айтылатын ойға қатысты мүше-
лері түгел айтылмаған, б ір а қ
к о н т е к с т арқы л ы ол ойды
айқындауға болатын олқы сөй-
легдцер. Т.с. түрлаулы не тұрлау-
сыз мүшелердің бірі не бірнешеуі
түсіріліп айтылуы мүмкін. Бірақ
сол түсірілген мүшенің қай сөз
екенін алдыңғы сөйлемдерден
белгілі болады. Т.с. сейлеу тіліне,
диалогқа тән: - Кім айтты? —
Қарыңдасым. — Нешедесің?— Он
бестемін.
ТОПОНИМИКА (грек, topos -
орын және onyma - есім, атау) -
ге о гр а ф и я л ы қ
а та ул а р д ы ң
(т о п о н и м д е р д ің )
қы з м е т ін ,
м аңы зы
мен
ш ы ғу
т е гін ,
қүрылысы мен тарау шеңберін,
б е л гіл і у а қы тта дам уы мен
өзгеруін зерттеумен айналыса-
тын ономастиканың бөлігі. Белгілі
бір жердегі топонимдер жиын-
тығы сол жердің топонимиясы
деп ы аталады. О бъектілердің
сипатына байланысты топони-
м и я л а р д ы ң н е г із г і т ү р л е р і
мынадай: ойконимия (грек, oikos
- үй) - елді-мекендердің атауы;
гидронимия (грек. h y d o r-c y )-c y
объектілерінің атауы, космони-
мия - аспан денелерінің атау-
лары. Топонимияның екі деңгейі
болады: 1) макротопонимия - ірі
табиғи не жасанды объекгілердің
және саяси - әкімшілік бірлес-
тіктердің атаулары; 2) микрото
понимия - кіш і географ иялы қ
объектілердің ж ергіл ікті ланд
шафты (орман, дала, сай жэне
т.б.) атаулары.
ТӨЛ СӨЗ - басқа біреудің
айтылған немесе айтылуға тиісті
сөзінің экспрессивтік - эмоция-
лық, интонациялық жэне грам-
матикалық қүрылымы жағынан
ешбір өзгеріссіз жеткізілген түрі.
Т.с. айтылу мақсаты, эм оцио-
нальдығы түрғысынан, сөйлемнің
түрлаулы, түрлаусыз мүш еле-
р ін ің
қа ты н а с у ы н а
қ а р а й ,
қүры л ы м ы на қа р а й әр тү р л і
болып келеді. Т.с. бірнеше түрде
келеді: 1) Диалог - екі не бірнеше
адамның сүрақ-жауап ретіндегі
с ө й л е с іп , тіл қа ты с у ы ; 2)
Дәйексөз - басқа біреудің айтқан
п ікір ін е н еш ө з гё р іс с із үзінд і
келтіру.