Сочинение или фотографию по теме «Казахстан, армия, патриотизм»
Костюк Александра, 9 класс
жүктеу/скачать 0,74 Mb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- Максым Мадина, 9 класс, Шубаркудская школа-гимназия № 1, руководитель Казиева И. Е.
- Меңдіханова Айымхан, 10 класс, Шұбарқұдық гимназиясының, жетекшісі Лекерова А.
- Отаншылдық, Отансүйгіштік, Патриотизм
- Төре, Қазыбек, Әйтеке билер, Ақтамберді, Бұқар жыраулар
- қазақстандық патриотизмді”
- Н.Назарбаев
- Нұржанов Рүстем, 10 класс, Алға облыстық балалар үйі орта мектебі Қазақстан - Тәуелсіз ел
- Нұрлыбай Ш., 10класс
Костюк Александра, 9 класс, Алгинский областной детский дом Я родилась и живу в Казахстане. Казахстан - моя Родина, мое Отечество. Земля, где родился человек и вырос, остается в его сердце навсегда. Горы и равнины, реки и озера, бескрайние степи и песчаные пустыни - все это наш Казахстан. До чего же разнообразен животный мир! Каспийский осетр, горный барс, архары, сайгачье стада, беркут и сокол, много-много других животных и птиц всегда являлись и являются гордостью казахстанцев. Смотрю на карту и поражаюсь, ведь вся таблица Менделеева находится в недрах Казахстана, и ведь не просто находится, а имеется в огромных количествах: и газ, и нефть, и металлы, и соли, и огромные запасы пресной и минеральной воды. У каждого человека есть фамилия, имя, отчество. А что является фамилией, именем, отчеством моей страны? Гимн, флаг, герб! Флаг голубого цвета означает мир и благополучие. Золотое солнце с лучами - покой и богатство. А парящий орел олицетворяет щедрость и зоркость, высоту помыслов. Сколько доброго хочется сказать о своем Казахстане! Взять хоты бы наш город Актобе. Как изменился его внешний облик: прекрасная архитектура, европейский стиль, обилие культурных центров, мест, где молодежь может отдохнуть и провести свой досуг. Конечно, наряду с положительными факторами еще много негативного в нашей жизни, но я верю, что пороки нашего общества уйдут в прошлое. Я думаю, что неважно, на каких языках говорят дети Казахстана. Всех нас, независимо от цвета кожи и разреза глаз. Объединяет чувство любви и благодарности родной земле. Помните наказ Ы. Алтынсарина: "Долг каждого из нас - внести посильную лепту на пользу своей Родине". И если есть у человека дар, талант, ум, он непременно употребит их во славу своей Отчизны. Готовясь к защите Родины, молодые люди хотят знать виды Вооруженных Сил и родов войск, оружия и боевой техники, те воинские специальности, которыми им придется овладевать, к службе в Вооруженные Силы Республики. Вооруженые Силы Республики Казахстан включают в себя Сухопутные войска, Аэромобильные войска, Силы воздушной обороны, Военно – морские силы, Ракетные войска и артиллерии, а также Пограничные войска Комитета национальной безопастности, Республиканскую гвардию и Внутренние войска. Служба в рядах Республиканской гвардии Республики Казахстан является почетной для многих юношей. Республиканская гвардия является отдельным воинским формированием, непосредственно подчиненным Президенту РК. Она выполняет задачи по охране особо важных государственных объектов принимает мероприятий на высшем государственном уровне, а также меропритий на высшем государственном уровне, а также участвует в ликвидации последствий черезвычайных ситуаций. Народ, трудящиеся Казахстана, сознавая всю важность задач, стоящих перед Вооруженными Силами, делают все возможно для укрепления их боевой мощи. Кроме того, они притально и с огромным интересом следят за повседневной жизнью армии, совершенствованием боевого мастерства военнослужащих, за всеми происходящими в войсках изменениями. Для меня Казахстан - это не просто какая-то часть Земли, клочок суши или огромная пустынная площадь. Мой Казахстан - это самая дорогая, важная, драгоценная, горячо любимая страна. Это Родина моя...Я здесь родилась, здесь прошли самые прекрасные и счастливые годы моей жизни. Я непомерно благодарна моему Казахстану за то, что он подарил мне мир, спокойствие и благоденствие. За то, что во мне остались только самые добрые и нежные воспоминания о моем детстве. В то время, как многие мои ровесники, которым не посчастливилось родиться в Казахстан, сейчас, может быть, голодают, терпят страшные мучения и лишения из-за войн и смут. Мир это самое важное и драгоценное, то, что мы должны всеми силами сохранить в нашем Казахстане, чтобы и наши дети полюбили его, полюбили это безоблачное голубое небо над головой, эти золотистые степи и вольные ветра. Какое восторженное, необъяснимое чувство испытываешь, глядя на необъятные степи нашей Родины. И когда на тебя вдруг подует ветер, и ты вдохнешь дух степи, возникает желание сесть на лихого коня и полететь на нем, как на крыльях, к солнцу. Это неповторимое, завораживающее чувство называется свобода. Когда ты свободен, ты можешь вдохнуть полной грудью, ощутить свою силу и силу своей страны. В этом заключается еще одна великая ценность нашей Родины. Я не перестаю удивляться тому, как славно уживаются в нашей стране люди разных национальностей, говорящие на разных языках, исповедующие разные религии. И все это сопровождается не только терпимостью, но и симпатией друг к другу со стороны этих людей. Мне всегда было интересно познать язык, культуру, обычаи, традиции других народов. Но главное, что я всегда имела возможность делать это, и никто мне этого не запрещал, наоборот, в нашем государстве это только поощряется и вознаграждается. За это я благодарна Казахстану. Многие люди говорят о том, что наша страна недостаточно богата. Но я с ними совершенно не согласна. Главное богатство нашей Родины - земля. Необъятные, огромной площадью просторы плодородной, ранее неиспользованной земли - вот наше богатство. Я верю, что наш сильный, крепкий, молодой Казахстан еще использует эти щедрые дары природы и превратит их в богатство людей, и за это я ему благодарна. Вот какой мой Казахстан: мирный, свободный, богатый, многонациональный. Разве можно остаться равнодушной к такой стране? Разве можно не полюбить ее, горячо и пламенно? Разве это возможно? Я люблю тебя, Казахстан, современный, независимый, устремленный в будущее. Каким я представляю Казахстан через двадцать три года? Казахстан должен стать чистой и зелёной страной со свежим воздухом и прозрачной водой. Молодое поколение будет здоровым и высокообразованным. Мы будем одинаково владеть казахским, русским и английским языками, будем патриотами своей процветающей страны. Сверстники! Пусть наша жизнь будет наполнена высоким смыслом. Тогда мечты Президента и каждого из нас реализуются. Я верю, что к 2030 году Казахстан станет центральноазиатским Барсом, показывая пример другим развивающимся странами. Казахстанский Барс будет следить, чтобы солнце, которое согревает нашу землю, не затмило облако войны .М Максым Мадина, 9 класс, Шубаркудская школа-гимназия № 1, руководитель Казиева И. Е. Первый и единственный генерал по Актюбинской области Ж. Кереев План 1 Автобиография генерал- лейтенант Ж. Кереев 2 Героический образ Ж. Кереева 3 Вывод
Наиля Кереев Первенство почти всегда равнозначно одиночеству. Человек, вырвавшийся вперед, движется не только к успеху, но и к отчуждению – такова цена. Жансен Кереев, первый и единственный в советское время казах, которому было присвоено звание генерал-лейтенанта, избежал одиночества – у него было много друзей, у него была любимая семья. Судьба отвела ему жизнь яркую, но короткую, а смерть – внезапную и загадочную. Но если бы в начале своего пути актюбинский паренек знал, что ему предстоит прожить короткую жизнь, но стать первым, единственным, стать легендой, он едва ли выбрал бы иное. Жансен Кереев родился в 1930 году в ауле Бабатай Темирского района. Детство его совпало с войной. Бросив школу, Жансен устроился работать на почту. Ему приходилось носить и похоронки. Для маленького почтальона это было самым сложным. После войны он снова пошел учиться – в интернат, школу №6 Актобе. Когда Жансен Кереев закончил 10-й класс, ему было уже 20. Парня сразу призвали в армию. Служил будущий генерал на Курилах. Там-то ему и посоветовали идти в военное училище. Он поступил в Благовещенское пехотное училище, после чего его направили в Забайкальский военный округ. Там начнется военная карьера первого и единственного в советское время казаха, которому было присвоено звание генерал-лейтенанта. Кереев ушел из жизни в 83-м. По одной из версий, он был отравлен за попытку разоблачения преступной деятельности аппарата советских военных советников при Народной армии Вьетнама. Твердый характер у мальчика выработался еще в юности, когда он проявил волю в достижении своей мечты – стать военным. После службы в Советской Армии закончил Благовещенское пехотное училище, был направлен в Забайкальский военный округ, некоторое время прослужил в Германии, был старшим советником Генерального штаба при вьетнамской армии. 33 года Кереев верой и правдой прослужил своей «большой», как тогда говорили, Родине – СССР, но никогда не забывал о своей «малой», –Казахстан. Несмотря на долгие годы отрыва от родной земли, без окружения сородичей, без языковой среды, он не забывал национальных традиций и обычаев. Подбирал казахские мелодии на пианино, хорошо играл на домбре. Очень любил свое Отечество, скучал по близким. После окончания школы в 1950 г. Кереев был призван в ряды Советской Армии, проходил службу на Курильских островах. Вскоре ему было присвоено звание сержанта, и он был назначен командиром отделения. В 1951 году был направлен на учебу в Благовещенское пехотное училище, которое успешно закончил в 1953 году. С 1953 по 1956 год в звании лейтенанта служил под Читой, командовал взводом. С 1956 года переведен на службу в части Советской Армии, размещенные в Германской Демократической Республике, где служил до 1962 года. За время военной службы проявил высокие организаторские способности, боевую выучку, трудолюбие, заслужив высокое уважение командования. В 1962 году командование рекомендовало Ж. Кереева для поступления в Военную академию им. Фрунзе, которую он затем закончил с золотой медалью в 1965 году. В Академии имени Фрунзе имена выдающихся выпускников золотыми буквами написаны на стене. Среди них – имя Жансена Кереева. Он был первым казахом не только в этом списке, но и вообще – первым казахом, закончившим это знаменитое учебное заведение. После окончания был направлен в Ленинградский военный округ, где прослужил до 1971 года. Командование Ленинградского военного округа рекомендовало Ж.