29
дамитынын байқауға болады. Олар күншіл және қызғаншақ бола
түседі, бұл – үйлесімді және тәуелсіз жеке тұлғаға мүлдем жат
қасиеттер. Оларды басқа балалардың жетістіктері мазасыздан-
дырады, егер біреу ілгері кетсе, олардың жүйкесі сыр беріп,
бастары немесе асқазаны және т.с.с. ауырады. Олар басқа біреуді
мақтап жатқанда шет қалады, әрине, өздері ешқашан да мақтай
алмайды. Міне, бұл – күншілдіктің көрінісі, ол тым ерекше
атаққұмарлықты қалай да ақтай алмас. Осы сияқты балалар өз
жолдастарымен сыйыспайды. Оларға әрдайым жетекшілік рөл
қажет және олар ойынның жалпы ережелеріне бағынғысы кел-
мейді. Нәтижесінде олар балалар тобында ойнай алмайды және
өз сыныптастарына қатысты өздерін тым жоғары ұстайды. Кез
келген мектептес жолдастармен қарым-қатынас жасау оларға
ұнамайды, мұндай ситуация неғұрлым ұзаққа созылған сайын,
ондай балаларға жағдайлары солғұрлым өздеріне қорғансыз
болып көрінеді. Олар ешқашан да жетістіктеріне сенбейді, өзде-
рін қатерлі жағдайда сезінгенде жылдам шатасып қалады. Олар
қоршаған адамдардың да, өздерінің де өзінен күтетін үміттерінен
әрдайым ауыртпалықты сезінеді.
Олар отбасының өздеріне деген үмітін әрдайым сезініп
отырады, сондықтан да алға қойылған кез келген міндетті
қандай да бір желігушілікпен іске асырады, өйткені олардың көз
алдарында әрдайым басқалардан асып түсу, атақты болу
перспективасы тұрады. Мұндай балалар оларға артылған үміттің
қиындығын сезінеді және осындай ауыртпалықты қолайлы
жағдайлар бар уақытқа дейін ғана көтере алады.
Егер адам абсолюттік ақиқатты білсе және балаларды осы
секілді қиындықтан құтқарудың жетілген әдісін таба алатын
болса, бізде «қиын бала» деген ұғым болмас еді. Ал әзірше бізде
мұндай әдіс болмағандықтан, балалар оқуға мәжбүр болатын
жағдайлар
Достарыңызбен бөлісу: