Дж
.
Бруннер
ұсынған
«
жаңалықтар
ашумен
оқыту
»
бағыты
назар
аударарлық
.
Бұл
теорияға
орай
оқушылар
барлық
танымдық
күштерін
іске
қосуды
талап
ететін
жəне
өнімді
ойлау
қабілетінің
дамуына
ұтымды
ықпал
жасаушы
өз
белсенділігімен
ашқан
жаңалықтары
негізінде
дүниені
танып
,
білімдер
игеруі
қажет
.
Оқушылар
бұған
дейін
білмеген
қорытындыларды
жасап
,
оларды
өз
бетінше
өрнектеп
,
тəжірибеде
қолдану
жолдарын
да
игеруі
қажет
.
Мұндай
шығармашылық
оқу
«
дайын
білімдерді
»
игеруден
де
,
сондай
-
ақ
қиыншылықтарды
жеңу
жолымен
жүргізілетін
оқудан
да
өзгеше
,
дегенмен
аталған
екі
жүйе
де
Бруннер
теориясының
негізі
əрі
қажетті
шарттары
ретінде
пайдаланылған
.
Шығармашыл
оқуға
тəн
белгі
,
Бруннердің
пайымдауынша
,
нақты
тақырып
бойынша
деректерді
жинақтау
жəне
бағалау
,
солардың
нəтижесінде
белгілі
қорытынды
ғана
өрнектеу
емес
,
сонымен
бірге
игерілетін
материалдардың
шеңберінен
сыртта
жатқан
заңдылықтарды
да
анықтау
.
Қазіргі
заман
демократияшыл
дидактика
өзінің
келесідей
ерекшеліктерімен
сипатталады
:
1.
Бұл
жүйе
негізін
объектив
заңдылықтар
құрайды
.
Осының
арқасында
қазіргі
заман
дидактикасы
оқу
процесін
түсіну
мен
талдауда
бір
тараптылық
көзқарастан
құтылды
.
Дидактиканың
қазіргі
күндегі
тұжырымдамасы
оқу
процесіне
жүйелі
бағытта
қатынас
жасауға
негізделген
,
яғни
осы
жүйеліліктен
сезімдік
қабылдау
,
білімдерді
түсіну
жəне
игеру
,
игерілген
білімдер
мен
ептіліктерді
тексеру
танымдық
процесте
,
оқу
іс
-
əрекеттерінде
табиғи
біртұтастыққа
келтіріледі
.
Танымда
да
осы
сезім
,
ойлау
жəне
практикалық
іс
-
əрекеттердің
өзара
бірдей
уақыттағы
ықпалдастығына
байланысты
талаптар
да
іске
асып
барады
.
Қазіргі
дидактикалық
бағыт
өткендегі
дидактикалық
жүйелерге
тəн
теория
мен
практика
,
білімдер
мен
ептіліктер
,
баяндау
қабілеттері
мен
болмысты
өзгерту
,
сондай
-
ақ
тікелей
мұғалімнен
алынатын
білімдер
көлемі
мен
оқушылардың
өз
бетінше
жинақтайтын
білімдердің
арасындағы
қарама
-
қарсылықтарды
жойды
.
Дидактикалық
жүйе
түзуде
комплекстік
бағыт
-
бағдар
қажеттігі
жөніндегі
түсінім
бекіді
.
Мұғалімдер
де
,
ғалымдар
да
балалар
жөніндегі
білімдер
,
оларды
оқыту
механизмдері
,
танымдық
іс
-
əрекеттері
,
мақсаттары
мен
мотивтері
бірлігіне
сүйенген
дидактика
ғана
тұлғаның
жан
-
жақты
жəне
үйлесімді
дамуына
пайдалы
болатынын
түсінді
.
2.
Бүгінгі
дидактика
жүйесіндегі
оқудың
мəні
оқушыларға
дайын
білімдерді
ұсыну
,
қиыншылықтарды
өз
бетінше
жеңу
жəне
оқушылардың
өзіндік
жаңалықтар
ашуымен
шектелмейді
.
Оны
түбегейлі
ажырататын
сипат
:
педагогикалық
басқарудың
оқушылардың
ынтасы
,
дербестігі
жəне
белсенділігі
мен
саналы
байланыс
,
қатынастарына
негізделуі
.