Кереева на учебу в Военную академию Генерального штаба, куда он в 1971 году и был зачислен. В годы учебы в академии Жансен Кереев настойчиво изучал теорию и практику военного искусства, знакомился с трудами полководцев, с историей войн. Успешно закончив в 1973 году Академию Генерального штаба, Кереев в звании полковника был направлен на работу в группу войск, размещенных в ГДР, командиром 27-ой Гвардейской мото - стрелковый Омско-Новобугской Краснознаменной Ордена Богдана Хмельницкого I - степени дивизии 1-й Гвардейской танковой Армии ГСВГ. А через два года он был назначен начальником штаба - первым заместителем командующего 3 - общевойсковой армии ГСВГ. С 1979 по 1982 год занимал должность Начальник Штаба – 1-й заместитель Командующего - Член Военного Совета Приволжского Военного Округа. В 1979 году окончил Высшие Академические Курсы Академии Генерального Штаба ВС СССР Затем в январе 1982 года был направлен на службу во Вьетнам в качестве старшего советника штаба Вьетнамской народной армии и одновременно первым заместителем главы военного совета Министерства национальной обороны Социалистической Республики Вьетнам. В 1983 г., возвращаясь на Родину, заболел, скончался в Московском госпитале им. Бурденко. Командование предложило похоронить Жансена Кереева в Москве, на "военном" Троекуровском кладбище, но Кунаев настоял на том, чтобы тело генерала покоилось в родной казахстанской земле. В 1983 году награжден Высшим Воинским Орденом Отечественной Войны - I степени Социалистической Республики Вьетнам (посмертно)Ж. Кереев прожил всего 52 года, из них 32 прослужил в армии. Он похоронен в городе Алматы на кладбище Кенсай, рядом с могилой Б. Момыш - улы. Кроме того, моем крае его имя носит школа в Шубаркудуке, где он учился и одна из улиц этого районного центра. Но в мирное время героем становится тот, кто хочет знать, уметь и не бояться. Именно таким был генерал Кереев. Родина никогда не забывала своего героя. В 2000 году на привокзальной площади в Актобе, на улице, носящей имя генерала, ему был установлен памятник. Улица и памятник Ж. Керееву - одно из красивейших мест в Актобе. Сейчас с этого места провожают призывников в армию. Его именем названа одна из привокзальных улиц Актобе. В мирное время героем становится тот, кто хочет знать, уметь и не бояться. Именно таким был генерал Кереев. Меңдіханова Айымхан, 10 класс, Шұбарқұдық гимназиясының, жетекшісі Лекерова А. Армия – ойды да, денені де шынықтыратын мектеп Б. Момышұлы Жоспар: І. Ұлы Дала – ұлт рухының шарайнасы ІІ. Тарих – өткеннің тірі тағылымы 1) Қаһарлы елдің Қарулы Күштері 2) Батыр болмақ – ойдан-ды ІІІ. Отанын қорғау – әр азаматтың борышы Жаздың кешкі самал желі баяу еседі. Күннің көзін ақша бұлттар жауып, айнала қара көлеңкелене түскен. Есіл толқындары кемеріне шылп-шылп соғады. Зеңгір көк тіреген көгілдір шыңдар, шалғынды тау баурайы, бота көзіндей мөлдіреп, жалбызды жағасына күміс көбік шашқан тұма суының сыңғыры – қазақ жерінің көрінісі. Сан ғасырлы тарихты жамылып, кәрі адам жүзіндегі әжімдей қатпар-қатпар қазақ даласы көпті паш етеді. Ұлы Дала – ұлт рухының шарайнасы, бақ-дәулеті, ай мен күндей баға жетпес, теңдесі жоқ бағалы мүлкі. Қазақстан – ұшы-қиырсыз, кең-байтақ ел. Оның осынау жалпақ төсіне Тянь-Шаньның тәкаппар, Ақбас шыңы да, Сарыарқаның кең жазиралы даласы да, Сарыесік Атырау мен Маңғыстау шөлдері де, ну орманы алтай таулары мен Орал жазығы да сыйып жатыр. Қаншалықты кең-байтақ десек те, ол бір үйдің іші тәрізді. Себебі «Орал Мамай» дастанында: «Еділ – үйдің есігі, Жайық - үйдің жапсары, Түркістан – үйдің төрі» делінген. Немесе Алаш қайраткері Қ. Кемеңгерұлының: «Түріктің алытн бесігі – Алтай, ер жетіп, өсіп-өнген ордасы - Түркістан» деген сөздері осыған дәлел. Бұл жер қазақ елі мен жерінің тұтастығын сақтау жолындағы ғасырлардан-ғасырларға ұласқан азаттық шайқастарды, «найзасы қаннан кеппеген» батырлар заманын, адамзат тарихындағы алпауыт соғыстарды, «қара нардың белі қайсар» ауыр қайғыны да, тіпті «ақ түйенің қарны жарылар» шалқар қуанышты күнді де басынан өткерді. Қасиетті атажұртымыздың, атамекеніміздің тарихы – шерлі, қасиетті тарих, қанмен жазылған тарих. Бағзы заманғы адамзаттың сырттаны, алтын жалды арғымақ мінген атақты қолбасшы Еділ батырдан бастап, түркі қағанаты дәуіріндегі Естеміс, Бумын қаған, Күлтегін тәрізді сайып қырандардың, жоңғар шапқыншылығына қарсы күрескен Абылай хан, Қанжығалы қарт Бөгенбай, қаракерей қабанбай сынды батырлардың, сонымен бірге ұлт-азаттық көтерілістің ту ұстаушылары сырым Датұлы, Исатай-Махамбет, Кенесарының қан кешудегі, нар кешудегі жорықтары ұлы даланы сақтау, қорғау емес пе еді?! Қазақ жерінің ұлылығы, тарихы, астары, міне – осы. Осындай ұшы-қиыры жоқ, кең-байтақ даланың бізге дейін жетуінің өзі – ұлы тарих. Әрине біз өз тарихымызды сүйеміз, өткенімізді қадір тұтып, оны мақтан етеміз. Өйткені онсыз қазіргі күніміздің асқақтығы болмас еді. Біздің тарих кітап соңындағы хронологиялық кесте емес, ол – өз шежіреміз, болашағымызды қалыптастыратын кешегіміздің тірі тағылымы. Осы орайда, «жұртым» деп жұмылып, «елім» деп езілген азаматтардың ұлы даланы қорғаудағы ерліктерін бүгінгі таңдағы отаншыл ұрпақ ерлігімен байланыстырғым келеді. Соның айғағы ретінде Ұлы Отан соғысында ерлік көрсеткен Кеңес Одағының батыры, полковник Бауыржан Момышұлы, Кеңес Одағының батыры,Халық қаһарманы полковник Қасым Аманжолов, Кеңес Одағының батырлары Т.Бигелдинов,М.Маметова, Ә.Молдағұлованы, Берлиндегі Рейстахқа ту тіккендердің Рақымжан Қошқарбаевты тағы басқаларды және бейбіт заманда Ауғанстан жерінде әскери қақтығыстарға қатысып,сол елдің тыныштығын күзетуде қажымас ерлік көрсеткен ұрпақтардың бірі Халық қаһарманы Бақытжан Ертаевты пен қазақстандық жауынгерлерді атамай өтуге болмас еді. Кеңес Одағы кезінде қазақ жерінің шекарасын күзетуде және Қарулы Күштер қатарында қызмет етіп жүрген офицерлердің көбі Ресей Федерациясынан болатын. Одақ тарағаннан кейін олардың біразы Ресейге кетіп қалды. Сол себепті ата-бабамыз қорғап, бізге аманат еткен жерімізді сақтап қалу, оны қорғау үшін бізге тәуелсіз Қазақстаннның Қарулы Күштерін құру,оған офицерлер дайындау міндеті тұрды. Бұл оңай шаруа емес болатын. Сондықтанда осыншама қиындыққа қарамастан Елбасы Н.Ә.Назарбаев бастаған армия генералы Сағадат Нұрмағанбетов, полковник С.Ким, халық қаһарманы генерал Б.Ертаев және басқа да офицерлер Қазақстан Қаруклы Күштерін құруға өздерінің барлық күш-жігерін жұмсады. Әскери қауіпсіздікті қамтамасыз етудегі Қазақстанның мемлекеттік саясатын біртіндеп жүзеге асыра отырып, еліміз тәуелсіздік алғаннан кейін 1992 жылы 7 мамырда Қазақстан Республикасының Президенті,Бас қолбасшы Н.Ә.Назарбаевтың Жарлығымен Қазақстан Қарулы Күштері құрылды. Қарулы Күштер замануи әскери техникалармен және қару-жарақпен жабдықталды. Отанды қорғау жолындағы қасиетті борыштың бірі – Қазақстан Қарулы Күштер қатарында қызмет ету. Қазақстан Қарулы Күштер қатарында әскери қызмет атқару әрбір қазақ азаматының аса маңызды, әрі құрметті міндеті. Отанды қорғауды біздің елімізге шабуыл жасаған сыртқы жаулармен қарулы күрес деп қана түсінбеу керек. Ол өз еліміздің, жеріміздің байлығы мен халқымыздың тыныштығын күзету. Біз отанымыздың күш-қуатын нығайта отырып, оның бейбіт уақытта да қорғалуына ат салысуымыз керек.
Қазіргі кезде Қазақстан өмірінде “қазақстандық патриотизмді” қалыптастыру және оны азаматтардың ой-санасына сіңіруді мемлекеттік дәрежеге көтергенімен, Отаншылдық ой-сананы қалыптастырудың шешілмеген мәселелері бар. Қазақстандық патриотизм – ел азаматтарының республиканың бүгінгі тұрақты өмірі мен жарқын келешегі жолындағы еңбегі мен күрескерлігі іспетті.
