Даосизмдегі гносеологиялық (дүниетанымдық) мәселелер. Даоны тану жолында сезімдік, іңкәрлік бізді оған ешқашанда жеткізбейді. Адам сезімдік жолымен тек қана шектелген нақты заттарды ғана тани алады. Сондықтан, адам іңкәрліктен арылып, тыныштық жағдайға келгенде ғана Дүниеге тереңдей алады.
“Дүние әртүрлі заттардан тұрғанмен, олардың бәрі де гүлдейді де соңынан тамырына қайтып оралады. Оны біз тыныштық дейміз, ол бізді мән-мағнаға жеткізеді, мән-мағна тұрақтылыққа әкеледі. Тұрақтылықты білген адам жетілудің шыңына жетеді. Жетілген адам – іңкәрліктен айырылады. қңкәрліктен айырылған адам даоға жетеді. Даоға жеткен адам – мәңгілік. Даоны түсінген адам қауіптен құтылады².
Дүниетану жолындағы жасалған үғымдарды сараптап олардың біртекті мән-мағнасын анықтау қажеттігін даосизм асыра көрсетті. “Тәртіпті орнатқан кезде аттар қойылды. Заттардың аттары пайда болғаннан кейін, оларды шектеу қажет. Ол қателіктерден құтылдырады².
Өзіңді танысаң басқаларды да білесің. Бір жан-ұядан басқалардың бәрін де тануға болады. Бір елді танып білсең, бүкіл жер-бетіндегі елдерді білгенің, - дейді даосизм.
Әсіресе, жастарға ой салатын мынандай нақыл сөзбен аяқтайық “Дана адам білімі бола тұра, оны көрсетпейді, надан адам білмесе де, білімді сияқты болып көрінгісі келеді².