Бүгінгі
дидактиканың
мақсаты
–
көзделген
оқу
деңгейіне
оқушы
уақытын
,
күшін
,
оқу
құрал
-
жабдықтарын
өз
орнымен
пайдаланып
,
балалардың
оқу
жүктемесін
жас
сатылары
мен
мүмкіндіктеріне
қарай
белгілеп
,
денсаулығына
зиян
келтірмейтіндей
етіп
жеткізу
.
3.
Оқу
мазмұнын
анықтау
бағыты
да
өзгерді
,
оқу
жоспарларын
,
бағдарламаларын
жəне
оқу
пəндерін
құрау
принциптері
де
басқаша
.
Гербарт
заманында
мектептік
оқу
үшін
қолданылған
бағдарламалар
оқушылардың
талаптарын
,
қажеттерін
жəне
қызығуларын
тіпті
де
ескермейтін
еді
,
интеллектуалдық
дамуда
«
кітаби
білімдердің
»
маңызын
асыра
дəріптеді
.
Оқудың
американдық
моделінде
көбінесе
оқушылардың
жағдайға
байланысты
өз
бетінше
туындайтын
қызығулары
мен
мезеттік
белсенділігіне
аса
көп
мəн
берілді
.
Нəтижеде
,
бағдарламалар
білімнің
жалпы
суреттемесін
беріп
,
ал
жеке
оқу
пəндері
жоғары
сыныптарда
ғана
енгізілетін
.
Мұндай
дидактикалық
бағыттың
ұнамды
да
,
сондай
-
ақ
ұнамсыз
да
тараптары
болды
.
Жақсы
болған
тарапы
–
оқушы
өз
бетінше
асықпай
еңбектенумен
қалаған
саласында
тиянақты
дайындық
көрді
.
Бірақ
оның
қорытынды
білімі
тар
шеңбердегі
проблемалармен
ұсақталып
,
қажетті
жүйе
мен
деңгейге
жеткізілмеді
.
Бұрынғы
дидактикалық
жүйелердің
ұнамды
сапалары
жаңа
дидактикаға
өтіп
,
толыға
түсті
.
Бүгінде
жіктемелі
(
дифференцированные
)
оқу
жоспарлары
,
бағдарламалары
,
курстері
бүкіл
əлемге
тараған
.
Сонымен
бірге
,
оқу
пəндерінің
бірігу
(
интеграция
)
процестері
де
өріс
алып
,
олар
оқушылардың
əрқилы
қажеттері
мен
қызығуларына
икемдестірілуде
.
Сонымен
,
ежелгі
заманнан
бері
балаларды
оқыту
мен
білімдендірудің
жетілген
жолдары
іздестірілуде
.
Мұғалімдер
көптеген
бағыттарды
өз
тəжірибесінде
тексеріп
,
сынап
көруде
.
Ғылым
топтаған
білімдердің
аса
құндылары
,
озық
тəжірибе
,
дидактикалық
жүйелерге
енуде
.
Мектептің
қазіргі
заман
білімдену
жүйесіне
И
.
Гербарт
жəне
Д
.
Дьюи
жүйелері
көп
ықпал
жасады
.
Бірақ
қазіргі
заман
дидактикасы
оқудағы
бір
тараптылық
принциптен
бас
тартып
,
бала
жөніндегі
ғылыми
білімдердің
бар
комплексін
пайдалану
теориясына
ден
қойды
.
5.5.
Таным
теориясы
жəне
оқу
Оқудың
теориялық
-
əдіснамалық
негізі
-
материалистік
таным
теориясы
(
гносеология
).
Бұл
теорияға
орай
əлем
шынайы
,
адам
санасынан
тыс
жасайды
,
бірақ
оны
танып
білуге
болады
.
Таным
-
бұл
қоршаған
болмыстың
,
оның
элементтерінің
белсенді
ақыл
-
ой
жəне
көңіл
-
күй
іс
-
əрекеттері
мен
олардың
нəтижесі
,
яғни
білім
;
жалпыланған
теория
,
заңдар
мен
ғылыми
ұғымдардың
санада
бейнеленуі
.
