СУФ Ф ИКС (лат. su ffixu s -
жалғанған) - қар. Аффикс.
СҰРАУЛЫ СӨЙЛЕМ - өзара
сө й л е ске н адам дар іс тің , әр
н ә р с е н ің м ә н -ж а й ы н б іл г іс і
ке л ге н д е сүр а у л ы с ө й л е м д і
қолданады. Ауызекі сөйлеуде бүл
сөйлем түрі ж иі қолданылады:
мыс., - Әй, тілің бар ма өзіңнің?
Неге бұғасы ң?.. Н еге ж өніңд і
айтпайсың? — деді Қадырбек
(С.Сейфуллин). Яғни басқадан
(к е й д е ө з ін е н ) ж а у а п алу
мақсатымен айтылған сөйлемді
С.с. дейміз. С .с.-дер көтеріңкі
дауыспен айтылады. С.с. интона
ция, сүрау есік/щіктері, сураулық
шылаулар, кейбір көмекші етістік-
тер мен қосымшалардың қаты-
суы арқылы жасалады. Олардың
бастылары мыналар: 1) -ма, -ме,
-па, -пе, -ба, -бе шылаулар арқы-
лы жасалады; 2)-кім, -не, -қашан,
-қаңдэй.-кімді... сияқты есімдікте-
рі арқылы жасалады. 3) -шығар,
-болар, -қайтеді деген көмекші
етістіктер күрделі баяндауыштың
си н та кси стік терм инологияда
қүрамына еніп, сұраулық интона-
