Сәуле Досжан
169
қал ған қақпақты əрең ашты. Соның бəріне қарап тұрған Ма-
рат қайран болды. Қайрат лып етіп төмен секіріп түсті. Аяғы
жерге тіреліп, басы ғана көрініп тұрды. Еңкейіп, салдырла-
тып тағы бірнəрсені ашты. Марат жақындау келіп қарады.
Еке уін де де үн жоқ. Қайрат темір əбдіренің қақпағын ашты.
Ішін де көрпе сияқты бірдеңелер нығыздалып салыныпты.
Қай рат оларды сыртқа тастай бастады. Бəрі іріп кеткен, қол-
ға ілінбейді. Шіріген дүниені сыртқа лақтырып жатқан Қай-
рат тың бір кезде жан дауысы шығып,
– О, əкеңнің, – деп шошып кетті де, – Марат, мына сұм-
дық ты қара, – деп жылдам сыртқа секіріп шықты.
Марат еңкейіп қолын созып көрді. Қолы жетпеді. Қа ра кө-
лең ке де ешнəрсе анық көрінбеді. Секіріп үңгірге түсті. Сан-
дық тың ішіндегіге қол тигізіп көрді.
– Скелет! Адамды өлтіріп, тығып қойған ғой, – деді сы-
бырлап, өз дауысынан өзі шошып сыртқа секіріп шықты.
– Иə, сонда бұл кім болды екен? Біздің өзіміз осында елу
жылдай тұрып келеміз, сонда бұл сұмдық қашан болған? –
деп шұңқырға қайта түсіп, сүйекті қайта ұстап көрді. Үгі ті-
ліп кетті. Шошып кеткен Қайрат шұңқырдан секіріп шықты,
– Қой, Марат, үлкен кісілерге айтайық, – деді даусы қар-
лы ғып. Мараттың есі шығып, дауысы шықпай қалғандай, не
де рін білмейтін де сияқты мұндайда.
– Қазір кеш болып қалды ғой, ертең атаңды жəне бір-екі
қарияны, милицияны шақырып көрсетейік, өз бетімізбен
еш те ңе ге тимейік – деген Қайраттың сөзіне тоқтап, отын қо-
ра ның есігін кілттеп екеуі екі бөлінді.
Ертесі таңазаннан Мараттың шақыруымен үйіне бал да-
ғын тықылдатып, басы қалтаңдап Шалқарбай келді Лю ба сы-
ның қамқорлығымен. Біраздан кейін милицияның мə ши не сі-
мен екі формалы азамат келді. Қайрат пен Марат отын қой ма-
ның кілтін ашып, бəрі топырлап ішке енді.
Жерге жартылай орнатқан терезеден жарық түсіп тұр.
Бір бұрышта бұтарланған отын үйіліп, екінші бұрышта ші-
170
Достарыңызбен бөлісу: |