Шындық
пен
нақты
болмысты
танудың
диалектикалық
жолы
–
тікелей
байқап
,
сезуден
бейнақты
ойлауға
,
одан
практикаға
өту
.
Тікелей
байқау
процесінде
,
яғни
түйсік
,
қабылдау
,
шынайы
болмысты
белсенді
зерттеу
арқасында
қандай
да
құбылыс
не
заттар
жөнінде
түсініктер
пайда
болады
.
Осы
түсініктер
негізінде
қорытындылар
жасалады
.
Бейнақты
(
абстракт
)
ойлау
əрекеті
танымға
түскен
құбылыстардың
жалпы
белгілерін
анықтауға
,
түсінік
,
пікір
,
ұғымдарды
игеруге
,
зат
не
құбылыстар
арасындағы
мəнді
,
қажетті
де
тұрақты
байланыстарды
ашып
,
заңдар
мен
заңдылықтарды
өрнектеуге
мүмкіндік
береді
.
Таным
теориясы
оқу
танымына
тікелей
қатысты
.
Білім
игеру
əрқашан
таныммен
байланысты
келеді
.
Оқудың
міндеті
–
табиғат
,
қоғам
жəне
адамның
психикалық
процестерінің
даму
заңдылықтарын
оқушы
санасына
өткізу
.
Таным
мен
оқу
арасында
жалпы
ортақтастық
көп
.
Оқушы
қоршаған
дүниені
тану
арқылы
дамиды
,
кемелденеді
.
Оқу
жұмысын
таным
істерінің
өзінше
бір
формасы
ретінде
қарастыруға
болады
.
Алайда
таным
мен
оқу
ортасында
болатын
маңызды
ерекшеліктерді
ескермеу
мүмкін
емес
:
-
таным
–
бұл
қоғамдық
-
тарихи
категория
.
Көптеген
ғасырлар
бойы
ғалымдар
табиғат
,
қоғам
жəне
адам
ақыл
-
ойының
біршама
заңдылықтарын
ашты
.
Яғни
ғалымдар
жаңалықты
тұңғыш
күйінде
таниды
,
сондықтан
да
ондай
таным
толық
болмайды
.
Ал
оқу
процесінде
оқушылар
бұрыннан
белгіліні
жаңалық
деп
қабылдайды
,
ғылым
жинақтаған
түсінік
,
ұғым
,
деректерді
игереді
.
Олар
өздері
үшін
бұрыннан
белгілі
шындықты
қайтадан
ашқан
сияқты
болып
,
шəкірттердің
жас
мүмкіндіктері
мен
ерекшеліктеріне
орайластырылған
,
дидактикалық
бейімге
келтірілген
əрі
қарапайымдастырылған
материалдарды
меңгерумен
айналысады
.
Сонымен
бірге
,
оқу
барысындағы
таным
міндетті
түрде
,
мейлі
тікелей
не
жанама
,
мұғалім
болуын
керек
қылады
,
ал
ғалым
тұлғааралық
қатынастарды
көбіне
қажет
етпейді
.
-
жаңалықтар
ашуға
арналған
таным
процесі
ұзақты
кезеңдік
ғылыми
ізденістерді
қажет
етеді
.
Ал
оқу
процесінде
белгіліні
қайтадан
ашып
,
игеру
жолы
қысқа
əрі
мұғалім
шеберлігімен
жеңілдетіледі
;
-
таным
процесі
материалдық
не
рухани
нысандарды
қабылдауды
талап
етеді
де
,
ал
олардың
шынайылығын
практика
дəлелдеуі
тиіс
.
Оқу
барысында
мұғалім
білім
игеру
процесі
бөліктерін
ауыстыруы
жəне
оны
практикалық
ептілік
,
дағдылармен
кезектестіріп
немесе
біріктіріп
жүргізуі
мүмкін
.
Сонымен
,
таным
мен
оқу
процесі
арасында
қаншалықты
ортақтастық
болса
,
соншалықты
айырмашылық
та
бар
.
Оқу
процесі
оқушының
психикалық
іс
-
əрекеттерінде
жүріп
жататын
заңдылықтар
негізінде
өзіне
ғана
тəн
ішкі
қисындылық
(
логика
)
бойынша
орындалады
.
Достарыңызбен бөлісу: |