Міне, сондықтан да, қабылдау барысындағы іс-әрекет еш-
қашан да бір сезім қызметінің аймағымен шектелмей, бірнеше
сезім мүшелерінің жұмысы нэтижесінде қалыптасады. Жэне бір,
маңызды жағдаят: затгың санада қабылдануы ешуақытта
қарапайым, жай деңгейде орындалуы мүмкін емес, ол психи-
калық іс-эректтің ең жоғары сатысы тілмен тікелей байла-
нысты. Адамзатқа жай назар аударып, оның қасиеттерін енжар
танып қоймастан, олар ішіндегі мэнді деп есептегендерін айыра
талдай жэне біріктіре, заттық бейнеге келтіріп, оны сөзбен
баламаластырады, сонын арқасыдда заттың қасиеттері мен
сапаларын терендете тани отырып, белгілі категориялар тобына
қосады. Мысалы, адам уақыт көрсететін құралды қабылдай,
танып, оны «сағат» сөзімен атайды, эрі осы тетік үшін онша
қажетті маңызға ие болмаған сағаттың түрі, түсі, көлемі сияқты
белгілерге мән берместен, оның негізгі қызметтік қасиеті —
уақыт көрсетуге айыра зейін аударады. Сонымен қатар, бір
сэтте адам қабылданып жатқан затын белгілі категорияға жат-
қызып, сырттай ұқсас болған басқа категория заттарынан
(барометр, компас) айырады. Осының бэрі субьекттің қабылдау
іс-әрекеті өзінін психологиялық қүрылымы бойынша бейнелі
ой ісіне жақын екендігін дэлелдейді.
Сонымен,
Достарыңызбен бөлісу: