Учебная программа дисциплин по специальности 5В060500 «ядерная физика»
жүктеу/скачать 3,52 Mb. Pdf көрінісі
|
5В060500- Ядерная физика
- Бұл бет үшін навигация:
- Пән ғылымының дамуына қысқаша тарихи шолу
| Пәнді оқытудың міндеттері:
- дербес туындылы екінші ретті дифференциалдық теңдеулерді топшылауға үйрету; - шекті есептердің шығару реті мен жалпы шектік есептердің редукциясын үйрету, - арнайы функциялардың негізгі қасиеттерін үйрету; - түрлі типке жататын (гиперболалық, параболалық және эллиптикалық) математикалық физиканың негізгі есептерін шешу әдістерін үйрету. Механикалық және электромагниттік толқындар, тербелістер, жылу мен диффузияның таралуы, түрлі өрістер, т.с.с. секілді әртүрлі физикалық құбылыстарды сипаттайтын дербес туындылы екінші ретті дифференциалдық теңдеулер берілген пәнді оқытудағы нысандар болып табылады. Пәнді оқытудың әдістері : Толқындық таралу әдісі Фурье әдісі). Айнымалыларды ажыратудың жалпы сызбасы. Туынды функциялар әдісі. Шектік есептерді айнымалыларды ажырату әдісімен шешу. Басқа ғылымдар арасындағы ғылымның рөлі мен орны: математикалық анализге қарағанда, дифференциалдық және интегралдық теңдеулерге сүйенетін нақты физикалық есептер математикалық физикада көбірек қарастырылады және электродинамика, арнайы ықтималдық теориясы, кванттық механика, жалпы ықтималдық теориясы сияқты салаларды зерттеудің математикалық құрылғысы болып табылады. Пән ғылымының дамуына қысқаша тарихи шолу: Алғашында математикалық физика дифференциалдық теңдеулердің негізі болған еді. Пәннің бұл бағыты классикалық математикалық физика курсын құрайды және әлі де өз маңызын жоғалтпаған. Классикалық математикалық физика Ньютон кезінен бастап дамыған. Классикалық математикалық физика физика мне математиканың дамуымен бірге Ньютон уақытынан дамыған. XVII ғасырдың аяғында дифференциалдық және интегралдық есептеулер(И. Ньютон, Г. Лейбниц) мен классикалық механика мен бүкіләлемдік тартылыстың негізгі заңдары бекітілген болатын.(И. Ньютон). XVIII ғасырда математикалық физикада өткізгіштердің, стержендердің, маятниктердің тербелісін зерттеуде оның акустикамен және гидродинамикамен байланысты әдіснамалары аналитикалық механиканың негізін құра бастады. (Ж. Даламбер, Л. Эйлер, Д. Бернулли, Ж. Лагранж, К. Гаусс, П. Лаплас). XIX ғасырда жылуөткізгіштік, диффузия,өтімділік теориясы, оптика, электродинамика, қисықсызықты толқындық процестер және т.б. процестер әсерінен математикалық физика әдістері жаңа бағытқа өттіпотенциалдың жаңа теориясы ашылды,қозғалыстың бірқалыптылық теориясы) (Ж. Фурье, С. Пуассон, Л. Больцман, О. Коши, М.В. Остроградский, П. Дирихле, Дж. К. Максвелл, Б. Риман, С.В. Ковалевская, Д. Стокс, Г.Р. Кирхгоф, А. Пуанкаре, А.М. Ляпунов, В.А. Стеклов, Д. Гильберт, Ж. Адамар, А. Н. Тихонов-аталған ғалымдардың кейбірі XX және XX и XIXғасырларда да шетелде өз тәжірибелерін жүргізген болатын. XX ғасырда газдық динамиканың жаңа мәселелері , бөлшектердің орнын ауыстыруы мен плазма физикасы мәселелері пайда болды XX ғасырда физиканың жаңа бөлімдері пайда болды: физика, кванттық физика, ықтималдық теориясы, гравитация (А. Пуанкаре, Д. Гильберт, П. Дирак, А. Эйнштейн, Н. Н. Боголюбов, В. А. Фок, Э. Шрёдингер, Г. Вейль, Р. Фейнман, Дж. фон Нейман, В. Гейзенберг). жүктеу/скачать 3,52 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|