Үлкен үйдегі үрей – Сен де оны үйіңе жолатпай қой, – дейді сонда да Расила
апай.
Тыңды аймақ емес пе, көші-қон көп болатын Сол жазда
«Ленинскіге» біраз механизаторлар көшіп келді. Солардың
біреуі Матько деген украйн отбасы болды. Бойжеткен қыз-
да ры, ержеткен ұлдары бар көрінеді. Ұлдары біздің бри га-
да ға келіп қосылды. Қыздарының біреуі ауылдағы қыр ман-
да астық қабылдау пунктінде істеп жүрді. Бір жолы сонда
Женя ағайдың көлігімен барып қалғанда көрдім. Мен сияқ ты
шілбиген емес, аяқ-қолы балғадай, екі беті анардай əп-əде мі
қыз. Анварға қалыңдық іздеп жүрген маған ұнай кетті. Атын
да білмеймін. Осы қызды қайтсем де Анварға таныстырам
деп ойладым.
Ауылға келгенімде ретін тауып Расила апаймен кез дес-
тім. Осылайда, осылай деп айтып шықтым. Ол кісі қуа нып
кетті.
– Мен сені осындай ақкөңіл, адал əйел деп ойлаушы едім.
Анвар сені сол үшін сүйген ғой, рақмет, – деп ұлы бүгін үй-
ле не тін дей қуанып, мені отырғызып қойып дастарқан жай-
ды. Екі əйел шəй үстінде Анварды Матьконың қы зы мен
қалай таныстыратынымызды ойластырып жатқанда жі гі-
ті міз дің өзі кеп қалсын. Анасы екеуміздің əп-əдемі болып
отыр ға ны мыз ды көріп қуанып қалды. Сүйген əйелі анасы-
мен тату болғанын кім жек көрсін. Соңғы кездері менің өзі-
нен қашқақтап жүргенімді сезіп қайтіп тілін тапсам екен деп
мені жас қыздарша айналдырып жүрген. Еркелеп келіп ор та-
мыз ға отыра кетті. Ойында түк жоқ.
– Екеуің өмір бойы осылай екі жағымда отырсаңдар ғой, –
деп қояды.
Расила апай қоймай жүріп қырманға барып Матько ның
қы зы ның атын біліпті. «Марина» екен.
– Алматының апорты сияқты! – деп апай тамсанып қой-
май ды. Енді екеуміз қыз бен жігітті қалай таныстырамыз деп
жоспар жасауға кірістік.