Сыпа 3. (Шымкент, Сайрам, Түлкібас, Жамбыл, Алматы, Қарақалпақстан).
Балшықтан биіктеу етіп жасалған орын, сәкі.
Сыпа тамның төр жағында болады (Жамбыл. 2. Жерден көтеріп, үстін тегістеп сылаған орын (Өзбекстан,
Ташкент).
Сыпа 4. (Түркіменстан, Ташкент). Егіннің қауызы, шөп-шары.
Сыпа 5 ( Гурьев, Маңғыстау). Ырыс.
Сарқытта сыпа да бар, сарқытта шипа да бар (Мақал).
Сыпа 6. (Қызылорда, Қармақшы). Мола, бейіт, қабір.
Сол жерде сыпа қып салған молалар көп қой [2, 606-б.].
Қазір ұзын бойлы, сымбатты, сұңғақ, тік денелі болып ержетіп қалған, тоғызыншы класта оқитын Арман сыпаның үстінде кішкене бала күніндей
128
шалқалай жатыпты да, анасымен анда-санда әзіл сөз айтысып, хұсайни аталатын ұзынша қара үзімді бір-бірлемей үш-төрттен асап жатыр» [ 1,
122-б.].
«Осындай, кейде әзіл-күлкі аралас, кейде татулық, үйішілік жасарстық жайларын аңғартқан әңгіме арасында бұл үшеуі бүгін де осы сыпада жатып ұйықтауға байласқан. Жаз бойы, тегі, олар түн салқынын сүйгендіктен және сыпада ыстық үйдей емес, ұйқы тез қанатын болғандықтан, ұдайы далада ұйықтайтын» [1, 122-б.].
Жоғарыдағы мысалдардың барлығында
«сыпа» сөзі сөздікте көрсетілген
«балшықтан биіктеу етіп жасалған орын, сәкі» деген үшінші мағынада
қолданылып тұрғанын аңғарамыз.
Әдебиеттер: 1 Әуезов М.О. Өскен өркен. – Алматы: Жалын, 1977. – 264 б.
2 Диалектологиялық сөздік. – Алматы: «Арыс» баспасы, 2007. – 800 б. – 130-б.].