Қазақстан Республикасының Президентіміз Н.Назарбаев:“Әрбір адам біздің мемлекетімізге, соның бай да даңқты тарихына, оның болашағына өзінің қатысты екенін мақтанышпен сезіне алатындай іс-қимыл жүйесін талдап жасауы қажет. Елдің проблемалары да, келешегі де барлық адамға жақын әрі түсінікті болуы тиіс... Әрбір адам бала кезінен Қазақстан – менің Отаным, оның мен үшін жауапты екені сияқты мен де ол үшін жауаптымын деген қарапайым ойды бойына сіңіріп өсетіндей істеген жөн» - деп айтқан болатын. Әскер - әліміз, армия – абыройымыз! Ендеше Қазақстан Республикасының Қарулы Күштері тәуелсіз елімізді,жерімізді және халқымыздың бейбіт тыныштығын қорғауда абыройлы қызмет атқаратынын мақтанышпен айта аламын.
Тәуелсіздігімізді жариялағаннан бергі мезгіл ішінде көптеген елеулі табыстарға қол жеткіздік. Бұл Президентіміздің жүргізіп отырған парасатты, көреген саясатының нәтижесі – еліміздің тыныштығы мен қауіпсіздігінің, көп ұлтты Қазақстан халқының жарастығы мен ынтымақтастығының арқасында болып отыр. Еліміздің тәуелсіздігі мен мемлекеттілігінің орныға түсуі, ұлттық қауіпсіздігі, экономикамыздың жедел қарқынмен дами беруі, Қазақстан халықтарының өз болашағына деген берік сенімі, қазіргі замандағы өркениетті қауымдастық ортасында іргелі елге айналуы – стратегиялық негізгі бағыттарды құрайды. Қазақстанның тарих сахнасынан ойып тұрып орын алып, Тәуелсіз ел болып құрылғанына 20 жыл толып отыр. Қазақстан - бүгінде Еуразияның жүрегінде орналасқан, тату-тәтті өмір сүріп жатқан көп ұлтты мемлекет. Аз уақыттың ішінде еліміз бізден едәуір уақыт бұрын тәуелсіздіктерін алған мемлекеттерді қуып жетіп, спорт, білім, ғылым, мәдениет, өнер жағынан әлемнің алпауыт елдерімен терезесі теңеле түсуде. Татулық пен бірлікті алға тартқан Елбасымыз көш бастап, Қазақстан бүгінде Орта Азиядағы дамушы елдерден алда келеді. Әлемдік дәрежеде спорттық жарыстарды ұйымдастырып, мықты деген елдердің ұйымына төраға болып, дүниежүзіне аты әйгілі, өзінің қандай ел екенін уақыт өткен сайын дәлелдей түсуде. Тәуелсіздігін алған күннен бастап Қазақстан дамудың жаңа сатысына көтеріліп, талай биік белестерді бағындырып келеді. Өзге елде жалауымыз көк аспанда желбіреп, рухымызды асқақтатар айбынды әнұранымыз шырқалғанда әрбір қазақстандықтың жүрегінде еліне деген мақтаныш сезімі орнайды. Ұлттық қауіпсіздікті қамтамасыз ету әрбір егемен елдің, оның ішінде Қазақстанның да басты мақсаты екендігін ел Президенті Н.Ә.Назарбаев былай деп көрсетеді: «Ұлттық қауіпсіздік дегеніміз – аумақтың тұтастығын толық сақтай отырып, Қазақстанның тәуелсіз егемен мемлекет ретінде дамуын қамтамасыз ету». Осынау рухты асқақтарар Елбасымыз айтқан сөзден әрбір жас өз бойына Отанына деген сүйіспеншілік, еліміздің қауіпсіздігі мен гүлденуіне деген жеке жауапкершілікті сезінеді. Қазақстан Республикасының Қарулы Күштері қатарында қызмет ету - әр азаматтың Отаны алдындағы абыройлы міндеті деп білемін. Өйткені әскер - мемлекеттің тағдырын, ішкі тұрақтылығын, қазіргі әлемдегі оның орны мен маңызын дәлелдейтін іс. Қарулы Күштер жасағы елімізде көптеген қызметтер атқарып келеді. Тәуелсіздік – бұл бүгінгі өмір ғана емес, сонымен қатар, ертеңгі өміріміз - Қазақстанның болашағы, оның мүмкіндіктері мен мақсаттары. Тәуелсіз болу – өз тағдырына жауап беру деген сөз. Осы қасиетті ұғым үшін елім деген әрбір азамат Отанын жанындай қорғап, халқына адал қызмет етіп, көк туымызды асқақтата бермек. Жаса, Қазақстан!
№ 4 Алға орта мектебі Мен 1995 жылы 2 қарашада Ақтөбе облысы Алға ауданында дүниеге келдім. №4 Алға орта мектебінің 10-сынып оқушысымын. Болашақ арманым Қазақстан Республикасын қорғайтын ұшқыш болу. Елімді қорғау – менің өмірдегі ең басты арманым және міндетім. Өз міндетімді орындау үшін әрдайым еңбектенемін. Менің нағашы атам Ұлы Отан соғысының ардагері және ол соғыстың басынан аяғына дейін болған. Мен оны көрген жоқпын, бірақ анамның айтуы бойынша ол соғыстан бір аяғынан айырылып келген. Атамның көптеген медальдары бар. Атам 90 жасқа толған шағында дүниеден өткен. Менің осындай батыр атам бар екенін мақтан тұтамын. Өз елімді атамдай қорғауға дайынмын. Қазақстан Республикасының Қарулы Күштерінің Қолбасшысы Н.Ә.Назарбаев тұрғанда еліміз көркейе береді деген үміттемін. Тәуелсіздік жолында қазақ елі көптеген қиындықтар көрді. Жоңғар шапқыншылығы одан соң Ресей патшалағының отарлау саясаты. Қазіргі уақытта Қазақстан Республикасы кемелденген тәуелсіз мемлекетке айналды. Жиырма жыл мерзім ішінде елімізде кең көлемді мемлекеттік түбегейлі өзгерістер орын алды. 2 палаталы Парламент құрылды, сот жүйесінің негізі қаланды, жаңа Елорда салынды. Қарулы күштер, Республикалық ұлан, шекаралық әскерлер және әскери теңіз флоты пайда болды. Қазақстан өз аумағында ядролық қаруды пайдаланудан өз еркімен бас тартып, өзін ядролық қарусыз ел ретінде жария етті. Еліміздің халықаралық саясаты мемлекеттің егемендігі мен тәуелсіздігінің дүниежүзілік кепілдігіне қол жеткізуге бағытталды. Ауқымды, әрі жемісті жұмыс жасалды. 120-дан аса ел Қазақстанды ресми түрде танып, тату дипломатиялық қарым-қатынас құрды. Қазақстан Біріккен Ұлттар Ұйымы мен Еуропадағы Қауіпсіздік және Ынтымақтастық Ұйымының толық құқылы және белсенді мүшесі болып отыр, сондай-ақ еліміз Еуроодақ, Еуропалық Қайта құру және Даму Банкі, Халықаралық Валюта Қоры, Халықаралық Атомдық Энергия Агенттігі, Қызыл Крест, ЮНИСЕФ және ЮНЕСКО сияқты аса беделді халықаралық ұйымдармен ынтымақтастығын күшейтуде. Бүгінгі күні Қазақстан Халықаралық алаңда атақты, әрі танымал деп сенімді түрде айта аламыз. Қазір Қазақстан тәулелсіз мемлекет. Өзіміздің елтаңбамыз, туымыз, әңұранымыз бар. Қарулы күштеріміз қуатты, елді қорғайтын азаматтармыз тұрғанда мемлекетіміз қуатты мемлекет деп санаймын. Қазақстан мемлекеттік тәуелсіздігін алған соң алдына қиын, бірақ өмірлік маңызды міндет қойыды. Ол - өзінің Қарулы Күштерін құру еді. 1991 жылы 25 қазанда Қазақстан Президентінің Жарлығымен Қазақ КСР-ң мемлекеттік қорғаныс комитеті құрылды. Кейіннен республиканың қорғаныс мәселелерін толық түрде дербес шешуге көшуіне байланысты, ол Қазақстан Республикасының Қорғаныс министрлігі болып қайта құрылды. Тәуелсіз республиканың заңдық құқықтарының негіздеріне және де Тәуелсіз мемлекеттер достығына қатысушы мемлекеттер арасындағы қол жеткен келісімдерге байланысты 1992 жылдың 7-мамырында Президенттің Жарлығы шықты. Бұл Жарлық бойынша, Қазақстан аумағына орналасқан Қарулы Күштер өздерінің мүліктерімен қоса республиканың қарауына өтті. Жоғарғы Бас Қолбасшы ретінде Қарулы Күштерді басқаруды Президент өз мойнына алды. Елбасынан басқа қорғаныс ісімен тікелей шұғылданатын Қорғаныс министрі болды. Қазақстанның бірінші Қорғаныс министрі болып генерал-полковник С.