СИНОНИМИЯ (грек, syno-
nymia - бірдей аталу) - мағы-
налары то л ы қ не ж арты лай
сәйкес келетін тіл бірлікгерінің
семантикалық қатынастар түрі.
С. тілдегі лексикалық, фразео-
логиялық, грамматикалық, сөз-
жасамдық жүйелерге тән бола
ды. Дүниенің сан түрлі қасиеттері
С. арқылы тілде өз көрінісін
табады. С.-ның лингвистикалық
табиғаты тіл бірліктерінің семан-
тикалық жақындығымен айқын-
далады және белгі мен мағына-
ның ассиметриясымен түсіндірі-
леді. С.-ның екі негізгі түрі бар:
семантикалық (идеографиялық)
және стилистикалық. Стилисти-
калық С. — заттың мағынасы
бірдей, бірақ әртүрлі стилисти-
калық сипаты бар сөздермен
айқындалады. Атқаратын қы з-
191 метіне байланысты С. тіл бірлік-
терінің бір-бірінің орнына қолдану
қа б іл е тін б іл -д ір е д і. Ө зара
алмасу (импликация) -синоним -
д ерге тән қа си е т: «Ол - тіл
мам аны »-«Ол - лингвист». Бір-
бірінің орнын басу (замещение)
си н о н и м д е р д ің ең маңы зды
қызметіне жатады, мыс.; «тіл
білімі» ж эне « л и н гв и сти ка » .
Сонымен қа та р ,
н а қты л а у
(уточнение) - болмыс құбылыс-
тары мен заттардың әр түрлі
белгілерін ашу үшін қажет. Бұл
да синонимдер атқаратын ма-
ңызды қызметке жатады.
СИНТАГМА (грек, syntagma -
қосылған, бірге қаланған) - 1)
контексте берілген бір ұғымды
б іл д ір е тін
и н то н а ц и я л ы қ-
мағыналық бірлік. С. бір сөзден,
сөздер тобынан және сөйлемнен
түруы мүмкін. Л.В.Щерба С.-ны
тұтас мағынаны беретін фонети-
калық бірлік ретінде қарастыра-
ды. С.-ға бөлудің негізгі құралы
- пауза. Ол сөйлеу әуенімен
(мелодика), ырғақпен (темппен),
күштілікпен (интенсивность) қоса
жүмсалады. С.-ныңсоңғы түрған
сөзіне ең күшті екпін түседі; 2)
Б ел гіл і
байланы с тү р ім е н
жалғанған, екі не одан көп тіл
бірліктерінің тізбегі (сөздер, сөз
тіркестері, сөйлемдер) (Ф. де
Соссюр).