Абылай ханның сыртқы саясаты.
Абылайдың сырткы саясаты да икем-
ділігімен және ымырашылдығымен сипатталды. Оның Ресей мен Кытай сияқ-
ты күшті мемлектгермен қатынастарының Орта Азия мемлекеттерімен қаты-
настары нан едәуір айы рмаш ы лы ғы болды. О тарш ы л им п ери яларды ң
күш-қуатын өте жақсы ұғынған хан, бір жағынан, Ресей протекторатын тану-
дан бас тартпай, екінші жағынан, өз иеліктерінде екі державаның да ыкпалы
күшеюіне жол бермей, олармен қатынастарда барынша икемділдік көрсетуге
тырысты. «Қазақтар әуел бастан-ақ екіжақтылықты ұстанды, — деді цин им
ператоры өзінің 1779 жылғы жарлығында, — ...Абылай бізге бағынған кезде
Ресей Абылайдыңөз боданы екенін, сондыктан біздіңоны өз бодандығымы-
зға қабылдамауымыз керек екенін мәлімдеп, наразылык жіберді. Біз сонда
былай деп жауап қайтардық: «Сіздер Абылайды өз адамымыз дейсіздер. Егер
сіздер оны жақсылап басқарсаңыздар, ол ешбір жағдайда бізге бағынуға өтпе-
ген болар еді... Ал сіздер, орыстар, бұған калай кедергі жасай аласыздар?..
Егер болашақта мұндай оқиға бола қалса, сақтық жасау керек».34 Бір жағы-
нан, Абылай қытайдың өкімет орындарын өзінің адалдығына үнемі иланды-
рып отырды, екінші жағынан, ол мәселені «Ресей сарайына әлдеқайда ынта-
лылықпен... ал кытай ханымен хат жазысуды бір нәрсе үшін, оған бағынышты
қырғыз-қайсактарға кытайлардың реніш көрсетіп, қысым жасамауы үшін
жалғастырып» отырған сиякты етіп көрсетті.35 Хан өз иеліктерін агрессия-
шыл көршілерінен осылайша қауіпсіздендіріп қана қоймай, жекелеген пайда
келтіруге де тырысты. Мәселен, 1772 жылы ол Ресейден өзінің сыртқы ж әне
ішкі жауларына карсы күресу үшін тағы да әскер сұрады. Бұл орайда ол өзінің
Кытаймен өзара келісімі бар екенін былай деп хабарлады: «Қай жақтан ж әне
қандай да бір патша бізге дұшпандық әрекет немесе арсыздық жасайтын бол-
са, оған қарсы тұратын болады ж әне егер сол богдыханнан (Кытай им-
ператорынан. —
Ред
.) күш сұрасам, ол менің талап етуім бойынша он мыңға
дейін немесе жиырма мыңға дейін болса да әскери адамдар берер еді...».36
Ш ынына келгенде, Абылайдың адалдығына күмәнді Ресей де, Кытай да оған
әскер бөлуден бас тартатын.
255
Ресейдің өкімет орындары Абылай ханды өзінің ықпал өрісінде ұстауға
ұмтылды, сондықтан да 1777 жылы хан ж азбаш а өтініш жасаған жағдайда
он ы ң хан атағын тануға әзір екенін ресми түрде хабарлады. Мұндай дип-
л о м ати я л ы к кадам ө зін ің сы ртқы саяси аренадағы беделін нығайта
түсетінін түсінген Абылай П етербургке өзін ің баласы Тоғым бастаған
елш ілік жіберді. 1778 ж ылы ғана II Екатерина оны хан деп ж ән е Орта
ж үздің ғана ханы деп бекіту туралы грамотаға қол қойып, оның Кіші жүз
бен Үлы жүзге билігін танығысы келмеді. Бүған ызаланған Абылай Орын-
борда, Троицкіде, тіпті Петропавлда да ант беруден бас тартты. Отаршыл-
ды қ өкім ет орындары хан ордасына ш енеунік жіберуге де келісті, алайда
хан «мен өз дәреж еме халықтың сайлауымен әлдеқаш ан-ақ бекітілгенмін»
деп мәлімдеп, ант беруден үзілді-кесілді бас тартты.37 Ханның мұндай мінез
көрсетуін оны ң 1773—75 жылдардағы П угачевтің көтерілісінен кейін Ре-
сей им периясы ны ң күш -қуаты на ш үбәлана қарауымен түсіндіруге бола-
ды, ал ол көтерілістің барысында Абылай жалған атак жамылушыны кол-
дап, тіпті онымен бірлесе отырып орыс бекіністеріне шабуыл жасауға да
ниеттенген еді.38 Ханға ы қпалын мүлдем жоғалтудан қорқы п, Ресейдің
өкімет орындары 1779 жылы оған 300 сом ж әне 200 пұт ұн мөлшерінде жыл
сайынғы ж алақы тағайы ндады ,39 бірақ 70-жылдардың аяғына карай А бы
лай Ресеймен кандай да болсын қатынастары ны ң бәрін мүлде үзді.
Абылайдың оңтүстіктегі көршілерімен катынастары баскаша болды.
Абылайдың күш салуы аркасында қайтадан қазақаймағына айналған Жетісуда
қырғыздармен қақтығыстары жалғаса берді ж әне Абылай оларға қарсы ара-
тура жорықтар жасап түрды. 1774 ж әне 1779 жылдары сондай жорықтар
жасалды. Соңғысы қы рғы з рулары ны ң бір бөлігінің Қ азақ хандығына
бағынуына жеткізді. Ташкентпен және Ходжентпен соғыста Сайрам, Шымкент,
Созақ ж әне Ташкент қазақтарға кайтарылды. Сонымен Абылай ханның XVIII
ғасырдың 70-жылдарындағы сырткы саяси қызметі Казақ мемлекетінің бірлігін
уақытша қалпына келтіруге, оның халықаралық аренадағы жағдайының
нығаюына жеткізді.
А бы лайға дейін де, одан кейін де бірде-бір қ азақ ханы ны ң мұндай
ш ексіз билігі болған емес. Бұл ең алдымен оның билігінің сөзсіз құдірет-
тілік сипатына байланысты еді. Ш. У әлиханов былай деді: «құрмет (ханға)
әлдебір м истикалы қ сипатта болды... Бұл хан уақыт қастерлі еткен еркін
жеңілдіктерге қарсы рақымсыздықпен әрекет ете отырып, өз әрекеттеріне
ұрпақтары оны әулие деп санайты ндай сипат бере білді».40 К өреген сая-
сатшы ж ән е шебер дипломат Абылай өзіне ергендердіңсүйіспенш ілігіне
ж әне қарсы ластары ны ң құрметіне лай ы қ бола білді. Бұған ханның жеке
қасиеттері де едәуір дәреж еде себепші болды. Текті әулеттен ш ыққанына
қарамастан, балалы қ шағында оның бақташы да, түйеші де болуына, жоң-
ғарларға қарсы соғысқа қатардағы жасақшы ретінде қатысуына ж әне шай-
қаста батыр атағын алуына тура келді. Абылай мұсылманша жақсы сауат-
ты болды, оқы п, ж аза білді. Ол сирек кездесетін саясатш ы , тамаш а қол-
басшы ж ә н е диплом ат болды. Д егенмен де, ол тарих көш ін өзгерте де,
көш пелі өркени еттің бұрынғы күш -қуаты н кайтадан қалпы на келтіре де
алмады. Ол қайта түлеткен біртұтас Қ азақханды ғы ханның өзі қанша өмір
сүрсе, сонш а өмір сүрді. 1781 жылы шамамен 70 жасында Абылай Таш кен-
ттен Т үркістанға келе ж атқанда дүние салып, Қ ож а Ахмет Й асауи кесе-
несінеж ерленді.
256
|