Нұрмағанбетов тағайындалды. Сөйтіп, Елбасы Н.Назарбаев Қазақстан Республикасының Қарулы Күштерінің құрылғанын 7-мамырда 1992 жылы заңды түрде бекітті. Бүгінгі күні Қазақстан өз азаматтарының әскери қызмет атқаруының жағдайы мен тәртібін дербес анықтайды, өз аумағында әскерлердің, қару–жарақтың және техниканың орналасу мәселесін шешті. Қазіргі кезде Қазақстан Республикасының Қарулы Күштеріне – жалпы мақсаттағы күштер, әуе-қорғаныс күштері, мемлекеттік шекараны қорғау күштері және де ұлттық гвардия мен ішкі әскерлер кіреді. Өз кезегіне қарай қарулы күштер түрлі бөлімдерден және әр түрлі құрамалар мен арнайы әскерлерден тұрады. Отаншылық, Отансүйгіштік, Патриотизм – адамның Отанына, туған еліне, оның тіліне, салт-дәстүрі мен мәдениетіне деген сүйіспеншілік сезімі. Көшпелі қазақ өркениетінде Отаншылдық ең қасиетті міндеттердің бірі саналды. Ежелгі түркі қағандығы кезінде тасқа жазылған Күлтегін ескерткішінде ел билеушілерінің Отаншылдық үлгісі көрініс тапқан. Төре, Қазыбек, Әйтеке билер, Ақтамберді, Бұқар жыраулар және ХХ ғасырдың басындағы А.Байтұрсынов, Ә.Бөкейхан, Ж.Аймауытов, С.Торайғыров, М.Жұмабаев, т.б. ұлт зиялылары мен қайраткерлері Отаншылдықты сөзбен ғана емес, іспен де өнеге көрсете білді. Әйтеке би “Өмірім халықтікі, өлімім ғана өзімдікі”, - деп халыққа қызмет етудің, Отаншылдықтың айнасы бола білді. Тәуке хан заманынан қазақ қоғамында Отаншылдық байлықтан да жоғары бағаланды. Қазақстандық патриотизм – ел азаматтарының республиканың бүгінгі тұрақты өмірі мен жарқын келешегі жолындағы еңбегі мен күрескерлігі іспетті. Отаншылдық – елжандылық туған отбасына, туып-өскен ортаға, туған топырағы мен табиғатына деген құрметтен басталады. Сондықтан Отаншылдықтың қайнар көзі адамгершілік қасиеттер болмақ. Отаншылдықтың іргетасы – ұлтжандылық. Өз ұлтын сүйіп, оның мұңын мұңдап, жоғын жоқтайтын азамат қана отаншыл болады. Отаншылдықты рухани құбылыс ретінде зорлықпен, нұсқаумен биліктің басқаруымен енгізу мүмкін емес. Н.Назарбаев: “Әрбір адам біздің мемлекетімізге, соның бай да даңқты тарихына, оның болашағына өзінің қатысты екенін мақтанышпен сезіне алатындай іс-қимыл жүйесін талдап жасауы қажет. Елдің проблемалары да, келешегі де барлық адамға жақын әрі түсінікті болуы тиіс... Әрбір адам бала кезінен Қазақстан – менің Отаным, оның мен үшін жауапты екені сияқты мен де ол үшін жауаптымын деген қарапайым ойды бойына сіңіріп өсетіндей істеген жөн”- дейді. Міне, осы сөздің өзі – тұла бойы тұнған Отаншылдық тәрбие міндеттері. Қазақстандық патриотизмінің анықтамасы да осынау парасатты ойдан арна тартады. жүктеу/скачать 0,74 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|