3. Дәріс тезистері:
Қант диабеті – глюкозаның сіңірілуінің бұзылуымен байланысты және инсулин гормонының абсолютті немесе салыстырмалы (мақсатты жасушалармен өзара әрекеттесуінің бұзылуы) нәтижесінде дамитын, гипергликемия – қандағы глюкозаның тұрақты жоғарылауы нәтижесінде дамитын эндокриндік аурулар тобы.
Этиологиясы: Қазіргі уақытта қант диабетіне дәлелденген генетикалық бейімділік болып саналады. Алғаш рет мұндай гипотеза 1896 жылы айтылды, ол кезде ол тек статистикалық бақылаулардың нәтижелерімен расталды. 1974 жылы Дж.Неруп және бірлескен авторлар А.Г.Гудворт және Дж.С.Вудроу лейкоциттердің гистосәйкестік антигендерінің В локусы мен 1 типті қант диабеті және 2 типті қант диабеті бар адамдарда олардың болмауы арасындағы байланысты анықтады.
Патогенезі: 1. ұйқы безінің эндокриндік жасушаларының инсулинді жеткіліксіз өндіруі;
2. инсулиннің спецификалық рецепторларының құрылымының өзгеруі немесе санының төмендеуі, инсулиннің өзінің құрылымының өзгеруі немесе бұзылуы нәтижесінде инсулиннің дене тіндерінің жасушаларымен өзара әрекеттесуінің бұзылуы (инсулинге төзімділік) рецепторлардан жасуша органеллаларына сигнал берудің жасушаішілік механизмдері.
