Э.П. Шубин, А.А. Вейзеуказывают, что 

домашнее  чтение  должно  быть  упражнением  именно  в  чтении  и  что  его  не 

следует  осложнять  другими  видами  языковой  деятельности,  например 

обсуждением  на  иностранном  языке[4,  с.  11].  Однако  отказ  от  материала 

домашнего чтения как источника развития устной речи вряд ли целесообразен. 

Но  на  наш  взгляд,  в  реальных  условиях  школьного  обучения  иностранным 

языкам  пока  нет  более  реального  источника,  стимулирующего  речевую 

деятельность,  чем  тексты.  Именно  во  время  беседы  по  текстам,  прочитанным 

дома, учащиеся легче всего выражают свои суждения и эмоции. 

Важное  значение  имеет  содержательная  сторона  учебных  материалов, 

предназначенных  для  чтения.  При  отборе  текстов,  необходимо  учитывать 

следующие критерии [5, с. 11-18]: 

– аутентичность текста, которому присуща информативность, если речь идет 

о 

текстах 

лингвострановедческого 

содержания. 

С 

точки 

зрения 

коммуникативной ценности информации, аутентичный текст отличаются своей 

избыточностью,  т.е.  наличием  в  языке  элементов,  несущих  повторную 

информацию. 

Избыточность 

обеспечивает 

передачу 

информации 

и 

способствует  функционированию  таких  механизмов  речи,  как  вероятностное 

прогнозирование и речевой слух; 

– культурологическую  аутентичность  текста,  предполагающую  знакомство 

читателя  с  культурой  страны  изучаемого  языка,  с  особенностями  быта  и 

менталитета  людей.  Читая  такие  тексты,  студенты  получают  аутентичную 

надъязыковую  информацию.  Изучение  культуры  другого  народа  посредством 

92 

 

языка – это один из значимых аспектов диалога культур в современном мире; 

– информационную  аутентичность,  поскольку  всякий  текст  несет  в  себе 

новую  информацию,  которая,  по  мнению  автора,  должна  заинтересовать 

читателя.  Текст  считается  информативно-аутентичным,  если  он  вызывает 

естественный интерес у читателя; 

– ситуативную  аутентичность,  которая  предполагает  естественность 

изображаемой  ситуации,  интерес  носителей  языка  к  заявленной  теме, 

естественность  ееобсуждения.  Ситуативно-аутентичные  тексты  вызывают 

интерес  и  естественную  эмоциональную  реакцию  у  читателя,  поскольку  они 

отражают целый спектр разнообразных аутентичных жизненных обстоятельств; 

– лексико-фразеологическую аутентичность, так как  любой подобный текст 

является прекрасным материалом для ознакомления с фразеологией изучаемого 

языка и работы над  ней.  При  этом преподавателю  важно продемонстрировать 

на конкретных примерах существующие межъязыковые расхождения; 

– грамматическую  аутентичность,  которая  связанаиспользованием  в  устной 

и письменной речи грамматических структур, свойственных для данного языка. 

Грамматически-аутентичное  оформление  фразы  не  менее  важно,  чем 

аутентичное лексическое наполнение; 

– реактивную  аутентичность,  т.е.  способность  текста  вызывать  у  читателя 

эмоциональный,  мыслительный  и  речевой  отклик.  В  реальной  жизни  любой 

текст  вызывает  у  нас  ту  или  иную  реакцию.  Реактивная  аутентичность 

достигается  разнообразными  средствами,  например,  наличием  в  тексте 

восклицательных  предложений,  риторических  вопросов,  эмоционально-

оценочной  лексики,  что  придает  ему  выразительность  и  вызывает  интерес  у 

читателя. 

Таким  образом,  суммируя  все  вышесказанное,  можно  сделать  выводы, 

что  экстенсивное  (домашнее)  чтение  является  неотъемлемой  частью  процесса 

обучения  иностранному  языку.  И  этот  процесс,  по  большей  части,  является 

индивидуальным,  самостоятельным,  что  требует  от  учащегося  осознанного 

подхода и учит дисциплинированности.   

Главная  задача,  которую  ставит  перед  собой  процесс  обучения  чтению, 

как  самостоятельному  виду  речевой  деятельности,  заключается  в  следующем: 

научить  учащихся  извлекать  информацию  из  текста  в  том  объеме,  который 

необходим  для  решения  конкретной  речевой  задачи,  используя  определенные 

технологии чтения.  

 

жүктеу/скачать 8,24 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: