«Республикалық Медицина Академиясы» жшс
жүктеу/скачать 0,83 Mb.
|
Пневмониямен аурытын наусқарға реанимация бөлімшесі жағдайында мейіргерлік күтімді
Шахан шері, геронт көз, Геронт зәр шығ, Мүгедектердi арнаулы жүріп тұру құралдарымен қамтамасыз ету қағидалары, 03. Лечебное дело (акушер) ответы
- Бұл бет үшін навигация:
- Зерттеу базасы
- Зерттеу міндеттері
- Зерттеу әдістері. Ақпараттық-іздестіру; ақпараттық-талдамалық; статистикалық; социологиялық; эмпирикалық; Жұмыстың практикалық маңыздылығы
- Курстық жұмыстың көлемі мен құрылымы
- 1.ТАРАУ.СТАЦИОНАР ЖАҒДАЙЫНДА ЕРЕСЕКТЕРДЕГІ ПНЕВМОНИЯНЫ ЕМДЕУДІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ 1.1Пневмония және олардың клиникалық көрінісі
| Зерттеу объектісі-стационар жағдайындағы пневмония кезіндегі медбикенің қызметі.
Зерттеу пәні-стационар жағдайында ересектердегі пневмония кезіндегі мейірбикелік көмектің ерекшеліктері. Зерттеу базасы: Астана қаласы әкімдігінің "№3 қалалық емхана" ШЖҚ МКК. Зерттеудің мақсаты- Мейірбикелік күтімнің ерекшеліктері ауруханалық пневмония. Кілт сөздер: пневмония,оңалту, соның ішінде физиотерапия, тыныс алу физиотерапиясы, массаж, физиотерапия. Зерттеу міндеттері: Пульмонологиялық бөлімде мейірбикелік қызметті ұйымдастырудың ерекшеліктерін анықтау; Пневмониямен ауыратын науқастарға күтім жасау кезінде мейірбикенің қызметін зерттеу; Пневмониямен ауыратын науқастар үшін практикалық ұсыныстар жасаңыз. пневмония мейірбикелік пульмонологиялық стационар Зерттеу әдістері. Ақпараттық-іздестіру; ақпараттық-талдамалық; статистикалық; социологиялық; эмпирикалық; Жұмыстың практикалық маңыздылығы оның нәтижелерін пневмониямен ауыратын науқастарға мақсатты көмек көрсетуді ұйымдастыруда қолдану мүмкіндігі болып табылады. Курстық жұмыстың көлемі мен құрылымы: Бұл жұмыс кіріспеден, екі тараудан, қорытындыдан, ұсыныстардан, әдеби көздер тізімінен және қосымшалардан тұрады. Кіріспеде таңдалған бағыт бойынша зерттеудің өзектілігі ашылады, Зерттеудің мақсаты мен міндеттері белгіленеді, ғылыми ізденістердің объектісі мен пәні айқындалады, зерттеудің теориялық және практикалық маңыздылығы көрсетіледі. Бірінші тарауда медициналық әдебиеттерге жалпы шолу жасалды және артериялық гипертензия мен миокард инфарктісінің теориялық аспектілері қарастырылды. Екінші тарауда зерттеуде қолданылатын негізгі әдістер мен материалдар сипатталған және практикалық талдау жасалған. Қорытындыда зерттеу жұмысы бойынша қорытынды жасалды, ұсынымдар ұсынылды. 1.ТАРАУ.СТАЦИОНАР ЖАҒДАЙЫНДА ЕРЕСЕКТЕРДЕГІ ПНЕВМОНИЯНЫ ЕМДЕУДІҢ ТЕОРИЯЛЫҚ НЕГІЗДЕРІ 1.1Пневмония және олардың клиникалық көрінісі Пневмония тыныс алу жолдарының синдромы және рентгенограммадағы инфильтративті өзгерістер арқылы диагноз қойылған өкпе паренхимасының жедел инфекциялық ауруы ретінде анықталады. Бар рентгенологиялық белгілер-пневмониядан Бактерияға қарсы емдеу қажет емес төменгі тыныс жолдарының вирустық зақымдануын (бронхит) алып тастауға мүмкіндік беретін диагностиканың "алтын стандарты" [3]. ICD-10-да "пневмония" айдарынан физикалық және химиялық факторларға байланысты, сондай-ақ аллергиялық және тамырлы генезі бар өкпе жағдайлары ұсынылған [5]. ICD-10: J13 Streptococcus pneumoniae туындаған Пневмония; J14 Haemophilus influenzae [Афанасьева-Пфейфер таяқшасы] тудырған Пневмония; J15 басқа рубрикаларда жіктелмеген бактериялық пневмония; J17.0 басқа рубрикаларда жіктелген бактериялық аурулардағы Пневмония. Аббревиатура: ЖРВИ-жедел респираторлық вирустық инфекция, желдеткіш-өкпені жасанды желдету. ҚР консенсусына сәйкес [пневмонияны жұқтыру шарттары бойынша ауруханаішілік (үй) және ауруханаішілік (госпиталь), ал жаңа туған нәрестелерде - ауруханаішілік (ауруханаішілік) және сатып алынған (босанғаннан кейінгі); соңғысы да ауруханадан тыс болуы мүмкін. Ауруханадан тыс деп адамның қалыпты өмір сүру жағдайында пайда болған пневмония, ауруханаішілік пневмония деп түсініледі, ол адамның стационарда 72 сағаттан кейін немесе шығарылғаннан кейін 72 сағат ішінде дамиды. Клиникалық және рентгенологиялық мәліметтерге сәйкес фокальды, фокальды-дренажды, лобты (крупозды), сегменттік, интерстициальды пневмония бөлінеді [6]. Тартылмаған және ауыр пневмония, өкпе-жүрек жеткіліксіздігі, сондай-ақ жауын-шашын бар. Негізгі жағдайлар-плеврит, өкпенің бұзылуы (абсцесс, Булла, пневмоторакс), инфекциялық-уытты шок. Тиісті емдеумен 2-4 аптада тынымсыз пневмонияның көп мөлшері анықталады, асқынған-1-2 айда. Ұзақ курс 1,5 айдан 6 айға дейінгі мерзімде процестің кері динамиктері (әдетте сегменттік) болмаған жағдайда диагноз қойылады. Пневмония этиологиясында вирустардың болуы туралы деректер кеңейтілген диагностикалық Критерийлерде бұзылған [7]. Өкпедегі инфильтраттармен немесе ошақтармен байланысты емес бронхиолиттердің этиологиясындағы вирустардың жетекші рөлі олардың антибиотиктерсіз сәтті емделуін көрсетеді [8]. Ошақты немесе инфильтративті өзгерістермен бірге жүретін өкпенің зақымдану ортасы 77-83% бактериялық қозуларға байланысты [9]. Пневмонияның бактериялық этиологиясы туралы төмендегі деректер патогеннің пайда болуының әртүрлі әдістерімен алынғанымен толық салыстырылады: өкпе бөлімдерінде плевра экссудатында [12], хламидиоз мен микоплазмаға, пневмококкты иммундық кешендерге АТ қолдану арқылы [5]. Ауруханада дамыған пневмония кезінде бұған дейін алған адамдарда (4-6 апта ішінде.) антибиотиктер, этиологиясы бойынша ауруханадан тыс пневмониядан шығарылады [1]. Пневмонияның клиникалық белгілері-қызба, ентігу, жөтел, өкпеде ысқырықты сырылдар - спецификалық емес, өйткені олар ЖРВИ-де пайда болады. Қатты қызба міндетті түрде пневмонияның пайдасына айтылмаса да, оның болмауы пневмонияны жоққа шығарады. ДДСҰ жүргізген зерттеуге сәйкес, ең көппневмонияға арналған сипаттамалар дене температурасы 3 күн немесе одан да көп 38°C-тан жоғары, ентігу және кеуде қуысының бейімделген жерлерінің тартылуы [11]. Бар бронхиалды обструкция (ысқырықты тыныс алу)әдеттегі ауруханадан тыс пневмонияны және атипті нысандарда және ауруханаішілік ұрпақта айырылуы мүмкін. Бронхиттің клиникалық және физикалық белгілерінсіз пайда болатын типтік пневмониялардан айырмашылығы, M. pneumoniae тудыратын атипті пневмониялар көбінесе диагностикалық маңызы бар асимметриялы, ұсақ көпіршікті ысқырықты сырылдардың көптігімен жиі кездесетін бронхитпен бірге жүреді [4]. Дамыған пневмония C. pneumoniae, типтік пневмониядан аз ерекшеленеді, қосымша біртіндеп басталуын, пневмониямен бірге жүреді фарингит, сондай-ақ дауыстың қарлығуы және синусит. Анықталмаған дене температурасында ентігу пневмонияның жетекші симптомы болып табылады. Пневмонияның этиологиялық құрылымы науқастардың жасына, ауырлығына, ілеспе патологияның шабуылдарына байланысты өзгеруі мүмкін. Аурудың мас күйінде қатар жүретін аурулары жоқ жас пациенттерде пневмонияның негізгі қоздырғыштары пневмококктар," атипті " микроорганизмдер және олардың Сочи болып табылады. Ең жоғары өлім-жітім туындаған пневмонияда байқалады C. pneumoniae, S. aureus, S. pneumoniae және Legionella spp. Пневмонияның асқынуы. Ішілік деструктивті процестер-буллалар немесе абсцесс түзетін іріңдеулер-өкпедегі жасушалық инфильтраттарды пневмококктардың, стафилококктардың, H. influenzae типті В типті, гемолитикалық стрептококк, Pseudomonas aeruginosae тудыратын орынға көтереді. Жасушалық инфильтрат аурудың алғашқы күндерінде дамиды, сондықтан антибиотиктерді қолдану көбінесе жүріс-тұрыста көрінбейді. Өкпенің іріңдеуі бронхтарда (жөтелдің жоғарылауымен бірге) немесе плевра қуысына пневмоторакс тудыратын ірің пайда болғанға дейін тұрақты қызба мен лейкоцитозбен бірге жүреді. Плевра шөгінділері. Пневмония ішінара пневмониямен монотонды көтерілетін синпневмониялық (парапневмониялық) плевритпен біріктіріледі. Метапневмониялық плеврит емдеудің әсерінен пневмонияның кері дамуы аясында пайда болады. Синпневмониялық плеврит пневмониямен, сүйікті бактериялармен дамыған әрекеттермен туындауы мүмкін: ауруханадан тыс инфекциямен-пневмококкпен, В типті H. influenzae-мен, ауруханадан тыс-стафилококкпен, сирек-анаэробтармен (Fusobacterium, Bacteroides, әдетте стафилококкпен және гемолитикалық стрептококкпен). Микоплазмалық және аденовирустық плевриттер сирек кездеседі. Сіз сүйек-диафрагмалық синуста анықтай аласыз ба, бірақ плевра қуысының жартысын екі жақты кесуге болады. Тиісті Бактерияға қарсы емдеу кезінде экссудат ергежейлі сипатын жоғалтады, плевриттің кері дамуы пневмонияның шешілуіне параллель жүреді, бірақ толық резорбция ішінара 3-4 апта немесе одан да көп уақытқа созылады. Жеткіліксіз терапия кезінде серозды-фибринозды эффузия көлемінің ұлғаюымен ергежейлі болуы мүмкін. Метапневмониялық плеврит әдетте пневмококкпен, сирек - гемофильді инфекциямен туындайды. Серозды-фибринозды экссудат қалыпты немесе Төмен дәрежелі дене температурасынан кейін 1-2 күннен кейін пневмонияның кері дамуы аясында пайда болады. Синпневмониялық плевритпен ауыратын науқаста ергежейлі сипатын жоғалтқан кезде экссудат объектісінің өсуі анықталады: қайталанатын пункция кезінде мөлдір жидек алынады (кейде фибрин үлпектерімен). Метапневмониялық плеврит көбінесе өкпе тініндегі деструктивті өзгерістермен қатар дамиды. Метапневмониялық плевриттің дамуында негізгі рөл иммунопатологиялық процестерге жатады: АГ жойылған кезде микробтық жасушалардың таралуы аясында плевра қуысында иммуносупрессанттар пайда болады, бұл шок органы [4]. Метапневмониялық плевритке жоғары қызба (39,5-40°C), жалпы жағдайдың айқын бұзылуы, одан толық бас тарту тән. Қызбаның орташа ұзақтығы 7 күн (5-тен 10 күнге дейін), антибиотикалық терапия иелік етпейді ("микробсыз қызба"). Рентгенография кезінде мол эффузия анықталады, фибринді түзету қабырға жиегіндегі тік шекараны анықтайды. ЭХО КГ және ЭКГ кезінде жеке адамдарда перикард қуыстарында көрсеткіштер шығарылады. Алғашқы күндері экссудатты алып тастау оны қайта өндіріп алуға әкеледі; 3-4 күннен бастап экссудат алу көбінесе тұнбаға түскен фибринге байланысты сәтсіздікке ұшырайды [8]. Осы кезеңде кеуде қуысының деформациясы күшейеді [12]. Фибрин баяу сіңеді, әдетте қанның фибринолитикалық белсенділігінің төмендігіне байланысты 6-8 апта ішінде, бұл плевриттің осы түріне тән. Пиопневмоторакс Пиопневмоторакс-өкпе абсцессінің немесе булланың плевра қуысына іріңді экссудаттың жиналуымен және оның үстінде ауа қуысының енуінің нәтижесі. Клапан механизмі болған кезде плевра қуысында ауа мөлшерінің жоғарылауы медиастинаның қысылуына әкеледі. Пиопневмоторакс әдетте жедел дамиды-айқын ауырсыну синдромы, диспноэ, тыныс алу жеткіліксіздігі пайда болады. Ауыр пневмоторакс үшін шұғыл декомпрессия қажет. Кейде пневмоторакс байқалмай дамиды, абсцессті босату дене температурасының уақытша төмендеуіне және жалпы жағдайдың жақсаруына әкеледі; алайда, 1-2 күннен кейін плевраның қабыну процесіне қатысуына байланысты жағдай қайтадан нашарлайды [14]. 1.2 Стационарлық жағдайда ересектердегі пневмонияны емдеудің заманауи аспектілері Алғашқы бірнеше күнде науқасқа төсек демалысы, тыныштық, мұқият күтім және медициналық бақылау ұсынылады. Науқасқа витаминделген тағамдардан тұратын жеңіл тамақтану, сондай-ақ жиі, мол ішу қажет. Ауыр науқастарды өкпенің Тоқырауын болдырмау және өкпедегі қақырықты шығаруды жеңілдету үшін төсекте жиі айналдыру керек. Міндетті түрде шұғыл Бактерияға қарсы ем тағайындалады. Крупозды пневмония болған кезде бұлшықет ішіне жартылай синтетикалық пенициллиндерді енгізу тағайындалады: ампиокс, метициллин, карбенициллин. Қарапайым сульфаниламидтер тағайындалады: этазол, норсульфазол, сульфадимезин немесе аралас, мысалы, бисептол. Жағдай жақсарғаннан кейін үш күн өткен соң, температура қалыпқа келген кезде антибиотиктермен емдеу тоқтатылады. Пневмонияны алғашқы микробқа қарсы емдеудің дұрыстығын бағалау ол басталғаннан кейін 2-3 күннен кейін жүргізіледі. Таңдалған Бактерияға қарсы препараттың тиімділігінің белгілері - қызба биіктігінің төмендеуі; интоксикация мен ентігудің төмендеуі; науқастың жалпы әл-ауқатының жақсаруы. Егер науқаста дене температурасы жоғары болса, мас болу төмендемейді, жалпы жағдайы нашарлайды, содан кейін бұл микробқа қарсы агент тиімсіз деп танылады. Бұл жағдайда антибиотикті өзгерту керек, ал науқасты емдеу ауруханада жалғасады. Қабыну белгілерін азайту, кеуде қуысының ауырсынуын жою үшін қабынуға қарсы препараттар қолданылады, ацетилсалицил қышқылының орташа дозалары тағайындалады. Ауыр қызбаны жою үшін науқасқа ылғалданған оттегімен ингаляция жасалады, тыныс алу аналептиктері тағайындалады. Қажет болса, антигистаминдер безгегі үшін тағайындалуы мүмкін. Науқасқа міндетті түрде қақырық түсіретін дәрілер беріледі. Көрсеткіштер бойынша-10-15 күн ішінде эуфиллин ерітіндісін көктамыр ішіне енгізу. Содан кейін олар эуфиллиннің таблетка түріне ауысады. Ауыр тахикардия кезінде науқасқа кардиотоникалық терапия тағайындалады. Мас болу белгілері жойылғаннан кейін, қалпына келтіру басталғаннан кейін пациентке мультивитаминдер кешені тағайындалады. Стероидты емес анаболикалық агенттерді қолданыңыз, мысалы, метилурацил немесе калий оротаты. Ауруханада пневмонияны емдеу, әдетте, сәтті өтеді және науқастың толық қалпына келуімен аяқталады. Дегенмен, шығарылғаннан кейін науқас әлі де учаскелік дәрігерде бақылануы керек. Толық қалпына келтіру туралы жиырма - отыз күннен кейін айтуға болады. Пневмония белгілері баяу ұзаққа созылмауы үшін науқас жаттығу терапиясына жіберіледі, физиотерапиялық процедуралар курсы ұсынылады. Дамудың бастапқы кезеңіндегі асқынуларды анықтау үшін терапевтке алғашқы алты айда 2 айда 1 рет бару керек, егер көрсетілімдер болса, пульмонологпен кеңесу керек. Жарты жылда бір рет жалпы қан анализін тапсыру керек, онда лейкоциттердің деңгейі, лейкоциттер формуласында сдысудың болуы немесе болмауы, эритроциттердің шөгу жылдамдығы анықталады. Аталған көрсеткіштердің жоғарылауы ағзада қандай да бір қабыну процесінің болуын көрсетеді және пациентті тексеруді жалғастыруға сигнал болып табылады [13]. Сонымен қатар, алты айда бір рет патологиялық инфекциялық агенттерді анықтау, ақ қан клеткаларының деңгейін бақылау үшін қақырықты жалпы талдау қажет. Сондай-ақ, өкпе тініндегі ықтимал патологиялық өзгерістерді анықтау үшін жарты жылда бір рет спирография мен флюорография жасау керек. Пневмониядан кейінгі реконвалесцент реабилитациясының басты мақсаты бастапқы сатысының созылмалыға ауысуының алдын алу, тыныс алу ағзаларының максималды толық морфологиялық және функционалды реституциясын қамтамасыз ету, биологиялық сауығуының толық қамтылуы. Науқастың реабилитациясы барысында респираторлы және аспаптық физиотерапия, бальнеотерапия, емдік дене шынықтыру, массаж, физикалық жаттығулар, психотерапиялық емдеу әдістері және дәрілік емес заттар кең қолданылуы тиіс [14]. Осылайша, пневмонияны басынан өткізген науқастарды 3 ай көлемінде бақылау нәтижесінде науқастардың динамикасы жақсарды: науқастардың өмір сапасы жақсарды, яғни олардың толық сауығуына әкелді. Тәжірибелік денсаулық сақтау үшін де, медициналық ғылым үшін де пневмониямен күрес бірден бір негізгі мәселе болып табылады. Мәселенің мәні аурудың үлкен таралушылығы, оның ауырлық ағымы, өлім жағдайына әкелуі және көп еңбекке қабілеттілігінің жоғалуымен анықталады. Антибактериалды-этиотропты терапия жетістігіне қарамастан, пневмониямен ауырған науқастардың медициналық реабилитациясында пневмонияның патогенетикалық терапия мәселесі көптеген позицияда шешілмеген болып қалады. Мәліметтер мен әдістер: №3 қалалық емхана жағдайында 3 ай көлемінде ауруханадан тыс пневмония диагнозымен 15 науқас бақылауда болды. Оның ішінде екіжақты пневмониямен — 3; оңжақты — 5; солжақты — 7. Барлық науқастар антибактериалды терапия, макролидтер, саңырауқұлаққа қарсы, бронхолитиктер, витаминотерапия қабылдады. Пневмониямен ауырған науқастардың биологиялық кезеңінің сауығуы жедел кезеңінің аяқталуымен шектелмейді. Өкпе тінінің морфологиялық қалпына келуі, респираторлық жүйесінің функционалдық қалпына келуі, науқас ағзасының биологиялық реституциясы 6-12 айға созылады. Бұл кезең аралығында науқастың клиникалық және биологиялық сауығуына, жағымсыз салдар мен асқынуының туындауы жағдайының алдын алуға қол жеткізу керек. Аурудың салдарын жою, науқас ағзасын жалпы сауықтыру, адамның әлеуметтік іс-әрекетке қабілеттілігін және еңбекке жарамдылығын қалпына келтіруге бағытталған реабилитацияның міндеті болып табылады. Дәрігермен жүргізілген сауықтыру бағдарламасының бөлімі медициналық реабилитация деп аталады [9]. Реабилитация мен емдеу бір-бірімен тығыз байланысқан, өзара бірін-бірі толықтырып отырады. Реабилитацияның әдістері аурудың немесе жарақаттардың ең ерте сатысынан бастап қолданылады, реабилитацияны емді аяқтау деп қабылдау қателік. МР-ның ажыратылмайтын бөлімі – емді қалпына келтіру. МР-ның басқа бөлімі екіншілік алдын алу іс-шарасының кешені болып табылады. Жұмыстың мақсаты: пневмониядан кейінгі реконвалесцент реабилитациясының басты мақсаты бастапқы сатысының созылмалыға ауысуын алдын алу, тыныс алу ағзаларының максимальді толық морфологиялық және функциональді реституциясын қамтамасыз ету, биологиялық сауығуының толық қамтылуы [12]. Соңғы жылдары МР-ның тәжірбиесіне өкпе ауруларын емдеу кіреді. Пневмонияны емдеу толық шараға қатысады. МР-ның негізі қалпына келтіріп емдеу патогенетикалық терапия әдісі болып саналады. Пневмония ағымының кезеңдігін түсіну үшін және емдік-реабилитациялық тәсілді ұтымды таңдау үшін К.Г.Никулиннің аурудың ағымы кезеңіне қарай бөлінетін патогенетикалық жіктемесі неғұрлым қолайлы: 1-ші бактериалды агрессия, 2-ші – клиникалық тұрақтану, 3-ші – морфологиялық қалпына келу және 4-ші функционалдық қалпына келу. Науқастың реабилитациясы барысында респираторлы және аспаптық физиотерапия, бальнеотерапия, емдік дене шынықтыру, массаж, физикалық жаттығулар, психотерапиялық емдеу әдістері және дәрілік емес заттар кең қолданылуы тиіс [11]. Реабилитациялық іс-шара кешеніне мыналар кіреді: [20] 1.Темекі шегуді доғару. 2.Емдік тәртібі — қатаң төсектік тәртіптен жалпы және дене шынықтыруға дейін, оның қарқындылығы біртіндеп және бақылануда ұлғайту, 3.Ұтымды тамақтану — құрамы құнарлы баланстандырылған, дәруменге бай және қажет жағдайда жеңілдетілген. 4.Табиғи емдік фактор курортотерапияны қабылдау. Қабылдауға болатын курорттан тыс шаралар (климаттық емдік емшара, минералды сулар, емдік батпақтар), 5.Кинезотерапия (ЕД, массаж, физикалық дайындық). 6.Психотерапия. Толығырақ тоқталып кетсек МР-ның кейбір құрамдасын талдау, негізгі бастапқы саногенетикалық тетігін, одан соң оның мүмкіндігін және орындауын белгілеу. Негізгі саногенетикалық тетіктері: [8] 1.Тыныс алу жолдарының өткізгіштігін жақсарту; 2.Газалмасуды жақсарту; 3.Иммунды қорғауды ынталандыру; 4.Интоксикацияның төмендеуі; 5.Аллергендер мен полютанттар түсуінің шектелуі; 6.Эндокринді және вегетативті қамтамасыз етудің адекватты қалпына келуі. 7.Тыныс бұлшықеттерінің жұмысын оңтайландыру, ауру сезімталдығын төмендету, нейрореспираторлық драйвты қалыпқа келтіру арқылы тыныс биомеханикасын адекватты қалыптастыру; 8.Репаративтивтік регенерацияны ынталандыру; 9.Психоэмоционалдық реституция; 10.Ілеспелі патологиясымен жағымсыз әсерінің шектелуі. Реабилитациялық кешеннің құрамына кіретін физикалық факторларда пневмония кезінде барлық саногенез механизміне өз бетінше әсер етеді. Оларды табиғи және жасанды деп бөледі. Табиғи физикалық факторларға- климато, бальнео және талассотерапия, ал жасандыға-физтерапия және бальнеотерапия жатады. Респираторлы физиотерапия. Өкпенің вентиляциясының көмекші әдісі ретінде бронхообструктивті синдроммен қосарланып жүрген пневмонияларда қолданады. Олар тыныс алу жолдарының ерте экспираторлы жабылуының алдын алады, мукоциллиарлы клиренсті ынталандырады, коллатеральды вентиляцияны және вентиляционды-перфузионды қатынасты жақсартады. Пневмонияның бүкіл фазаларында қолдануға болады. Аппаратты физиотерапия. Пневмония кезінде кеуде торына көлденең гальванизация әдісімен электрлік тоқты қолдану жасуша мембраналарының өткізгіштігін жоғарлатады, осыған сәйкес дәрілік препараттардың склерозданған өкпе тінінің бөгеттерінен сорылуын жақсартады. Күнделікті тоқ күші 10-20мАұзақтығы 15-50 мин 10-15 емшара қолданады. Жүрек-қан тамыр патологиясы үйлескен, сонымен қатар плевропневмонияға ұласқан әлсіз науқастарға магнитті индукция 30-50 мТл қолданады, емшара ұзақтығы 10-20 мин, курс-күнделікті 5-10 емшара. Массаж. Пневмония кезінде кеуде торының әртүрлі массаждары қолданылады: классикалық,интенсивті,нүктелік,вакумды,діріл массажы,криомассаж.Жалпы массаждың барлық түрі вазоактивті болып көрінеді. Склероздануға қарсы және миорелаксиялық әсері, жергілікті иммунды реакцияларды және реперативті регенерацияны қабілетін ынталандырады. Нүктелік массаждың пневмониямен ауыратын әлсіз науқастарға, жүрек-қантамыр жүйелерінің паталогияларында интенсивті әсерлігі бар. Оны 10-15минутқа созылатын 6-10 күнделікті емшара рұқсат етіледі. Интенсивті массажәлсіз ағымды процесте көрсетіледі. Ал вакумды массажды вакумды аппаратпен және медициналық банкінің көмегімен өткізеді. Науқастың ауырлық жағдайына байланысты не тері гиперемиясына, не гематомаға дейін жетеді. Соңғы жағдайларда, ағзаның қорғаушы қабынулық реакциясын белсендіретін және пневмониялық ошақтың сорылуын жылдамдататын альтернативті қабыну ошағы қалыптасады. Вакумды массажды фебрилитет ликвидациясынан кейін береді, емшара күнара жүргізіледі. Бір курсы 3-5 емшара [5]. Емдік денешынықтыру. Пневмония кезінде емдік денешынықтыру жалпы: респираторлы гимнастика, дренажды гимнастиканың қосылуы, тыныс алуды жаттықтыруды қолдану және арнайы тыныс алу бұлшықеттерін қабылдау, сонымен қатар физикалық жаттықтырудан тұрады. Респираторлы гимнастикаға жатады: *Адекватты ылғалдылықта мұрынмен демалуды қамтамасыз ету және демалатын ауаны жылыту *Дұрыс тыныс алу стереотипін тұрақты формирленуі: тыныс алудың диафрагмальді түрі, өкпенің барлық бөлімінің толығымен қамтамасыз етілуі, форсирленгенсіз қоймалжың тыныс шығару *Көмекші тыныс алу бұлшықеттерінің жұмысының төмендігі *Экспекторацияның жеңілденуі *Тыныс алу қорқынышымен күресу Аурудың бірінші күнінен-ақ әртүрлі респираторлы жаттығуларды қабылдау орынды және толығымен сауыққанға дейін. Жаттығуды жалпы бекіту және физикалық жаттығуды реконваласцентті кезеңде береді,олар қаншалықты маңызды шара ретінде екіншілік алдын алу эффектісінде қамтамасыз етеді.Мүмкіндігінше физикалық жаттығуды мөлшерлеп 70-75 ℅ субмаксимальді салмақ түсіреді.Салмақ түсіру тесті негізінде ЭКГ-ні,спирографияны және пульсоксометрияны бақылай отырып жасайды [6]. Физикалық жаттығуға көбінесе рациональді әдіске жаяу жүру жатады. Климатпен емдеу. Климатпен емдеу емшарасы бірден –бір реабилитацияның жиынтық құрамы:реконваласцентті кезеңді пневмониямен ауырған науқастарға жүргізіліп,бейімделуі қабілетті.Реабилитацияның осылармен байланысын контрассыз климаттық аймақта немесе уақыты 21 күннен кем емес құрғақ субтропикалық климатты курортқа ,төмен таулы аймақ және орташа таулы аймақта немесе орман тәрізді жерлерге курортқа жіберіледі. Пневмониямен ауыратын науқастарды гипоаллергиялық аймақта жүруі маңызды және климатпен емдеу емшарасының мөлшері күнге күю төмен болғаны шарт. Климатпен емдеу әдісіндеаэротерапияны қолданады:күндізгі және түнгі ауада ұйықтау(жылдың ыстық күндерінде), ауалы ванна, аз жүктемемен гелиотерапия. Психотерапия. Рациональді психотерапия психосоматикалық көз қарасты қалыптастырады, науқасты емдеу үрдісіне белсенді қатысуын, дұрыс тыныс алу стереотипін қалыптастыруға, реабилитациялық іс-шараларға қатысуын қамтамасыз етеді. Амбулаторлы –поликлиникалық кезеңдегі медициналық реабилитация. Пневмониядан кейінгі реконволосценті реабилитацияның негізгі мақсаты ,қазіргі кезде оның сақталуының ескертуінен тұрады,максимальді толық морфологиялық қамтамасыз етілуі және функциональді тыныс мүшелерінің биологиялық толық сауығуынан тұрады. Амбулаторлы –поликлиникалық кезеңдегі реконваласценті реабилитацияның жүргізілуі: *Толық клиникалық сауығу кезінде және биологиялық сауығумен шынығуды қамтамасыз ету, шылым шегуді тоқтату керек. *Қалып қалған қабыну өзгерістері кезінде респираторлы және аппаратты қабынуға қарсы физиотерапия қолданылады. *Сақталып қалған обструкция кезінде ЕДШ,бронхтардың ингаляциялық муколитиктері,галотерапия, аэроионизациясы қолданылады. *Астено-вегетативті бұзылыстар кезінде науқастарды емдеу жалпы және сегментті гальванизация, электросон, ЕДШ, галотерапия, аэроионизация, психотерапия жатады. Реконваласценттерді пневмониямен ауырғаннан кейін, емханалық терапевтерде 6 айға дейін динамикалық диспансерде бақылауда тұрады, ал асқынған жағдайда 1 жыл немесе оданда көп уақыт тұрады. Олар шынығуға және шылым шегуді тоқтатуға мәжбүрлі. Терапевттер кеуде торын рентгенологиялық зерттеуді және анализді жылына 2 рет тексеред [6]. 1.3 Пневмониядағы мейірбикелік процесс Медбике өз жұмысында емдеу-алдын алу мекемесі, бөлімше туралы ережені, лауазымдық нұсқаулықты, осы Ережені, халықтың денсаулығы мәселелері бойынша Қазақстанның заңнамалық және нормативтік құжаттарын, сондай-ақ жоғары тұрған органдар мен лауазымды тұлғалардың өкімдері мен нұсқауларын басшылыққа алады. Медбикенің негізгі міндеті пациентке және оның отбасына білікті мейірбикелік көмек көрсету, оның ішінде аурудың алдын алу, күтім жасау және ауру мен оңалту кезеңінде дәрігерге дейінгі шұғыл медициналық көмек көрсету болып табылады. Мейірбикеного емдеу процесінің ажырамас бөлігі болып табылады. Ауруды уақтылы тану, дұрыс емдеу және жақсы күтім науқастың сауығуын қамтамасыз етеді. Медбике өз жұмысында өзі басқаратын дәрігерлердің нұсқаулары мен нұсқауларын орындауға міндетті [7]. Мейірбике өзінің күнделікті жұмысында келесі міндеттерге ие: науқас бөлімшеге келіп түскен кезде науқасты санитарлық өңдеу сапасын тексереді, келіп түскен науқасқа оның палатасы мен төсегін көрсетеді, ал қажет болған жағдайда оны зембілден төсекке ауыстыруға қатысады немесе оны төсекке дейін ертіп жүреді; келіп түскен науқастарды ішкі тәртіп ережелерімен және бөлімше режимімен таныстырады, олардың сақталуына бақылау жүргізеді; палаталардағы санитарлық жағдайды, оларды желдетудің жүйелілігін (7-8 сағат, 14-15 сағат, 21-22 сағат) және ауа температурасын (18-200с төмен емес)бақылайды; науқастардың жеке гигиена ережелерін орындауын және төсек және іш киімді ауыстырудың жүйелілігін бақылайды; науқастардағы дене температурасын өлшейді және осы өлшемдерді температура парағына енгізеді; импульс пен тыныс алу жиілігін, зәр мен қақырықтың тәуліктік мөлшерін есептейді; науқастың антропометриясын жүргізеді; дәрігерді аралауға қатысады, оған науқастардың жағдайы және олардың режимді орындауы туралы хабарлайды; дәрігердің нұсқауларын тағайындау парақтарында тіркейді және оларды қатаң түрде орындайды (дәрі-дәрмек таратады, инъекция жасайды, банкалар, қыша сылақтары, клизмалар, сүліктер және т. б.); зертханаға жіберу үшін биологиялық материалды жинайды (зәр, қақырық, нәжіс және т. б.); науқастарды әртүрлі зерттеулерге дайындайды және оларды диагностикалық кабинеттерге тасымалдайды; науқастардың емдік тамақтануын қадағалайды, өнімдерге бақылау жүргізеді; медициналық жабдықтар мен жиһаздардың дұрыс сақталуын қадағалайды; посттық медициналық құжаттаманы жүргізеді: үлестік талап жасайды, ауру тарихынан дәрігерлік тағайындаулардың үлгісін жасайды, дәрілік препараттарға қойылатын талапты ресімдейді, науқастардың жай-күйін, төсек қорын есепке алу парағын, А және Б тізіміндегі дәрілік препараттарды есепке алу журналын, кезекшілікті тағайындау және беру журналын толтырады; төтенше жағдайларда дәрігерге дейінгі шұғыл көмек көрсетеді; науқастар арасында санитарлық-ағарту жұмыстарын жүргізеді [8]. Мейірбике процесі бес негізгі кезеңнен тұрады. 1. Мейірбикелік тексеру субъективті және объективті болуы мүмкін науқастың денсаулығы туралы ақпарат жинауды қамтиды. Субъективті әдіс пациент туралы физиологиялық, психологиялық, әлеуметтік деректерді зерттеуді қамтиды; қоршаған орта туралы тиісті деректер. Ақпарат көзі ретінде пациентпен әңгімелесу, тексеру жүргізу, медициналық құжаттаманың бұрын тіркелген деректерін зерделеу, дәрігермен, пациенттің туыстарымен әңгімелесу қызмет етеді. Объективті әдіс пациентті физикалық тексеруден өткізуді қамтиды, оған әртүрлі параметрлерді бағалау және сипаттау кіреді (сыртқы түрі, сана жағдайы, төсектегі орны, сыртқы факторларға тәуелділік дәрежесі, терінің және шырышты қабаттардың түсі мен ылғалдылығы, ісінудің болуы). Науқастың бойын өлшеу, дене салмағын анықтау, температураны өлшеу, тыныс алу қозғалыстарының санын, импульсті санау және бағалау, қан қысымын өлшеу және бағалау да жүргізіледі. Тексеру жүргізу алынған ақпарат туралы құжаттаманы жасауды және медбикенің дербес кәсіби қызметінің заңды. ХАТТАМАСЫ - құжаты болып табылатын мейірбикелік ауру тарихын құруды білдіреді [7]. 2. Науқастың проблемаларын анықтау. Науқастың проблемаларының ішінде бар және потенциалдар ерекшеленеді. Қазіргі проблемаларға қазіргі уақытта науқасты мазалайтын мәселелер жатады. Потенциалдар әлі жоқ, бірақ уақыт өте келе пайда болуы мүмкін. Әпкенің міндеті осы проблемалардың дамуына ықпал ететін немесе қоздыратын факторларды мүмкіндігінше анықтау, сонымен қатар пациенттің проблемаларға қарсы тұра алатын күшті жақтарын анықтайды. Науқас бірнеше проблемалардың болуымен сипатталады, әпкенің міндеті - басымдықтар жүйесін анықтау-бастапқы және қайталама. Бірінші кезектегі басымдықтар - бұл бірінші кезекте науқасқа зиянды әсер етуі мүмкін. Екінші кезең дәрігерлік диагнозды анықтаумен аяқталады. Медициналық диагноз патологиялық жағдайларды тануға бағытталған, ал мейірбике пациентов пациенттердің денсаулыққа байланысты мәселелерге реакциясын сипаттауға негізделген. 3. Мейірбикелік күтімнің мақсаттарын анықтау және мейірбикелік қызметті жоспарлау. Мейірбикелік күтім жоспары ұзақ мерзімді немесе қысқа мерзімді сипаттағы белгілі бір нәтижелерге қол жеткізуге бағытталған жедел және тактикалық мақсаттарды қамтиды. Мақсаттарды тұжырымдау кезінде іс-әрекеттерді (орындауды), критерийлерді (күн, уақыт, қашықтық, күтілетін нәтиже) және шарттарды (не және кімнің көмегімен) ескеру қажет. Күтімнің мақсаттары мен міндеттері анықталғаннан кейін, мейірбикенің іс-әрекеті мейірбикелік медициналық тарихқа жазылған мейірбикенің арнайы іс-әрекеттерін егжей-тегжейлі тізімдейтін жазбаша мейірбикелік нұсқаулықты жасауға бағытталған. 4. Жоспарланған іс-қимылдарды іске асыру. Бұл кезең аурудың алдын алу, тексеру, емдеу, пациенттерді оңалту үшін мейірбике қабылдайтын шараларды қамтиды. Мейірбикелік араласудың үш категориясы бар. Санатты таңдау пациенттердің қажеттіліктерімен анықталады. Тәуелді мейірбикелік араласу дәрігердің нұсқауы негізінде және оның бақылауымен жүзеге асырылады. Тәуелсіз мейірбикелік араласу медбикенің дәрігердің тікелей талабынсыз өз ойларын басшылыққа ала отырып, өз бастамасы бойынша жүзеге асыратын әрекеттерін қарастырады. Мысалы, науқасты гигиеналық дағдыларға үйрету, науқастың бос уақытын ұйымдастыру және т. б. Өзара тәуелді мейірбикелік араласу медбикенің дәрігермен, сондай-ақ басқа мамандармен бірлескен қызметін қамтамасыз етеді. Өзара әрекеттесудің барлық түрлерінде әпкенің жауапкершілігі өте жоғары [7]. 5. Мейірбикелік күтімнің тиімділігін бағалау. Бұл кезең пациенттердің әпкесінің араласуына динамикалық реакцияларын зерттеуге негізделген. Мейірбикелік күтімді бағалаудың көздері мен критерийлері мынадай факторлар болып табылады: пациенттің мейірбикелік араласуларға реакциясын бағалау; мейірбикелік күтімнің қойылған мақсаттарына қол жеткізу дәрежесін бағалау; мейірбикелік көмектің пациенттің жағдайына әсер ету тиімділігін бағалау; пациенттің жаңа проблемаларын белсенді іздеу және бағалау [8]. Осылайша, біз пневмония немесе өкпенің қабынуы өкпе тінінің барлық элементтерін қамтитын жедел қабыну процесі екенін анықтадық. Ең бастысы - өкпенің ең кішкентай бөлшектері-газ алмасуға жауап беретін альвеолалар (көпіршіктер) әсер етеді. Негізінен пневмо -, стафило -, стрептококктар және басқа бактериялар тудыратын бактериялық пневмония бар, бірақ тұмау эпидемиясы кезінде тұмау пневмониясы да дамиды. Бұл науқастар үшін ғана емес, сонымен қатар медициналық қызметкерлер үшін де ауыр сынақ, оның сәтті шығуы аурудың басталуын уақтылы диагностикалаумен, тиісті емдеумен және мұқият күтіммен және пациентке қамқорлықпен анықталады. Сондықтан асқынулардың алдын алу үшін дұрыс, кәсіби және уақтылы ұйымдастырылған мейірбикелік процесс қажет және көбінесе қолайлы болжамды анықтайды [10]. Уәжірибелік денсаулық сақуау ҥшін де, медициналық ғылым ҥшін де пневмониѐмен кҥрес бірден бір негізгі мәселе болып уабылады. Мәселенің мәні аурудың ҥлкен уаралушылығы, оның ауырлық ағымы, ӛлім жағдайына әкелуі және кӛп еңбекке қабілеууілігінің жоғалуымен анықуалады. Ануибакуериалды-эуиоуропуы уерапиѐ жеуісуігіне қарамасуан, пневмониѐмен ауырған науқасуардың медициналық реабилиуациѐсында пневмониѐның пауогенеуикалық уерапиѐ мәселесі кӛпуеген позициѐда шешілмеген болып қалады. Мәлімеууер мен әдісуер: №3 қалалық емхана жағдайында 3 ай кӛлемінде ауруханадан уыс пневмониѐ диагнозымен 15 науқас бақылауда болды. Оның ішінде екіжақуы пневмониѐмен - 3; оңжақуы - 5; солжақуы - 7. Барлық науқасуар ануибакуериалды уерапиѐ, макролидуер, саңырауқҧлаққа қарсы, бронхолиуикуер, виуаминоуерапиѐ қабылдады. Пневмониѐмен ауырған науқасуардың биологиѐлық кезеңінің сауығуы жедел кезеңінің аѐқуалуымен шекуелмейді. Ӛкпе уінінің морфологиѐлық қалпына келуі, респирауорлық жҥйесінің функционалдық қалпына келуі, науқас ағзасының биологиѐлық ресуиууциѐсы 6-12 айға созылады. Бҧл кезең аралығында науқасуың клиникалық және биологиѐлық сауығуына, жағымсыз салдар мен асқынуының ууындауы жағдайының алдын алуға қол жеукізу керек [9]. Аурудың салдарын жоя, науқас ағзасын жалпы сауықуыру, адамның әлеумеууік ісәрекеуке қабілеууілігін және еңбекке жарамдылығын қалпына келуіруге бағыууалған реабилиуациѐның міндеуі болып уабылады. Дәрігермен жҥргізілген сауықуыру бағдарламасының бӛлімі медициналық реабилиуациѐ деп ауалады [11]. Реабилиуациѐ мен емдеу бір-бірімен уығыз байланысқан, ӛзара бірін-бірі уолықуырып оуырады. Реабилиуациѐның әдісуері аурудың немесе жарақаууардың ең еруе сауысынан басуап қолданылады, реабилиуациѐны емді аѐқуау деп қабылдау қауелік. МРның ажырауылмайуын бӛлімі – емді қалпына келуіру. МР-ның басқа бӛлімі екіншілік алдын алу іс-шарасының кешені болып уабылады. Жҧмысуың мақсауы: пневмониѐдан кейінгі реконвалесцену реабилиуациѐсының басуы мақсауы басуапқы сауысының созылмалыға ауысуын алдын алу, уыныс алу ағзаларының максимальді уолық морфологиѐлық және функциональді ресуиууциѐсын қамуамасыз еуу, биологиѐлық сауығуының уолық қамуылуы. Соңғы жылдары МР-ның уәжірбиесіне ауруларын емдеу кіреді. Пневмониѐны емдеу уолық шараға қауысады. МР-ның негізі қалпына келуіріп емдеу пауогенеуикалық уерапиѐ әдісі болып саналады. Пневмониѐ ағымының кезеңдігін уҥсіну ҥшін және емдік-реабилиуациѐлық уәсілді ҧуымды уаңдау ҥшін К.Г.Никулиннің аурудың ағымы кезеңіне қарай бӛлінеуін пауогенеуикалық жікуемесі неғҧрлым қолайлы: 1-ші бакуериалды агрессиѐ, 2-ші – клиникалық уҧрақуану, 3-ші – морфологиѐлық қалпына келу және 4-ші функционалдық қалпына келу. Науқасуың реабилиуациѐсы барысында респирауорлы және аспапуық физиоуерапиѐ, бальнеоуерапиѐ, емдік дене шынықуыру, массаж, физикалық жаууығулар, психоуерапиѐлық емдеу әдісуері және дәрілік емес заууар кең қолданылуы уиіс [11]. Реабилиуациѐлық іс-шара кешеніне мыналар кіреді: 1.Уемекі шегуді доғару. 2.Емдік уәруібі - қауаң уӛсекуік уәруіпуен жалпы және дене шынықуыруға дейін, оның қарқындылығы біруіндеп және бақылануда ҧлғайуу, 3.Уабиғи емдік факуор куроруоуерапиѐны қабылдау. Қабылдауға болауын курорууан уыс шаралар (климаууық емдік емшара, минералды сулар, емдік баупақуар), 4.Кинезоуерапиѐ (ЕД, массаж, физикалық дайындық). 6.Психоуерапиѐ. Уолығырақ уоқуалып кеусек МР-ның кейбір қҧрамдасын уалдау, негізгі басуапқы саногенеуикалық уеуігін, одан соң оның мҥмкіндігін және орындауын белгілеу. Негізгі саногенеуикалық уеуікуері: 1.Уыныс алу жолдарының ӛукізгішуігін жақсаруу; 2.Газалмасуды жақсаруу; 3.Иммунды қорғауды ынуаландыру; 4.Инуоксикациѐның уӛмендеуі; 5.Аллергендер мен поляуанууар уҥсуінің шекуелуі; 6.Эндокринді және вегеуауивуі қамуамасыз еуудің адекваууы қалпына келуі [16]. жүктеу/скачать 0,83 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|